mijn profiel

Voorstel: [...]

Na het lezen van jouw bio ben ik bang geworden.

Ik moest wel lachen om je eerste zin. Het lijkt nu net alsof iedereen zich via 'jouw profiel' zich moet voorstellen. Ik begrijp natuurlijk wel dat je dit niet bedoelt. Wat mij betreft hoeven nieuwe leden niet alles te vertellen. Ik zou het ook niet doen. Als je proefleest maakt het toch niet uit waar iemand woont, hoe zijn gezinssituatie is, wat zijn werk is of wat hij heeft geschreven?

aan Tja (#2): 1. Je verwarring rondom 'mijn profiel' zou terecht zijn als ik het niet tussen aanhalingstekens had gezet. Tussen aanhalingstekens is het geen zinsdeel maar een verwijzing. Maar het is onduidelijk, en die fout ligt niet bij mij. Die ligt bij mensen die de nu al weer twintig jaar oude mode volgen en dingen 'mij first walkman', 'my documents', 'MijnING' of 'mijn profiel' noemen. Een proeve van taalverloedering die een beetje misplaatst is op een podium voor bewuste schrijvers - hoewel dat podium wel weer 'schrijven on line' heet. 2. "Als je proefleest maakt het toch niet uit waar iemand woont, hoe zijn gezinssituatie is, wat zijn werk is of wat hij heeft geschreven?" > Ja en nee. Ja (negatieve vraagstelling, dus ik bedoel eigenlijk 'nee'): Een gepubliceerd schrijver levert een product af, dat op zichzelf moet kunnen staan. Hemingway en V.S.Naipual zou ik niet graag op visite krijgen, maar ik lees graag werken van hen. Nee (dus 'ja', het maakt wel uit): Op 'proeflezen' staan onze broddelwerkjes, en gaat het om de terugkoppeling naar de schrijver toe. Een dertienjarig debutantje met haar eerste ridder-op-het-witte-paard sprookje vraagt om een ander soort reactie dan een overintellectuele Biliam. De ene vraagt om de regel van het Kofschip, de andere een verwijzing naar liganden van palatale en dentale fonemen. 3. Als je je niet graag blootgeeft, verschuil je dan achter pseudonym en/of drakemasker zonder 'mijn profiel' in te vullen. Als je wel met open visier aanplakt, doe het dan zo dat de mensen je makkelijk kunnen terugvinden.