Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#140 Op het nippertje

De zwarte telefoon op het kleedje tussen de rotzooi, brengt me terug naar mijn kindertijd. Het toestel hing in de gang bij het raam, met de hoorn er bovenop. Ik kon er alleen op een krukje bij. We woonden buiten de stad aan het einde van een doodlopende weg tussen boerderijen en tuinders. Mijn ouders hadden een eierhandel, dus een telefoon, de enige in de wijde omtrek. Voor belangrijke zaken mochten de buren er gebruik van maken. In die tijd belde je niet voor een gezellig kletspraatje. Op een avond zat ik in mijn pyjama voor de tv en keek Pipo de clown toen de vader van mijn vriendje met de pet in zijn handen binnenkwam. Hij stonk, kauwde pruimtabak en vroeg of hij de dokter mocht bellen. Ik had het liefst mijn tong uitgestoken. Mijn moeder had Jebbe ‘s middags thuisgebracht en zijn ouders die op de tuin werkten ingelicht dat hij krom liep van de buikpijn. Vanaf de schommel kon ik hun huis zien en ze waren maar twee keer komen kijken. Nu moest hij met spoed opgenomen worden. De ambulance zou waarschijnlijk te laat komen en mijn vader heeft hen met een slakkengang naar het ziekenhuis gereden. Iedere hobbel kon hem fataal zijn … ‘Wat kost het bakelieten wandtoestel?’ vraag ik. Dit is meer dan jeugdnostalgie. De meeste cijfers achter de draaischijf zijn niet meer leesbaar en het krulsnoer zit zoals altijd in de knoop. Zo’n telefoon heeft uiteindelijk het leven van mijn buurjongen gered.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@meta boonstra, leuk die bakolieten telefoon, bij ons met een potje ernaast (10 cnt). Ik denk dat witruimtes rust en onderscheid tussen de verschillende alinea's brengen. Graag gelezen, Connie

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuke nostalgie, Meta! Je kan het je bijna niet meer voorstellen in dit tijdperk van smartphones :-) Een ding is helaas volgens mij niet veranderd, namelijk dat in sommige delen van het land ambulances nog steeds te laat komen.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Herkenbaar, Meta. Volgens mij is dit weer een waar gebeurd verhaal. Bij mij komen nu ook allerlei herinneringen bovendrijven. Wat is de wereld intussen enorm veranderd. Ik zie me ook zo weer in een telefooncel staan, in Oostenrijk. Stond je in de rij te wachten om naar huis te kunnen bellen. En nu piep ik al wanneer ik 10 minuten geen bereik heb. ;) Met plezier gelezen. En ook bekend met hoe het vroeger ging: zo laat mogelijk de dokter inschakelen - die viel je niet zomaar lastig. En als kind moest je je intussen maar redden, soms ...

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@meta boonstra, leuk die bakolieten telefoon, bij ons met een potje ernaast (10 cnt). Ik denk dat witruimtes rust en onderscheid tussen de verschillende alinea's brengen. Graag gelezen, Connie
Ja, dat met het potje herinner ik me nu ook weer. Daar zat nooit zoveel in ;) Ik heb aan witregels zitten denken, Connie. Bij dit verhaal vond ik ze niet passen omdat ik meteen in de eerste zin al in de tijd terug ga. Misschien bij de laatste alinea, maar dat trok voor mijn idee het verhaal uit elkaar. Bedankt voor het meedenken en je reactie.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuke nostalgie, Meta! Je kan het je bijna niet meer voorstellen in dit tijdperk van smartphones :-) Een ding is helaas volgens mij niet veranderd, namelijk dat in sommige delen van het land ambulances nog steeds te laat komen.
Het is inderdaad bijna onvoorstelbaar wat er in de afgelopen vijftig jaar veranderd is. En sommige dingen (de meest belangrijke) veranderen nooit :confused: Bedankt voor je reactie, Marceline.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Herkenbaar, Meta. Volgens mij is dit weer een waar gebeurd verhaal. Bij mij komen nu ook allerlei herinneringen bovendrijven. Wat is de wereld intussen enorm veranderd. Ik zie me ook zo weer in een telefooncel staan, in Oostenrijk. Stond je in de rij te wachten om naar huis te kunnen bellen. En nu piep ik al wanneer ik 10 minuten geen bereik heb. ;) Met plezier gelezen. En ook bekend met hoe het vroeger ging: zo laat mogelijk de dokter inschakelen - die viel je niet zomaar lastig. En als kind moest je je intussen maar redden, soms ...
Die herinneringen heb ik bij jouw schrijfsels ook, Willemina. We hadden zomaar buurmeisjes kunnen zijn ;) Ik vond telefooncellen altijd een beetje eng. Mensen begonnen op het glas te bonzen als je te lang belde. Ik ben in Rotterdam in de havens er wel eens uitgegooid. Dus je begrijpt wel dat ik het mobieltjestijdperk niet erg vind ;) Bedankt voor je leuke reactie!

