#89 Weifelen

#89 Weifelen Ik kan nog van gedachten veranderen, er zijn toch genoeg redenen om deze avontuurlijke tocht te laten vervallen? Op de bank in de kajuit van mijn zeiljacht Weidse Blik kijk ik naar het hoesje van de net bekeken DVD. Nee, zo stom als Robert Redford in de film All is Lost ben ik niet. Mocht ik morgen in mijn eentje op de Noordzee in de problemen raken dan zou ik toch beter reageren? Ik loop het dek op en een stevige windvlaag voelt prettig op mijn wangen. De zilte lucht ruikt vertrouwd. De meeuwen krijsen in de lucht, ze vliegen landinwaarts, het gaat toch niet stormen? Met mijn zeebenen voel ik het schommelen van de boot tegen de aanlegsteiger van de jachthaven. De stagen en lijnen zwiepen in de wind langs de hoge mast omhoog. Ik controleer nog wat, ja, alles is oké voor mijn eerste solo oversteek morgenochtend naar Engeland, Lowestoft. Op tijd lig ik in mijn kooi, morgenochtend vroeg het zeegat uit. De boot wiegt zachtjes, het zoute water, slechts enkele centimeter verwijdert aan de buitenkant van de romp van de boot, klotst bekend. Buiten hoor ik de lijnen tegen de mast klapperen. De rust van de slaap wil niet komen. Ik staar naar het vluchtluik boven me, dat werkt toch nog goed? Het spookt door mijn hoofd, zou ik iets vergeten hebben? De berekening van de navigatie route, had ik die nog moeten controleren? Het reddingsvlot, kan ik daar gemakkelijk bij, als het nodig is? Eindelijk val ik in een onrustige slaap, en droom van een aanvaring met een vissersboot. Warm en bezweet word ik wakker als de wekker gaat. Op het dek zie ik een vrolijke ochtend zonnetje opkomen en samen met de ochtendnevel, verdwijnt mijn onzekerheid en als een kleine jongen begin ik aan mijn zeiltrip. Jan van Gangelen