#98 verlangen

wekelijkse schrijfopdracht #98: verlangen Ze schilde de aardappelen zoals elke dag, twee kilo opdat de jongens goed zouden groeien. De was was gedaan en de vloer gedweild, het verstelwerk lag klaar voor vanavond. Wellicht speelde er een vage glimlach om haar lippen, maar het ontging hem en hij drukte zijn gebruikelijke kus op haar achterhoofd, terwijl zij haar blik op de pannen gericht hield. De jongens sliepen al uren en alle sokken waren gestopt, toen zij ieder aan hun eigen kant het bed instapten en elkaar een goede nacht wensten. Ze dacht aan de aardappelen die ze morgen zou kopen en viel tevreden in slaap met de lachende ogen van de groenteboer voor zich. Zij verlangde niet meer.