Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 121 nieuw vuur

De warmte van het vuur zweepte het lichaam op tot steeds wildere bewegingen. Het witte gewaad van de jonge vrouw verstrengelde zich met haar naaktheid om zich er dan weer van los te rukken in overgave aan de lucht van de nacht, dansend in een ingewikkelde choreografie. De nacht was kouder dan anders tijdens de viering van dit Keltische nieuwe jaar. Riona had zich uit de witte mensenmassa losgemaakt om als eerste met het vuur te dansen. Het afgelopen jaar had de spanning in haar lichaam zich ontpopt tot een ondraaglijke kwelgeest. Nu was het moment eindelijk aangebroken om te dansen tot ze er dood bij neer zou vallen of door de geesten gezuiverd zou worden in een laatste ultieme vergiffenis voor wat ze nagelaten had te doen. De eerste tonen van het gezang van de hogepriesteres drongen haar verhitte hoofd binnen. Riona sloot haar ogen en danste blind verder om de woorden van het offerlied volledig tot zich te kunnen nemen. Op het moment dat de menigte mee begon te zingen voelde ze dat haar lichaam werd overgenomen. Haar benen konden het gewicht van haar tengere lichaam niet meer dragen. Ze klemde haar hoofd tussen haar knieën en rolde op haar zij bij de verzengende hitte vandaan. Onbekende handen trokken haar omhoog de cirkel in en lieten haar verdwijnen in de anonimiteit van de muur van aaneengesloten lichamen. Riona omklemde de toorts met de resten van het halloweenvuur met haar smalle handen. Ze keek naar het patroon van brandwonden dat via haar voeten een weg naar boven had gezocht. ‘Geef mij het vuur lieveling, het zal ons definitief verlossen,’ zei de gedaante die zich uit de schaduw langzaam naar haar toe bewoog. ‘In dit nieuwe jaar gaan we weer leven, Riona. De geest van onze dochter heeft een nieuwe bestemming gezocht. We konden haar niet redden, lieverd. Jij en ik. We konden niets meer voor haar doen.’ Riona tilde de fakkel boven haar hoofd en keek naar haar man die aarzelend zijn armen in een halve cirkel voor zijn borst bracht. Ze zag de lichtjes in zijn ogen en liet haar vuur met het zijne versmelten,

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nyceway, 'De warmte van het vuur zweepte' - wat dacht je van: 'Het vuur zweepte' De lezer associeert dan zelf die warmte!
Het witte gewaad van de jonge vrouw verstrengelde zich met haar naaktheid om zich er dan weer van los te rukken in overgave aan de lucht van de nacht, dansend in een ingewikkelde choreografie
een ingewikkelde zin die het witte gewaad als onderwerp heeft, het is het witte gewaad dat zich losrukt en in overgave danst etc. Ik zou de vrouw als onderwerp nemen en haar laten dansen ipv het gewaad. Riona, prachte naam!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@nyceway, met recht een verzengend verhaal dat me voert naar een wereld die ik nooit gekend heb. Wat vind jij van het volgende over het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden? Je schrijft: [ ... voelde ze dat haar lichaam ...] en dan een zin later tengere lichaam later gevolgd door smalle handen. Ik heb het gevoel dat ze overbodig zijn, en jij? Invoelend geschreven.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Indrukwekkend mooi. Je eerste zin is een schilderij op zich. En dat is nog maar het begin.
Dank je voor het mooie compliment Alice. Ik was informatie aan het googelen, omdat het altijd lastig is om over iets historisch te schrijven, maar kwam er niet goed uit, dus dacht, ik begin maar gewoon met schrijven.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nyceway, 'De warmte van het vuur zweepte' - wat dacht je van: 'Het vuur zweepte' De lezer associeert dan zelf die warmte!
Het witte gewaad van de jonge vrouw verstrengelde zich met haar naaktheid om zich er dan weer van los te rukken in overgave aan de lucht van de nacht, dansend in een ingewikkelde choreografie
een ingewikkelde zin die het witte gewaad als onderwerp heeft, het is het witte gewaad dat zich losrukt en in overgave danst etc. Ik zou de vrouw als onderwerp nemen en haar laten dansen ipv het gewaad. Riona, prachte naam!
Dank je voor je tips JanP. Toch laat ik het zo. De warmte voegt nog net een dimensie toe in het verhaal. Het begin over de choreografie van het gewaad is geïnspireerd op de mooie film die ik laatst gezien heb: La Danseuse, waarin het gewaad de dans bepaalt. In het lijstje met Keltische meisjesnamen vond ik deze naam inderdaad ook erg mooi.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@nyceway, met recht een verzengend verhaal dat me voert naar een wereld die ik nooit gekend heb. Wat vind jij van het volgende over het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden? Je schrijft: [ ... voelde ze dat haar lichaam ...] en dan een zin later tengere lichaam later gevolgd door smalle handen. Ik heb het gevoel dat ze overbodig zijn, en jij? Invoelend geschreven.
