122# Te ZOT voor woorden

Driek zit op zijn fiets, het is mooi weer. Hij stapt af en parkeert zijn fiets tegen het muurtje. Rustig kuiert hij door het smalle steegje waar de achtertuin aan grenst. Bij de tweede poortdeur staat hij stil, met een vlotte beweging zet hij zijn voet op de klink kijkt snel rond om zich ervan te verzekeren dat er niemand is. Behendig klimt Driek over de poort en komt terecht in de tuin, met ferme passen loopt hij naar de waslijn, daar hangt er nog 1. Hij griste hem zowat van de waslijn de knijpers splitsten zich in tweeën in de lucht en vielen in stukken op de grond. Even behendig als hij in de tuin was gekomen stond hij weer in het steegje. Twee deuren verder had hij iets gespot, tijdens het klimmen… zijn dag kan niet meer stuk. Eerst even goed rondkijken, niemand te zien- voet op de klink-, optrekken en hup de tuin in. Snel naar de waslijn en het 2e setje meenemen, terug over de poort naar z’n fiets. Zo snel als hij kon reed hij naar de schuur, die achter zijn huisje stond, deed hem open. Haalde zijn nieuwe trofeeën tevoorschijn, snoof even aan het kruis, ‘heerlijk ‘Mmm hij werd er bijna opgewonden van. Hing ze daarna 1 voor 1 keurig netjes op een hangertje bij de rest van zijn nieuw verworven trofeeën. De telefoon ging … Driek slofte richting zijn huisje. “LEIPE SHIT OUWE” stond er Abel en Jozef waren erg benieuwd wat er in het schuurtje zou zitten, dat beloofde niet veel goeds. Ze trokken de deur open en zagen daar het gestolen ondergoed van hun moeder hangen. Het was prachtige kanten lingerie, ’t moesten wel bijzondere vrouwen zijn…