Wekelijkse schrijfopdracht #130 - Maskers

Het laatste nummer van de avond klinkt romantisch door de prachtige zaal. De avond heeft iets weg van een sprookje. Zij in een prachtige turquiose baljurk hij in een donkerblauwe blazer. En niet te vergeten hun prachtige mysterieuze maskers. Zijn ogen twinkelen dromerig kijkt hij haar aan. Zonder te weten wie er achter het masker schuil gaat dansen zij al heel de avond samen. Langzaam legt ze haar handen op zijn stevige bovenrug. Rustig schuifelen ze op het ritme van de muziek. Hij geniet van de heerlijke geur van haar en sluit vol genegenheid zijn ogen. Even bestaat er niets meer dan zij 2e in elkaars armen . Ze hoopt dat hij niet tegenvalt. Het laaste refrein klinkt door de spreakers. Zijn hart begint sneller te kloppen. Het einde van het bal naderd, hij weet wat dat betekend. Dan zou hij zijn gezicht moeten onthullen. ‘ Dames en heren dit was alweer het allerlaatste nummer van vanavond. Wij hopen dat jullie genoten hebben van dit gemaskert bal. De avond loopt bijna tot zijn einde dat betekent dat jullie maskers af mogen doen en jullie je ware gezicht mogen onthullen.’ Spreekt de gastheer enthousiast door de microfoon. Ze kijken elkaar aan en draaide zich toen om. Langzaam zetten ze het masker af. Na een lichte zucht draait ze zich om. Hij kijkt haar onzeker aan met zijn grote groene ogen. Zijn zwarte stekeltjes haar staat alle kanten op. Ze lacht vriendelijk naar hem. Hij kan niet anders dan staren. Dat lieve gezichtje met die grote blauwen ogen, is het mooiste wat hij ooit heeft gezien. Verlegen lacht hij terug waarna zij dichterbij hem komt staan. Zwijgend staart hij haar aan. Dan buigt zij zich langzaam naar hem toe en geeft hem de zachtste en liefdvolste kus die hij ooit heeft gehad.