Hoe beschrijf ik deze gezichtsuitdrukking

Niks beschrijven, neem een ijsje!

Je geeft iemand een aanmoedigend knikje om zich uit te spreken?

MoeilijkeDenker, Toen hij me bleef aankijken, gaf ik vanuit mijn nek een enkele hoofdknik omhoog. Hij droop af en ik haastte me om een fragment op proeflezen te plaatsen.

Sorry, MoeilijkeDenker, ... ik dacht dat het een mopje van je was.

Bijvoorbeeld als iemand je aan kijkt en je wilt weten wat er aan de hand is knik je je kin/hoofd zo omhoog. Hoe beschrijf ik dat

Geloofwaardig schrijven gaat over nuances. Je geeft te weinig informatie. Wie is die iemand? Wat is de aard van jullie relatie? Wat zijn de omstandigheden, de voorgeschiedenis? Wat zou er aan de hand kunnen zijn? Dus wat mij betreft: de vraag herformuleren.

Bijvoorbeeld als iemand je aan kijkt en je wilt weten wat er aan de hand is knik je je kin/hoofd zo omhoog. Hoe beschrijf ik dat

http://www.lichaamstaal.nl/manager/hoofd3.html

2. Het achterwaartse knikje Hierbij wordt het hoofd in de nek gegooid en komt de kin omhoog. Evenals het voorwaartse knikje kan de achterwaartse knik gebruikt worden als groet. Daarbij worden vaak de wenkbrauwen opgetrokken als teken van herkenning. De groet toont veel meer nonchalance dan het voorwaartse knikje. Als u dit doet zonder uw wenkbrauwen op te trekken of te glimlachen, kunt u hiermee zelfs een onbeleefde onverschilligheid laten blijken. Een andere toepassing van deze hoofdbeweging is het accentueren van een vraag. Gewoonlijk gaat het hoofd al een beetje omhoog aan het einde van een vraag. Als de vraagsteller zijn hoofd in zijn nek gooit kan dit een manier zijn om aan te dringen op een antwoord. Het gebaar kan ook op zichzelf staan: Als u te lang naar iemand staart gooit de ander zijn hoofd in zijn nek met de bedoeling: "heb ik wat van je aan?" of "wat mot je?" .

Pfft - ik wist dit allemaal niet. Ik ben benieuwd naar je verhaal MoeilijkeDenker. Succes.

Het hoofd in de nek leggen, misschien wel.

Het hoofd in de nek leggen, misschien wel.

Diana, toch. Dit lijkt mij een 'lang'durende handeling. Het gaat om een zeer kortdurende handeling. Bijna onmerkbaar. Wij zitten tegenover elkaar aan tafel in een restaurant. Aan onze tafel zitten nog meer mensen - zeer saaie mensen. Of ik ben saai, en begrijp hun discussie over variabelen en natuurkundige grootheden niet. Ik geef jouw - op een moment dat de andere aanwezigen [hoop ik] dat niet opmerken, een kort knikje. Niet met mijn kin naar beneden, maar met mijn kin naar boven. Deze zeer intieme beweging is voor jou een duidelijk signaal. Jij knikt als antwoord. Subtiel kort. Slechts 'verstaanbaar' voor een enkele toeschouwer. Een heel kort knikje met je kin naar beneden. Vier tellen later zeg je; "Yrret, wil je mij naar huis brengen, ik heb hoofdpijn."

Bijvoorbeeld als iemand je aan kijkt en je wilt weten wat er aan de hand is knik je je kin/hoofd zo omhoog. Hoe beschrijf ik dat

http://www.lichaamstaal.nl/manager/hoofd3.html

2. Het achterwaartse knikje Hierbij wordt het hoofd in de nek gegooid en komt de kin omhoog. Evenals het voorwaartse knikje kan de achterwaartse knik gebruikt worden als groet. Daarbij worden vaak de wenkbrauwen opgetrokken als teken van herkenning. De groet toont veel meer nonchalance dan het voorwaartse knikje. Als u dit doet zonder uw wenkbrauwen op te trekken of te glimlachen, kunt u hiermee zelfs een onbeleefde onverschilligheid laten blijken. Een andere toepassing van deze hoofdbeweging is het accentueren van een vraag. Gewoonlijk gaat het hoofd al een beetje omhoog aan het einde van een vraag. Als de vraagsteller zijn hoofd in zijn nek gooit kan dit een manier zijn om aan te dringen op een antwoord. Het gebaar kan ook op zichzelf staan: Als u te lang naar iemand staart gooit de ander zijn hoofd in zijn nek met de bedoeling: "heb ik wat van je aan?" of "wat mot je?" .

Dit is precies wat ik zocht, bedankt!

Toen het oogcontact eenmaal gemaakt was, trok ik mijn wenkbrauwen op en gaf ik een uitnodigend knikje, in de hoop dat hij me zou vertellen wat hij op zijn lever had.

Wat ik wel eens doe, als ik een uitdrukking wil beschrijven, is in de spiegel die beweging maken. En nog eens, en nog eens, en nog eens. Dat ziet er vast heel raar uit voor mensen die langslopen en naar binnenkijken! Maar ik herhaal het zo vaak, omdat ik precies wil weten wat er nu precies gebeurd. Het is een opwaarts gebaar van mijn hoofd, maar wat kan ik er nog meer over zeggen. 'Ik hield mijn hoofd schuin, om zijn aandacht te vangen.' Want op de een of andere manier doe ik dat schuilhouden bij elke poging, Ik zie ook dat ik mijn lippen wat meer op elkaar druk. En is er een verschil als ik mijn hoofd helemaal in de nek gooi (hmm, dat is meer een sodermieterop gebaar) of als ik het kort en heftig doe (dat heeft iets arrogants, wil ik dat, of wil ik minzaam, hoe maak ik minzaam). En zo ga ik door tot ik heb wat ik wil. Heel handig ook voor de volgende keer waarop ik een van de nuances die ik net oefende wil beschrijven.