# 111 - Brandende aarde

@Odile, ik heb je bedoeling over free writing gelezen. Ik probeerde het eerder maar het wordt chaos. Wel heb ik het in vijf minuten geschreven. Misschien is het iets, misschien is het niets.

Mili, Ik vind dit een mooi gedicht. Helder en wat verdrietig. Weggaan van Kopland ook trouwens. Heel mooi gedaan. Dat vrije schrijven is ook niets voor mij.

Mooi gedicht Mili, zeker een goede besteding van die vijf minuten. Hoewel ik 'triefel in de aarde' niet kan plaatsen. toosten >> toostten (?)

Haha. Bijzonder gedicht. De geest weer in de fles?

Ik vind het zeer geslaagd. Echt een mooi gedicht. In tegenstelling tot Annemieke vind ik het niet verdrietig. Integendeel zelfs. Maar dat is het mooie aan goede gedichten, denk ik dan. Ze kunnen bij iedere lezer een ander gevoel opwekken. In mijn beleving wordt er herdacht, gevierd en niet vergeten. Tegen de tijd dat het triefel zich aan mij tegoed doet, kan ik me niks mooiers wensen dan dat ik één keer per jaar, al dan niet op klapstoeltjes, op die manier het middelpunt ben.

Ja, na het lezen van Angus kan ik dat getriefel ook plaatsen. Het is niet zo maar een verjaardag. Nog mooier dan ik al dacht.

Mili, prachtig en ontroerend gedicht, Knap dat je het gedicht van Kopland er ook inhoudelijk in hebt verwerkt: "We namen geen afscheid"

@Annemieke, dat doet mij plezier dat jij het mooi vindt. En natuurlijk is er ook verdriet. @Dos, dank je voor je t :o en fijn dat de triefel aardde. Het was een kroonjaar, Dos. @Tja, het is geen lachgedicht. @Angus, jouw beleving klopt helemaal. Wie weet heb je mettertijd drommen fans die champagne bij je komen sabreren. @Nel, ik kan niets voor jou verborgen houden. Dank voor de lieve reacties.

Sorry Mili, ik zie wel vaker de humor ergens van in van wat niet de bedoeling was. Misschien komt dat omdat ik in feite bloedserieus ben en de lollige kant opzoek.

@Tja, wat een mooie open reactie. Je kan voor mij niet meer stuk. ;) Wellicht was ik ook wel overgevoelig omdat het gedicht over mijn moeder gaat.

Na je reactie in #10 vind ik het best moeilijk om nog iets te zeggen, Mili. Het is alsof ik tijdens het lezen naar een klein toneelstukje heb zitten kijken, en dat bedoel ik in positieve zin - heel beeldend geschreven dus. Dat je dit in vijf minuten hebt kunnen schrijven vind ik een prestatie op zich. Met het woord 'triefel' in deze context onderscheidt je je - maak je er een Mili van. Is mijn mening.

Meer dan mooi vind ik dit gedicht, een ontroerende tekst voor je moeder. De volle flutes, de leegte in de fles en bij de aanwezigen. Kopland genoemd, een mooi eerbetoon. Mooi Mili.

@Willemina, nee hoor, dat hoeft niet, voel je niet gegeneerd. Ik verbaasde mij er ook over dat het vloeiend ging en heb de enige-minuten-versie bewust zo gelaten, niet wetende of ik goed zat. Dat is wel zo mag ik van jullie lezen en mijn drang tot opvallende woorden is onstuitbaar. :) @Madd, en jij verwoordt het zo mooi. Van het volle versus het lege. Hartelijk dank voor beide reacties.

Mili, dit is ronduit mooi, prachtig zelfs. Dit doet me aan mijn grootmoeder denken, die jammer genoeg al lang geleden overleden is. Zij zou dit ook enorm waarderen, het spel van woord en klank dat jij hier gebruikt, ontroert en doet nadenken. Graag gelezen en ik kijk al uit naar de volgende! :)

@Joke VG, ontroerend te lezen dat jij door mijn kleine gedicht aan je grootmoeder dacht. Dank je voor deze reactie.

Soms schrijf je in vijf minuten iets op wat je al jaren bij je draagt. Is dit het geval, vraag ik me af? De glazen op het marmer laten een indruk achter. Een soort gastvrijheid. Vond je het verrassend dat dit naar boven kwam, of wilde je dit allang schrijven, maar kwam de gelegenheid nooit voorbij?

@Odile, nee, integendeel. Ik schreef het twee dagen na het gaan naar haar graf. De setting vond ik bijzonder. In de brandende zon drinken op haar verjaardag, op stoeltjes die geen enkel ander graf raakten, bloemen geven, we hadden ook Japanse zoutjes meegenomen waar ze van hield. Ik heb wel stilgestaan bij het achterlaten van de glazen. Geen usance op kerkhoven. Dankjewel voor het reageren. PS: Hoe vind je het gedicht zelf?

Ik las je gedicht, maar nadat ik in je reactie eronder las dat het over je moeder gaat heb ik het nogmaals gelezen en ik kan alleen maar zeggen dat je iets heel moois hebt geschreven. Indrukwekkend dat je dit in vijf minuten hebt gedaan, mijn complimenten!

@Brenda, eigenlijk had ik niet moeten zeggen dat het over mijn moeder ging. Dan had je het gedicht wellicht op een andere manier bezien/geapprecieerd. Ben blij met je reactie. Dankjewel.

Ik vind het een mooi taalgevoelig gedicht met je eigen signatuur. Vooral de laatste regel blijft me bij, haar meenemen in de lege flessen. Mooie afsluiter.

Bijzonder mooi, alles is al gezegd. Juweeltje.

@Anton, un grand merci. Ik vind de laatste zin niet lopen. Bij deze verander ik het in: namen haar in lege flessen mee

ik vind het een mooi gedicht over een mooi afscheid (al namen jullie dan geen afscheid) voor mij maakt het niet uit voor wie het geschreven is, omdat het èn goed loopt èn beeldend is; het laat zich lezen en invullen, en bovenal invoelen, boven de persoonlijke ervaring die het voor jou is. (ben nu trouwens wel benieuwd wat je laatste zin was)