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta Boonstra, Mooie beelden - ook het kijken vanaf de schommel! 'eierhandel' - prachtig ouderwets meervoud.
het kronkelige snoer
dat is een krulsnoer.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta, met interesse je verhaal gelezen. Rommelmarkten moesten eens weten wat een vracht herinneringen die kleedjes torsen; zelfs een heel oude telefoon die een verbindingsstuk was bij het redden van een leven. Prachtig.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Meta, met respect voor je kunnen schrijven voelt jouw verhaal als een verslag voor me aan. Het ontbreekt me ergens aan emotie. :o Je hanteert heerlijke woorden als 'eierhandel' en 'bakelieten'.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta Boonstra, Mooie beelden - ook het kijken vanaf de schommel! 'eierhandel' - prachtig ouderwets meervoud.
het kronkelige snoer
dat is een krulsnoer.
Het woord eierhandel zit zo in mijn geheugen gebeiteld dat pas door jouw opmerking opvalt hoe ouderwets het eigenlijk is. Grappig. Ik zal het kronkelige snoer snel vervangen door een krulsnoer. :) Bedankt voor je reactie.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta, met interesse je verhaal gelezen. Rommelmarkten moesten eens weten wat een vracht herinneringen die kleedjes torsen; zelfs een heel oude telefoon die een verbindingsstuk was bij het redden van een leven. Prachtig.
Nou inderdaad, Riny, er ligt een hele geschiedenis. Wat zo'n opdracht niet allemaal teweeg brengt ;) Bedankt voor je reactie!

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Meta, met respect voor je kunnen schrijven voelt jouw verhaal als een verslag voor me aan. Het ontbreekt me ergens aan emotie. :o Je hanteert heerlijke woorden als 'eierhandel' en 'bakelieten'.
Mili, je raakt hiermee een teer punt uit die periode van mijn leven, besef ik door jouw opmerking. Misschien ligt de emotie van het verhaal in het kopen van de telefoon. Bedankt voor je reactie!

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta, je voerde mij terug naar het verleden, op een zuivere manier zonder sentiment. Je hebt het prachtig beschreven, mijn complimenten.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk dat Pipo de clown weer even langskwam in mijn herinnering! :D [Mijn ouders hadden een eierhandel, dus een telefoon, de enige in de wijde omtrek.] De dus vind ik hier vreemd gebruikt. Ik las het eerder als een verklaring waarom jullie een telefoon hadden en daarom vind ik het woord- daarom - hier meer op zijn plaats. [...en ze waren maar twee keer komen kijken.] De verwijting drupt ervan af. :thumbsup: [Nu moest hij met spoed opgenomen. ] ... worden opgenomen ??? [mijn buurjongens leven] ??? Ik twijfel: niet mijn buurjongen's leven of buurjongen zijn leven #help :? :? Eens met Mili dat het leest als een verslag zonder emotie. Wellicht hebben de jaren er dat uitgehaald en is het slechts nog een herinnering opgeroepen door het voorwerp en wordt het gekocht als een symbool. Desalniettemin ( vind ik zo'n heerlijk woord! :p ) een goed geschreven, duidelijk verhaal.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Helemaal zonder emotie vind ik het niet. De tong (willen) uitsteken, teken van antipathie. Het schommelende meisje dat de situatie opneemt, het verwijt zoals Marietje schrijft omdat werk destijds idd voorging op de gezondheid vd kinderen. Het krukje onder de telefoon, in pyjama naar Pipo kijken, het krulsnoer (als ik correct lees :o ) vind ik treffend. Misschien een witregel voor 'Wat kost het ...' maar ik begrijp dat je samenhang wil houden. 'Buurjongens leven' vind ik vreemd. Het leven van de buurjongen komt beter over. Heel mooi Meta.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta, je voerde mij terug naar het verleden, op een zuivere manier zonder sentiment. Je hebt het prachtig beschreven, mijn complimenten.
Ontzettend bedankt voor je complimenten, maddbrug, daar ben ik heel blij mee :)

