Profile picture for user mjjbogert
mjjbogert

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#138 – De klokken van Rome

 17 april 2017 - 12:25
Gebogen over mijn schrift, zit ik in mijn stoffige studentenkamer. Plots klinkt de kerkklok aan het einde van de straat. Het geluid overstijgt de popmuziek die bonkt uit mijn bluetoothspeaker. Het verbindt mij met mensen, tot honderd jaar terug. Verbijsterd bij deze gedachte kijk ik op, ik staar naar de muur aan het eind van mijn bureau. Deze klank galmt voor hen elke zondag, als geluid van bezinning. Dezelfde klok zingt voor jonge mensen die hun eeuwige liefde zweren, in een tijd dat samen rijpen de norm is. Dit geluid vergeeft, wanneer zij biechten over overspel. Diezelfde tonen huilen, als zij hun ouders in de grond stoppen. Hetzelfde geluid, mensen uit dit huis. Mij raakt het niet. Het is hooguit een herinnering aan alweer een feestdag, die ik niet met mijn geliefde vier. Dit omdat het feest zijn waarde heeft verloren, in drie generaties tijd. Owja, het is pasen. Ik kan niet om boodschappen vandaag.

Profile picture for user Ton Badhemd
Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 april 2017 - 13:32
Beste mjjbogert, Bijzondere sfeertekening in de 1e alinea, in de volgende alinea vind ik je vele interpretaties van hetzelfde geluid in verschillende situaties mooi uitgewerkt. Aan het eind je persoonlijke beleving van verdriet en verbittering om een verloren liefde, en omdat we niet meer zo gelovig meer zijn, denk ik. Interpreteer ik jou daarmee goed? Ik vind het een mooie invulling van deze schrijfopdracht! Graag gelezen. Met vriendelijke groet, Ton Badhemd

Profile picture for user mjjbogert
mjjbogert

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 april 2017 - 16:45
Beste mjjbogert, Aan het eind je persoonlijke beleving van verdriet en verbittering om een verloren liefde, en omdat we niet meer zo gelovig meer zijn, denk ik. Interpreteer ik jou daarmee goed? Ton Badhemd
Geliefde is wellicht een verkeerde woordkeuze geweest. In het eind probeer te beschrijven dat het luiden van de kerkklok, zeker met het paasfeest mij een soort van onterecht schuldgevoel aanpraat. Feestdagen 'hoor' je met je familie te vieren, en ik zit op mijn stoffige kamer. Echter geef ik niet eens om het feest, ik moet alleen rekening houden met speciale openingstijden van de supermarkt. Dat is meer waar de verbittering zit. En in iets abstractere zin probeer ik de inflatie van het luiden van de kerk te laten zien, door mijn directe interpretatie te geven na mijn bedenkingen. Bedankt voor je feedback! Dit is de eerste ronde die ik mee doe, dus super nice dat je het kunt waarderen.

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 april 2017 - 17:47
Dag mjjbogert; Fijn dat je mee schrijft over wat de klokken van Rome teweeg brengen. Bij jou zijn het bitterzoete herinneringen en een soort heimwee naar vroeger. Moet allemaal kunnen. De overpeinzing in de tweede alinea vind ik mooi. Hoe bij iedere levensfase het luiden van de klokken een ander accent krijgt. Feesten hoort volgens mij bij het leven, kan er voor zorgen dat de mens even de last van alles dat MOET kan loslaten. Maar je moet wel mee willen feesten, al is het maar omdat de paasbloemen zo mooi bloeien, omdat de meidoorn zich stillekensaan in zijn witte bloemenpracht gaat hullen en er zich een nieuwe lente ontvouwt. Morgenochtend is het feesten voorbij, nemen de kassiersters weer plaats achter de kassa en kunnen wij de paaseitjes aan halve prijs in de supermarkt kopen. Misschien ook een feest? :o Nog een fijne paasavond toegewenst.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 april 2017 - 19:23
Hallo Mjjbogert. Met aandacht heb ik je stukje gelezen. Ik denk dat je goed de stemming weergeeft waar veel nieuwkomers, die alleen op een kamer zitten, mee worstelen. Die akelige zondagen en dan ook nog eens Paasfeest; het feest van opstanding en nieuw leven. Dat 'samen rijpen,' wat zeg je dat mooi; prachtig. De roep van de klokken kun je vertalen in: kom dan - kom dan - een uitnodiging om naar de kerk te gaan, bij begrafenissen jagen zij de boze geesten weg; zo is dat mij vroeger verteld. Je hebt duidelijk geschreven dat je met jezelf een beetje overhoop ligt en dat is heel goed te begrijpen. Maar, zoals Balvatski al zegt: 'Morgenochtend zijn de supermarkten weer open'. Zet nog maar een gezellig muziekje op, maak er wat van... zeggen we dan.