Dank je wel Mili. Ik vind de bijvoeglijke naamwoorden wel functioneel. Ze zijn summier maar zeggen toch iets extra's over het uiterlijk en het leven van de vrouw.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Grillige vormen van vlammen, muziek en zang zwepen op. Levendig beeld, dat ik zie in een cirkel van rechtopstaande stenen. 'De witte mensenmassa' Beetje vreemd, bedoel je echt wit op het gelaat? Of de in witte kleding gehulde mensenmassa? Sorry voor deze, maar in de derde alinea heeft ze plots een toorts, kreeg ze deze na haar dans in handen gedrukt? Huiveringwekkend stukje, waarbij ik me onaardse muzikale klanken inbeeld. Heel knap uitgewerkt!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Grillige vormen van vlammen, muziek en zang zwepen op. Levendig beeld, dat ik zie in een cirkel van rechtopstaande stenen. 'De witte mensenmassa' Beetje vreemd, bedoel je echt wit op het gelaat? Of de in witte kleding gehulde mensenmassa? Sorry voor deze, maar in de derde alinea heeft ze plots een toorts, kreeg ze deze na haar dans in handen gedrukt? Huiveringwekkend stukje, waarbij ik me onaardse muzikale klanken inbeeld. Heel knap uitgewerkt!
Dank je wel Marlie. Halloween is van oorsprong ontstaan als de viering van het Nieuwe jaar van de Kelten. Zij deden dit door in witte gewaden rond een groot vuur te dansen. Ze geloofden dat op 31 oktober de scheiding tussen de geesteswereld en de aardse wereld zo dun was dat geesten terug konden komen in nieuw leven. Na afloop namen ze de restanten van het vuur mee naar hun huizen om daar vuur te maken. Vandaar de overgang van de brandende fakkel of toorts in hun eigen huis.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het doet mij denken aan euritmie en sagen van een bepaalde tijd, ik vind het heel mooi inelkaar gekunseld. Het bleef mij boeien tot de laatste letter, ik zag het levendig voor me de details, dansen tot je in een soort trance bent, inderdaad boven jezelf uitsteigend gedreven door Sjamaanistische rite's. gebeurtenissen die alleen mogelijk zijn in iets bovenaards. Zo komt het over.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het doet mij denken aan euritmie en sagen van een bepaalde tijd, ik vind het heel mooi inelkaar gekunseld. Het bleef mij boeien tot de laatste letter, ik zag het levendig voor me de details, dansen tot je in een soort trance bent, inderdaad boven jezelf uitsteigend gedreven door Sjamaanistische rite's. gebeurtenissen die alleen mogelijk zijn in iets bovenaards. Zo komt het over.
Dank je wel Mirabella. Zo is het inderdaad bedoeld.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nyceway, mooi geschreven deze mysterieuze dans, vooral de laatste alinea vind ik erg pakkend, zijn armen in een halve cirkel, mooi gevonden. Graag gelezen en nog eens gelezen om alle details in me op te nemen. :nod: Het was een louterend vuur.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nyceway, mooi geschreven deze mysterieuze dans, vooral de laatste alinea vind ik erg pakkend, zijn armen in een halve cirkel, mooi gevonden. Graag gelezen en nog eens gelezen om alle details in me op te nemen. :nod: Het was een louterend vuur.
Dank je wel, Blavatski. Tijd voor een nieuw begin!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig verhaal. Nyceway. Niks aan toe te voegen.
Dank je wel, Willemina. Ben blij dat het verhaal mensen aanspreekt.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig verhaal. Nyceway. Niks aan toe te voegen.
Dank je wel, Willemina. Ben blij dat het verhaal mensen aanspreekt.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig verhaal. Nyceway. Niks aan toe te voegen.
Dank je wel, Willemina. Ben blij dat het verhaal mensen aanspreekt.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig verhaal. Nyceway. Niks aan toe te voegen.
Dank je wel, Willemina. Ben blij dat het verhaal mensen aanspreekt.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal, veel sfeer en beeld, mooie zinnen. Mijn visie over bijvoeglijk naamwoorden is, dat als ze iets aan het beeld toevoegen, zoals smal in smalle handen, en mits geen overdaad, dan waarom niet? Als je smalle handen zegt, zie ik ook smalle handen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal, veel sfeer en beeld, mooie zinnen. Mijn visie over bijvoeglijk naamwoorden is, dat als ze iets aan het beeld toevoegen, zoals smal in smalle handen, en mits geen overdaad, dan waarom niet? Als je smalle handen zegt, zie ik ook smalle handen.
Dank je wel voor je reactie, Odile.