#87 Blind date

Eva zei dat ik zou weten wie mijn date was. Ze had gelijk. Jij bent het! Je loopt recht op het terras af, zoekt langs alle rotan stoeltjes tot je mij ziet zitten. Je glimlacht. Voor jou is het niet moeilijk. De bloem op mijn strohoedje kan je niet ontgaan. Je steekt je hand uit. ‘Hoi, ik ben Sjoerd.’ ‘Jedidja’. Je trekt het stoeltje naast me onder de tafel vandaan en pakt mijn glas van de tafel. ‘Zit je al lang te wachten?’ Ik schud mijn hoofd, maar bloos. Je verstopt je lach door je om te draaien en te zwaaien naar een serveerster. ‘Voor mij een biertje en voor deze dame...?’ ‘Een wit wijntje.’ Onderuitgezakt neem je me op. ‘Dus jij had zin in een blind date?’ Mijn wangen worden zo mogelijk nog roder. ‘Nou, ja... ik...’ Je schuift naar voren op je stoel. ‘Eva heeft geen woord teveel gezegd over je uiterlijk.’ ‘Wat dan?’ Je glimlacht, haalt je schouders op en leunt weer naar achteren. ‘Gewoon... Wat doe je zo in het dagelijks leven?’ Ik ratel over de kapsalon, maar mijn gedachten zijn er niet bij. Wat heeft Eva gezegd? Ze zal toch niet... Een warme gloed trekt door mijn benen. Ik voel je broekspijp. Je lijkt gewoon te luisteren als ik opzij kijk, maar er schittert iets in je ogen. Eva! Een arm en een glas langszij. ‘Een witte wijn. Uw bier.’ ‘Dank je wel’, zeg je tegelijkertijd met mij. Je grijnst. ‘Twee zielen, één gedachte.’ Je been is hard onder de broekspijp. Ik probeer opzij te schuiven, maar zat al schuin in mijn stoeltje. Er trilt iets tegen mijn dij. Een appje! Eva? >Jij denkt mannen te kunnen weerstaan? Tijd voor je ontgroening! Je lach is ineens in mijn nek. ‘En?’ vraag je. Mijn nek gloeit.