Imke83 schrijft graag mee :)

Hoi allemaal, Wellicht geen grote verrassing, maar ik ben Imke. Ondertussen 33 jaar jong, moeder van twee kinderen. Al zo lang als ik me kan herinneren hou ik van schrijven; als we vroeger weg gingen met de auto nam ik een map mee waar ik verhalen in schreef. Veel verder dan "Linda en Kees liepen over straat" ging dat niet, maar ik kon er enorm van genieten. Een hele wereld die je helemaal zelf kon bedenken, geweldig vond ik het. Toen op school die vrijheid een dwingend karakter kreeg ging voor mij de lol er af. Schrijven was een moetje geworden, iets dat onder de dreigende blik van de leraar plaats vond. De intrinsieke motivatie veranderde in een prestatie die geleverd moest worden, en met mijn faalangst en prestatiedrang was dat geen formule voor succes. Kortom, de lol van schrijven verdween voor mij. Op een gegeven moment werd ik depressief, en heb ik voorzichtig het schrijven weer opgepakt. Het werd weer iets dat intrinsiek beleefd werd, het hoefde namelijk niet maar ik vond het fijn. Fijn om dingen die al jaren door mijn hoofd spookten op papier te kunnen zetten, waardoor onzichtbare stormen plots concreet en tastbaar werden. Het maakte dat dingen voelden of ik er meer grip op had, waar ik net als aan Linda en Kees sturing aan kon geven. Ik schreef (gedrochten van) gedichten, verhalen, dagboeken, van alles dus. Maar ook blogs en berichten op fora schrijven vind ik leuk, of het nu gaat over een vulkaan, over voeding, over moraliteit, noem maar wat of ik schrijf er met veel plezier over. Psychologische processen, (emotionele) ontwikkeling, gezonde voeding en duurzaamheid zijn wel mijn favoriete onderwerpen, het kost me vaak meer moeite daar niet over te schrijven dan wel. Ondertussen ben ik al geruime tijd opnieuw depressief, na jaren lang klachtenvrij geweest te zijn. Het dichten heb ik dan ook weer opgepakt. Al jaren borrelt in mij de behoefte om een boek te schrijven, het ene moment is dat concreter dan het andere. Het stadium van 'een idee' is echter nooit overstegen, omdat ik iedere keer als het idee groter wordt mezelf weer zeg dat ik helemaal geen schrijver ben. Wie ben ik nou, om een heel boek te schrijven? Zo ebt het idee telkens weer zachtjes naar de achtergrond, om later weer zachtjes terug te kabbelen. Nu heb ik echter tegen mezelf gezegd, dat iedere schrijver pas een schrijver werd op het moment dat hij wat schreef. Vandaar dat ik hier nu ben. Of ik daadwerkelijk ooit een boek ga schrijven weet ik niet, maar feit is dat ik schrijf, met passie en plezier :) Bovenstaande staat nu al sinds vanochtend klaar, wat wel aangeeft dat ik het toch best wel spannend vind. Nou ja, hier gaat hij dan ;)