#133 - Zoete koek

‘Goede wijn behoeft geen krans,’ zegt Femke terwijl ze de tuin van het complex waar ze haar huisje heeft fanatiek staat aan te harken. Ze kijkt voorzichtig of hij wel luistert, ‘ waar slaat dat gezegde eigenlijk op?’ vraagt hij, meer voor de vorm en haast nonchalant, alsof hij eigenlijk geen antwoord verwacht. ‘iets wat goed is hoeft niet geprezen te worden,’ hoort Femke de buurman over de heg roepen. Ze moet een beetje lachen, ze weet dat Richard zich hier enorm aan ergert, maar de tuinen op het complex liggen naast elkaar en de kleine huisjes en hoge heggen geven alleen de illusie van privacy. Ze vraagt Richard de bakken met violen te vullen, maar hij beend gehaast weg onder het gemompel van vage excuses. De tuin is als hun huwelijk, er is al zo vaak geharkt en gespit maar er groeit niet nieuws meer in, hoezeer ze zich ook inspant. Ze roept over de heg haar buurman, Mark: ‘de koffie is zo klaar!’ Ze strijkt het kleine bed glad. Binnengekomen drukt hij haar zo hard tegen zich aan dat ze moet happen naar adem: ‘wat ben je toch heerlijk onbezonnen,’ fluistert hij in haar oor..