# 121 Niets is wat het lijkt met Halloween

'Zeg, Marcus, die koets moet om middernacht weer veranderen in een pompoen, toch?' 'Welnee, Lucas, dat is het sprookje van Assepoester. We zijn nu bezig met een waar te gebeuren verhaal over Halloween, wat betekent dat we de generator moeten aanzetten om koude lucht te blazen zodat het lijkt alsof het waait - een helse wind die de mensen doet huiveren.' Marcus zet de generator aan en kijkt omlaag. Onder hem giert de wind. Hij klapt in zijn handen. 'Kijk,' zegt hij, 'daar zit weer zo'n eigenwijze schrijver achter zijn bureau, die denkt dat hij de boel op papier kan sturen. Stumper, alles ligt al vast, ook jouw thrillers.' Lucas zit achter een groot paneel met honderdduizend knoppen. Hij lacht, wijst naar beneden en zegt: 'Die mevrouw daar is van plan om als heks verkleed te gaan. Wacht, ik druk even het knopje 'twijfel' in. Kijk eens hoe ze tussen de kledingrekken staat te wippen. Ze weet niet meer welk kostuum ze wil huren: de heks of het lijk. Zo leuk om die gasten te manipuleren. Ze denken serieus dat ze zelf een keuze maken - alsof mensen daartoe in staat zijn.' De vrouw beneden hen houdt een doodskleed in haar handen. Lucas drukt op het knopje 'keuze maken'. 'Ik kies voor het lijk,' zegt Maria. Vreemd, denkt ze, ik was toch echt van plan als heks te gaan - maar ik volg mijn gevoel, dan komt het vast allemaal goed. Ze rekent af en stapt de kostuumwinkel uit. Brr, wat een koude wind. De bladeren vliegen haar om de oren. Had ik maar een sjaal omgedaan en een muts opgezet. Ze heeft een geheime afspraak met Suzanne Vermeer. Hij, of zij, komt eveneens gekostumeerd naar de voorstelling in De Kleine Komedie. Ze moet nog even een appje sturen om te melden dat ze verkleed komt als lijk en niet als heks. Zouden ze straks als twee lijken naast elkaar komen te zitten? Wel spannend om juist tijdens Halloween met Suzanne af te spreken ...