Broer Wekelijkse schrijfopdracht #95

Ai! De broer kan alleen zijn emoties tonen tegenover zijn bejaarde hond. Dat is geen makkelijke manier om een gevoelsleven te beleven. Ik denk dat ik persoonlijk de leeftijd van Rover niet had genoemd, op een of andere manier voelt dat overbodig. Misschien had ik eerder geschreven; 'Rover legt troostend zijn poot op zijn been'. Maar dat kan uiteraard persoonlijk zijn. Mooi stukje.

@Marianne, ik had dezelfde overweging als @Annemieke toen ik je las. Dat Rover elf of dertien en een half is, is irrelevant. [Zijn moeder wil niet kiezen.] Tussen haar zoon en dochter? De zin lijkt me cruciaal alleen ik weet niet goed wat je wilt zeggen. Mooi uitgewerkt portret van een verscheurd gezin.

Hallo @Annemieke en @Mili De leeftijd van de hond doet er inderdaad niet toe, want ik noem al een naderend afscheid. Die heb ik er dus uitgehaald. Zijn moeder wil niet kiezen tussen haar kinderen. Dat heb ik ook veranderd. Bedankt voor de feedback.

Ai! De broer kan alleen zijn emoties tonen tegenover zijn bejaarde hond. Dat is geen makkelijke manier om een gevoelsleven te beleven. Ik denk dat ik persoonlijk de leeftijd van Rover niet had genoemd, op een of andere manier voelt dat overbodig. Misschien had ik eerder geschreven; 'Rover legt troostend zijn poot op zijn been'. Maar dat kan uiteraard persoonlijk zijn. Mooi stukje.

Grappig dat je dat van die emoties niet kunnen tonen zegt, was niet helemaal de bedoeling, maar het klopt wel. :eek:

Beste Marianne, Bedankt! Ik begrijp het karakter. Geen oninteressant personage voor een verhaal. Maar je vertelt wel erg veel in 100 woorden. Door verhalen van precies 100 woorden te vertellen (of 50 of 200) train je jezelf in het kiezen van de juiste woorden. Wat vertel je wel, wat niet en hoe doe je dat. Een paar tips in je fragment: ‘Het is zakelijk,’ zegt hij stoïcijns. ‘Het is persoonlijk geworden,’ schreeuwt Sonja. [Lees je tekst hardop voor en doe mee met wat je schrijft. Schreeuw als je personage schreeuwt en bedenk of Sonja echt 'het is persoonlijk (geworden)' schreeuwt.] Hij haalt zijn schouders op, de rechter moet maar beslissen. Zijn zus breekt daarop met hem en vertrekt woedend. [Je begint met een snelle dialoog en dan breekt zijn zus ineens met hem. Hoe breek je met iemand en hoe vertrekt ze woedend? Show don't tell.] Het boeit hem niet, hij heeft zijn familie niet nodig. Hij kiest zijn eigen familie. [Ik zou deze zin naar het einde verplaatsen.] Rover legt troostend zijn poot op zijn been. [Troostend weglaten, een poot op zijn been herkent de lezer zelf als troostend] Trouwe hondenogen kijken hem liefdevol aan. [de trouwe, liefdevolle hondenogen kun je ook de lezer zelf laten bedenken] Hij streelt hem zacht, zich afvragend hoelang Rover nog bij hem zal zijn. In stilte huilt hij om het naderende afscheid. [Door de bovenstaande zinnen in te korten, kun je deze zin sterker maken. Het is een aardig gegeven, man die treurt om zijn hond maar niet om zijn zus.] Zijn moeder wil niet kiezen tussen haar kinderen. [Waar komt de moeder ineens vandaan?] Hij moet niet vergeten chocola voor haar mee te nemen. [Hij is dus geen 'familiemens', heeft ruzie met zijn zus, zijn hond is belangrijker, maar zijn moeder ook?] Blijf schrijven, schrappen en schaven. Veel schrijfplezier! Nina Blanken

Hallo Nina, Bedankt voor je reactie. Je hebt gelijk wat dat schreeuwen betreft. Het is een lange zin om te schreeuwen en ik struikel over de woorden. Ik kan het breken met broer veranderen in een dialoog, is misschien mooier. Zijn moeder is wel belangrijk in dit verhaal, hij paait haar door altijd wat voor haar mee te nemen. Ik ga de tekst hier en daar aanpassen. Leuke opdracht en fijne feedback!

Ik las het kennelijk zoals je het kennelijk bedoelde. Moeder paaien met een stuk chocola, vind ik mooi gevonden. Geen trouwer wezen dan een hond. Ik vind het een leuk fragment.

@Tja Bedankt voor je compliment :)