Profile picture for user mjjbogert
mjjbogert

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 april 2017 - 9:55
Dag mjjbogert; Fijn dat je mee schrijft over wat de klokken van Rome teweeg brengen. Bij jou zijn het bitterzoete herinneringen en een soort heimwee naar vroeger. Moet allemaal kunnen. De overpeinzing in de tweede alinea vind ik mooi. Hoe bij iedere levensfase het luiden van de klokken een ander accent krijgt. Feesten hoort volgens mij bij het leven, kan er voor zorgen dat de mens even de last van alles dat MOET kan loslaten. Maar je moet wel mee willen feesten, al is het maar omdat de paasbloemen zo mooi bloeien, omdat de meidoorn zich stillekensaan in zijn witte bloemenpracht gaat hullen en er zich een nieuwe lente ontvouwt. Morgenochtend is het feesten voorbij, nemen de kassiersters weer plaats achter de kassa en kunnen wij de paaseitjes aan halve prijs in de supermarkt kopen. Misschien ook een feest? :o Nog een fijne paasavond toegewenst.
Hee Blavatski, Bedankt voor je feedback! Je bedoeld dat ik in de laatste alinea misschien meer met het concept van feesten mag spelen?

Profile picture for user mjjbogert
mjjbogert

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 april 2017 - 19:15
Hallo Mjjbogert. Met aandacht heb ik je stukje gelezen. Ik denk dat je goed de stemming weergeeft waar veel nieuwkomers, die alleen op een kamer zitten, mee worstelen. Die akelige zondagen en dan ook nog eens Paasfeest; het feest van opstanding en nieuw leven. Dat 'samen rijpen,' wat zeg je dat mooi; prachtig. De roep van de klokken kun je vertalen in: kom dan - kom dan - een uitnodiging om naar de kerk te gaan, bij begrafenissen jagen zij de boze geesten weg; zo is dat mij vroeger verteld. Je hebt duidelijk geschreven dat je met jezelf een beetje overhoop ligt en dat is heel goed te begrijpen. Maar, zoals Balvatski al zegt: 'Morgenochtend zijn de supermarkten weer open'. Zet nog maar een gezellig muziekje op, maak er wat van... zeggen we dan.
Hee Riny, Tof dat de situatieschets tot leven komt. Je benadering van een uitnodigende kerkklok op eenzame momenten spreekt me ook aan.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 april 2017 - 23:06
Interessante gedachtegang over wat het luiden van klokken met een ieder kan doen en wat de betekenis kan zijn. Mooi afgerond door als laatste de betekenis naar de HP toe te trekken. [Deze klank galmt voor hen elke zondag, als geluid van bezinning. Dezelfde klok zingt voor jonge mensen die hun eeuwige liefde zweren, in een tijd dat samen rijpen de norm is. Dit geluid vergeeft, wanneer zij biechten over overspel. Diezelfde tonen huilen, als zij hun ouders in de grond stoppen.] Passende woorden gebruikt bij elke betekenis van het luiden, Goed gedaan! :thumbsup: