#139 Het mormel en de puppy

#1 Johan zat op een bank te genieten, totdat zijn blik het kleine mormel dat vrij rond liep ving. Zijn ogen schoten heen en weer over het veld, en met nergens een eigenaar te vinden zakten zijn mondhoeken omlaag. Johan probeerde het beest te negeren. Met af een toe een voorzichtige blik hoopte hij dat het er snel van door ging. Ter vergeefs ontdekte het kreng hem alsnog en raasde het op hem af. De knokkels van zijn gesloten hand trokken wit aan en zijn onderlip verdween tussen zijn tanden. Het monster begon te duwen aan zijn gespannen vuist. Johan probeerde zijn best om het ding van zich af te houden met zijn been. Na een gespannen eeuwigheid klonk er een harde fluit in de verte. Het mormel staarde hem even aan voordat het weg schoot. Toen het eenmaal bij de fluiter was aangekomen slaakte Johan een diepe zucht. #2 In de schaduw van de bomen zat Johan vol aandacht te kijken naar de pup die nieuwsgierig in het veld rondsnuffelde. Snel nog even rond gekeken en nergens een eigenaar te vinden schoot zijn attentie terug naar de hond. Het monstertje besnuffelde alles en rolde in ieder hoopje gras wat goedgekeurd bleek te zijn. Tijdens een klein rust moment kruisten hun blikken. Het beestje stond op en liep enthousiast naar Johan toe. Glimlachend liet hij zijn hand zakken om de puppy er aan te laten snuffelen. Speels begon hij het hondje te aaien. Een al te korte aai partij verder klonk er flinke fluit in de verte. De puppy stond op en keerde zijn kopje nog richting Johan. Na een snelle krab achter de oren en een douw in de kont schoot hij richting zijn eigenaar. Na het duo dag te hebben gezwaaid slaakte Johan een diepe zucht.