Schrijfopdracht #135 'vooruitgespoeld'

Ik wil niet klinken als mijn oom, die altijd heeft beweert dat het leven zomaar overnacht kan veranderen. Echter, als ik nu om me heen kijk zie ik een hele nieuwe wereld. Ik lig in het gras, waar weet ik niet. Het is erg warm, ik gok zo’n 25 tot 30 graden en de zon is zo fel dat ik mijn ogen nauwelijks open kan houden. Ik herinner me nog levendig dat alles gisteravond normaal was. Mijn normale avondroutine en vroeg naar bed, omdat ik vandaag een drukke dag zou hebben. Er gaat veel door mijn hoofd, maar de fase van de existentiële vragen ben ik al voorbij. Ik moet mijn benen strekken, een stukje lopen om te kijken waar ik überhaupt ben. Ik doe mijn ogen weer open en ik zie een boom, zo’n 2 meter voor me. Ik sta rustig op en ik loop er heen. Het is erg aantrekkelijk om hier in de schaduw te blijven liggen, aangezien ik met deze temperatuur toch niet veel verder zal komen. Ik zit nu al drie kwartier met mijn rug tegen de boom aan te denken over waar ik ben. Het meest logische scenario is dat ik (zonder dat ik het me kan herinneren) gister een drankje te veel heb gehad en dat ik hier in slaap ben gevallen. Toch moet ik zien waar ik ben om terug te komen. Ik dwing mezelf om in de boom te klimmen, dat is het minste wat ik op dit bizarre moment kan doen. Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik zie in de verte de wijk waar ik woon, maar alle huizen zijn bedekt met planten en klimop. De straat waar ik al overheen fiets sinds ik me kan herinneren is weg, en vervangen door een rivier. Allerlei dieren dwalen vrij rond, en dan bedenk ik me iets. De mensheid zal toch niet uitgestorven zijn? --- Ik ga journalistiek studeren en het leek me wel leuk om te doen. Ik schrijf niet vaak verhaaltjes dus feedback zou ik op prijs stellen. Ook als het slecht blijkt te zijn wil ik het horen!