#89 STORM

#89 STORM Ik kan nog van gedachten veranderen en deze avontuurlijke tocht laten vervallen, denkt Mark als hij in de kajuit van zijn zeiljacht naar het einde van zijn DVD kijkt. Nee, zo stom als Robert Redford in de film ‘ALL is Lost’ ben ik niet, met zijn gezonken zeiljacht. Op het dek staart hij naar de zee, naar de luidruchtige branding, de witte schuimkoppen met daarachter de horizon waarboven een brede donkere wolk als een dik kleed komt aanrollen. Gekrijs van de zeemeeuwen die vooruit vliegen het vasteland in, om de storm op zee te ontvluchten? Een stevige windvlaag van zilte lucht voelt koud op zijn wangen. Zijn benen voelen het schommelen van de boot tegen de aanlegsteiger. De stagen zwiepen harder in de wind langs de hoge mast omhoog. Op tijd ligt hij in zijn kooi, morgenochtend het zeegat uit naar Engeland. De boot wiegt nu sneller heen en weer, het zoute water klotst harder dan anders tegen de boot. Hij luistert naar de lijnen buiten die tegen de mast aan klapperen. ‘S.O.S, Mayday’ kraakt het driemaal door de openstaande marifoon. ‘De boot loopt vol. Nederlandse Kustwacht, help ons!’ klinkt het schreeuwerig met gehuil op de achtergrond. Mark staat op en strompelt half slapend naar het toestel. ‘Heilige Maria, bid voor ons en onze zonde.‘ hoort hij met een ijle vrouwenstem, die langzaam wegsterft. Een doodse stilte in zijn hoofd. Hij ademt zwaar. Met trillende vingers drukt hij het noodkanaal uit. Nu pas hoort hij het harde gekletter van de regen op de boot, boven het geraas van de storm uit. Hij voelt de schokkende bewegingen van de boot die wild trekt aan zijn landvasten. De slaap wil niet komen, het spookt in zijn hoofd. Stel dat de mast knapt morgen en de communicatie is uitgevallen en de boot al bonkend in de golven, vol loopt met kolkend water?