#139 Hondenhater of hondenliefhebber

De natte grond geeft een aangename geur af waar hij van geniet. Hij heeft het warm en trekt zijn jas uit. Een meisje in een kort rokje passeert hem en hij kijkt haar ongegeneerd na. Hij kijkt weer voor zich en blijft stokstijf stil staan. Iemand moppert omdat hij ineens stil staat en het smalle wandelpad blokkeert. Hij wist wel dat hij het park niet in had moeten gaan maar nu is het te laat. Een vrouw van middelbare leeftijd loopt hem argeloos tegemoet. Naast haar paradeert een Chihuahua. Het kleine mormel zou nog geen deuk in een pakje boter krijgen maar hij staat doodsangsten uit. Een enorme woede maakte zich van hem meester omdat hij ongewenst geconfronteerd wordt met zijn angst. Voor de vrouw het in de gaten heeft, doet hij een greep naar de kleine rat en draait hem zijn nek om. “Zo, weer een hond minder op deze wereld” zucht hij opgelucht. Het heeft net geregend en hij heeft besloten om een langere maar mooiere weg te nemen naar de cursus. Gouden zonnestralen schijnen door de nog vochtige bomen en geven het park een mysterieuze uitstraling. Jammer dat hij zijn fototoestel niet mee heeft genomen. Dat dacht hij elke keer als hij door dit prachtige natuurgebied liep. Hij verwonderde zich keer op keer over de pracht en rust midden in de hectische stad. Hij gaat even op een bankje zitten en sluit zijn ogen om ook de geluiden in zich op te kunnen nemen. Ineens voelt hij iets nats op zijn hand. Verbaast doet hij zijn ogen open en ziet een prachtige zwarte labrador pup op de bank naast hem zitten. Zijn hart smelt en hij aait het beestje zacht over zijn donzige kopje. Vreemd genoeg is er geen baasje in de buurt. Hij geniet even van het moment en hoort dan een een schel fluitje. Een elegante jonge vrouw met een rood hondenriempje in haar hand nadert zijn bankje en gaat naast hem zitten. De pup springt direct enthousiast bij haar op schoot. Dit wordt een mooie dag.