#88 Blind waarnemen.
Het zonnetje schijnt, en dat is goed. Alles oogt kleurijker en daarom levendiger in het licht van de zon. De nimmer eindigende parade van consumenten en dagjesmensen trekt langzaam en ontspannen langs het terras, waaraan ik zit. Wellicht ben ik de enige hier die niet op zijn gemak is. Ik heb een blind date en niet goed afgesproken waaraan we elkaar kunnen herkennen. Bij ieder eenzaam lustobject voel ik mij hart sneller kloppen! Zou zij het zijn, zou zij het zijn? Vragen mijn hart en kleine Johannes aan elkaar. En bij iedere boerentrien, stokt mijn hart. Zolang ik niet klop, kan ze me niet horen. Johannes de Doper laat opstandig zijn koppie zakken, daarvoor ga ik niet koppie onder… Ik schrik een beetje voor mijn snelle gedachtestroom, recht uit het hart en juist daarom zo harteloos.
Even verderop hoor ik een luide vrouwenstem, aan de toon te horen is ze boos. Met verwoedde stappen beent ze mijn gezichtsveld in, ze is mooi! De elegantie en frisheid van een Hollandse Penelope Cruz. Ze ziet me zitten en blijft staan. Toch tiert ze nog een paar minuten door tegen haar telefoon, mensen die haar aanspreken of afkeurend aankijken gebaard ze met een korte hoofdknik door te lopen. Walgelijk mensen die hun persoonlijke sores in het openbaar uitvechten. Het vloekt verschrikkelijk met de lentesfeer die er hing.
Ze hangt op en loopt recht op me af. “Hoi ik ben Persephone! Jij bent vast Billy.”
Kut! Zeggen mijn hoofd, hart en de opstandeling in koor. Eindelijk zijn ze het met elkaar eens.
Dag, Bijzonder leesbaar. Een
Lid sinds
9 jaar 5 maandenRol
Hoi Annemiek, Bedankt voor je
Lid sinds
9 jaarRol