', en' en '. En'

Laatst was ik in de mediatheek van mijn school en zag ik de achterkant van een boek wat me aansprak: Gestolen jeugd, van Katie Taylor. Het is een waargebeurd verhaal over een meisje dat verliefd is geworden op een loverboy en meerdere malen is misbruikt. Het boek is uitgegeven door de Boekerij (wat natuurlijk een goede uitgever is), dus dan zou je zeggen dat het boek geen spelfouten zou bevatten. Niks is minder waar. De meeste schrijvers (en andere mensen) weten dat het woordje ‘en’ niet achter een komma of punt kan. Er is een minuscule kans dat het mag. Misschien dat het 1 op de 50 keer wordt toegelaten. Sommige schrijvers komen er nog mee weg door te zeggen dat dat hun schrijfstijl is. Om heel eerlijk te zijn kwam ik pas achter deze regel toen ik zelf begon met schrijven. Nadat ik de eerste twintig pagina’s van ‘Gestolen jeugd’ had gelezen, was ik wel meer dan dertig keer ‘, en’ of ‘. En’ tegengekomen. Persoonlijk stoor ik me hier nu heel erg aan, nu ik weet dat het eigenlijk niet mag. Buiten dat was het boek ook niet heel realistisch geschreven, maar daar gaat dit onderwerp niet over. Natuurlijk heb ik alle respect voor de schrijfster die het boek (onder pseudoniem) heeft uitgebracht. Het is natuurlijk een verschrikkelijke jeugd geweest en ze wordt er waarschijnlijk nu nog steeds door achtervolgd. Ik voel me bijna slecht terwijl ik deze tekst schrijf, omdat ik absoluut niet bot op haar over wil komen. Ik snap dat zij haar verhaal op papier wilde zetten en de mensen aan het denken wil zetten, maar doe het dan wel goed. Terwijl ik aan het lezen was kwam ik vaak zinnen tegen waarvan ze niet echt geloofwaardig overkwamen; ze maakte totaal geen gebruik van het principe: ‘Show, don’t tell’. Ik vind het geen goed boek en ik vind het dan ook zeer opmerkelijk dat het wordt uitgegeven door een uitgeverij als de Boekerij. Ik heb manuscripten en verhalen gelezen die vele malen beter waren dan dit boek. Het is dan misschien wel een mooi verhaal, maar zorg dan in ieder geval wel dat het mooi verwoord en met goede spelling wordt gepubliceerd. Verder zitten er weinig spellingfouten in het boek, het gaat vooral om de ‘, en’. Ik zit er over na te denken om de Boekerij een mail te sturen om te vragen hoe het komt dat er zulke fouten in hun boeken voorkomen. Ik vind het op dit moment in ieder geval een slecht verschijnsel. Ik heb deze mail nu zojuist gestuurd. Wat vinden jullie van het feit dat de Boekerij een boek publiceert met zulke 'spellingfouten'?