De ontluiking Opdracht # 111

@Thea Josephine, je gedicht stemt tot nadenken. Al een merite ervan. Een vraag: als je loopt kan een spiegelbeeld dan verstillen? Dan puzzel ik over: [waart zich door de ruit haar hart]. Bedoel je ontwaren? Of [waant zich ....] Mooie strekking.

Mooi waart / hart, in de ruit vertilt. Heb je dit met freewriten gedaan of anders?

Dank voor jullie reacties. En ja wel begonnen met freewriten, maar ik moest schrappen, want voor mijn gevoel raakte het teveel los van elkaar en ik wilde er toch een draad in laten lopen. Mili ik heb geprobeerd te schetsen dat het lopen stopt door haar verstilt spiegelbeeld in de ruit dat haar aankijkt. Ze waart haar hart, ze droomt en toch is het waar dat ze haar hart ziet. (dichterlijke vrijheid?)

Zo begreep ik het ook Thea, dat ze liep en dan het stille beeld voor het raam. Dichterlijke vrijheid mag, zeker in gedichten.

Dank je dat helpt mij over heel wat bruggen die er soms uitzien als drempels. vr.gr.