# 125 Wat vervelend nou

Misselijk word ik, van die verplichte etentjes. Aperitieven, wijnen van alle uithoeken van de wereld, after dinner. Drank brengt alleen maar stom gelul met zich mee. Zuipen kunnen ze, die mannen.Tegen het eind van de avond zijn het lamzakken, de dag erna zijn ze weer de arrogantie zelve. Vanavond is het weer zover. Ik haal mijn hand door mijn haar, mijn das zwaai ik over mijn schouder. Mijn spiegelbeeld grijnst terug. ‘Nog een glaasje?’ Mijn tafelgenoot brengt de fles naar mijn glas. Zijn hand trilt lichtjes. Laat dat aan de obers over, daar zijn ze voor, denk ik. Ik trek me onopvallend terug van het pafferige gezicht naast me. Rode vlekken, zweterig en met prosciutto crudo vezels en gedroogde kerstomaten tussen de tanden. Het Bacchus-figuurtje met de tandenstokers is al leeggehaald. De rucola en parmezaanschilfers hebben tenminste een normale weg afgelegd. ‘Nee dank je, Martin.’ Ik hou mijn hand boven mijn glas, wat hem doet fronsen. ‘Meer voor mij,’ snuift hij en hij voorziet zijn glas tot ver boven de aanvaarde hoeveelheid. Ik heb mijn beleefdheidsdrempel bijna bereikt. Dit is nog maar het voorgerecht. Mijn maag knijpt samen van ergernis. Er moet iets gebeuren, er moet … ‘Sorry dat ik stoor, … ‘ We kijken allemaal op, een jongedame in een lange overjas is de besloten ruimte binnengekomen. ‘Ik moet iets belangrijks vragen.’ Ze bekijkt de aanwezigen rond de tafel. ‘Toe maar.’ Paul van de financiële dienst knikt beminnelijk. Rotzak. De dames op het werk zouden het niet moeten wagen hem te onderbreken. ‘Ik heb een weddenschap aangegaan.’ Ze wijst vaag naar de loge, ‘kunnen jullie me helpen?’ ‘Geen probleem, schatje,’ bralt Paul, vrouwengek eerste klas. ‘Dat hoop ik,’ en ze knoopt de riem van haar jas los. De panden vallen open. De collega's vergeten te drinken, het testosteronpeil schiet omhoog. ‘Kom hier, meisje.’ Ze gaat er niet op in, maar zet een hooggehakte voet op een stoel. Met haar wijsvinger en een schalkse knipoog lokt ze de mannen naar zich toe. Ik blijf aarzelend achter. ‘En nu allemaal de pantalons laten zakken.’ De mannen zijn dronken van de drank en de geilheid. Een vrouw heeft macht, moet ik toegeven. Ik grijns als ik Martin zie in een enorme boxershort met de woorden ‘mijn vrouw is de baas.’ ‘En schudden maar.’ De schoonheid staat nu bovenop de stoel, omringd door zeven mannen die haar hun volle aandacht geven en enthousiast met hun kont staan zwaaien. De deur gaat open, niemand heeft het in de gaten. Een man kijkt geamuseerd toe en grijpt dan naar zijn materiaal. We zijn geschokt, bloklettert ’s anderendaags De Telegraaf. Amaardts en Co moet herberaadslagen en er zullen promoties teruggetrokken worden. De foto, meer dan geslaagd, laat het gelaat van de vrouw niet zien. Ik gooi de krant naast me neer. ‘Een prachtige act, liefje.’ Ik geef Maisie een kus. ‘Zullen we vanavond gezellig uitgaan? Het mag wat meer zijn, mijn promotie is versneld doorgekomen.'