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk dat Pipo de clown weer even langskwam in mijn herinnering! :D [Mijn ouders hadden een eierhandel, dus een telefoon, de enige in de wijde omtrek.] De dus vind ik hier vreemd gebruikt. Ik las het eerder als een verklaring waarom jullie een telefoon hadden en daarom vind ik het woord- daarom - hier meer op zijn plaats. [...en ze waren maar twee keer komen kijken.] De verwijting drupt ervan af. :thumbsup: [Nu moest hij met spoed opgenomen. ] ... worden opgenomen ??? [mijn buurjongens leven] ??? Ik twijfel: niet mijn buurjongen's leven of buurjongen zijn leven #help :? :? Eens met Mili dat het leest als een verslag zonder emotie. Wellicht hebben de jaren er dat uitgehaald en is het slechts nog een herinnering opgeroepen door het voorwerp en wordt het gekocht als een symbool. Desalniettemin ( vind ik zo'n heerlijk woord! :p ) een goed geschreven, duidelijk verhaal.
Bedankt voor je uitgebreide reactie en je kritische "Marietje-blik" ... Leuk, hè, Pipo de clown. Klukkluk was mijn favoriet :D Daarom of dus ... daarom leek mij te uitleggerig. Aan de andere kant leg ik ook uit, dus ... ;) Over dat punt denk ik nog even na. Met opgenomen worden heb je gelijk en met buurjongens ook. Dat ga ik veranderen. Over dat verslagachtige en emotieloos, wat Mili ook al benoemde, heb ik een hele poos nagedacht. Zelf vind ik dat er wel heel veel gevoel in zit. Het verhaal bevat al drama genoeg, zonder dat de emoties er afspatten. Als je goed leest zie je wel de ingehouden emoties van HP. Zegt dat niet genoeg over een klein meisje? Desalniettemin ben ik blij dat je het een goed geschreven duidelijk verhaal vindt :) al dan niet met emoties ...

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Helemaal zonder emotie vind ik het niet. De tong (willen) uitsteken, teken van antipathie. Het schommelende meisje dat de situatie opneemt, het verwijt zoals Marietje schrijft omdat werk destijds idd voorging op de gezondheid vd kinderen. Het krukje onder de telefoon, in pyjama naar Pipo kijken, het krulsnoer (als ik correct lees :o ) vind ik treffend. Misschien een witregel voor 'Wat kost het ...' maar ik begrijp dat je samenhang wil houden. 'Buurjongens leven' vind ik vreemd. Het leven van de buurjongen komt beter over. Heel mooi Meta.
Bedankt voor je uitgebreide reactie, leeghoofd :) Met het krukje onder de telefoon en Pipo en het krulsnoer heb ik geprobeerd die tijd wat levendiger te verwoorden. De emoties zitten onderhuids verstopt, zal ik maar zeggen, maar jij zag ze toch :)

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Meta, Een verhaal waarin veel gebeurt, er komen herinneringen naar boven aan een traumatische gebeurtenis. Het klinkt als een verslag, maar onder de oppervlakte zijn de emoties voelbaar: bijvoorbeeld de veróntwaardiging van de hp over de verwaarlozing van de buurjongen. Het had fataal kunnen aflopen. Het beeld van het 'schommelende meisje' dat ziet dat de 'ouders maar twee keer kwamen kijken' vind ik aangrijpend en veelzeggend. Het is al eerder opgemerkt: er ontbreken witregels. Daarvoor koos je. Ik doe je een suggestie: Na 'kletspraatje' en na 'fataal zijn' Dat geeft het verhaal ook uiterlijk meer structuur. Een mooie invulling van deze weekopdracht. Nel Goudriaan

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor je fijne reactie, schrijfcoach Nel Goudriaan. Ik heb je suggestie uitgevoerd wat de de witregels betreft. Het is nu inderdaad overzichtelijker. Zelf zag ik niet waar ik ze moest plaatsen ;)

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zelf zag ik niet waar ik ze moest plaatsen ;)
Ik houd altijd een wit regel aan als er een sprong in de tijd plaats vindt.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zelf zag ik niet waar ik ze moest plaatsen ;)
Ik houd altijd een wit regel aan als er een sprong in de tijd plaats vindt.
Bedankt voor de tip, Marietje :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta Boonstra
Misschien ligt de emotie van het verhaal in het kopen van de telefoon
Precies - dat heet het tonen van de herinnering! zonder te vertellen. Laat je niet verleiden tot het benoemen vd emotie ;)

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Meta, Wat een mooie herinnering aan hoe het leven vroeger was! Graag gelezen en voor mij is er genoeg emotie in je verhaal. :o
Bedankt voor de mooie reactie, schrijfcoach Blavatski. Grappig dat er deze keer zo veel uiteenlopende reacties op mijn verhaal zijn :)

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Meta Boonstra
Misschien ligt de emotie van het verhaal in het kopen van de telefoon
Precies - dat heet het tonen van de herinnering! zonder te vertellen. Laat je niet verleiden tot het benoemen vd emotie ;)
Dank je wel, Jan. Fijn dat je het even vermeldt :thumbsup: