#87 Rastafarilokken

Hans nipte aan een koud biertje en genoot van het voorjaarzonnetje dat zijn blote armen warmde. Tevreden keek hij naar het vrouwelijke schoon dat voorbij flaneerde. Zo zou het leven altijd moeten zijn. Elke keer als hij een leuk meisje zag, hoopte hij dat 'zij' het was, maar helaas lieten ze hem allemaal stuk voor stuk links liggen. Het maakte niet uit. Hij had een blind date. Dan viel zijn oog op een dikke vrouw in een vormloze jurk, gemaakt van aan elkaar genaaide stukjes linnen in pasteltinten. Haar grijzende haar hing in Rastafarilokken om haar schouders en ze was behangen met sieraden en halfedelstenen. Dat mensen er zou bij konden lopen, dacht hij, terwijl hij nog een slok van zijn biertje nam. Hij verslikte zich, toen de vrouw hem aankeek en recht op hem afliep met een oude leren koffer in haar hand. "Hans?" Het was net of de zon zich verschool achter een wolk. "Ja," kon hij net uitbrengen. "Mooi, ik ben Beatrix!" De stoel kreunde toen ze er met haar dikke lijf op neer plofte. "Ober, een kop verse muntthee graag!" Zweetlucht drong plotseling zijn neusgaten binnen. "Goed, wat doe jij zoal in je vrije tijd?" "Uh, ik heb modeltreintjes," stamelde hij. "Modeltreintjes?" zei ze vol afschuw. "Daar moet je mee stoppen. Ik wil een echte man, geen kind." Zijn maag trok samen als hij aan het ministadje in zijn hobbykamer dacht, waar hij jaren met veel geduld aan had gewerkt. "Werk je?" vroeg hij. "Ik ben masseuse. Je hebt geluk jongen." Koude rillingen liepen over zijn rug en op zijn armen verschenen kleine bultjes. Hij zag dat de ober een kop heet water kwam brengen met van die groene bladeren erin. "Ga je op vakantie?" en hij wees op de koffer en nam nog een slok. "Nee, ik trek vanavond bij je in." Het bier spetterde in zijn gezicht, maar dit leek zij niet te merken. "Ik ben uit de commune gestapt. Dan had Fred, maar niet met Betje moeten zoenen!" zei ze boos. "Het wordt toch tijd om een eigen stekkie te zoeken." "Ik uh, ga even naar het toilet," lachte hij schaapachtig. "Het bier wil eruit." Hans ging naar de kassa, rekende snel zijn bier af en maakte dat hij wegkwam. Voor hem geen blind dates meer.