Profile picture for user elysevdr
elysevdr

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#87 Een lente

 24 maart 2016 - 18:26
Mij is een lente beloofd. In een internetcafé vertelde Google Maps me dat het een roteind lopen en zwemmen is. Ik heb mijn tocht uitgestippeld en van mijn spaargeld een mobieltje en een waterdicht hoesje gekocht. Mexico -> Maastricht. Je moet er veel voor over hebben. Maar mij is een lente beloofd. Inmiddels sop ik door de Delta van Rio Bravo. Nog even doorploegen, dan kan ik zwemmen. Eindelijk mijn hoesje testen. Een stukje Golf van Mexico moet te doen zijn. Maar voor de Atlantische Oceaan heb ik niet genoeg getraind. In Miami zal ik op een boot stappen. Heb ik ook voor gespaard. Ik heb hem een Europese lente beloofd. We zullen elkaar op dit terras ontmoeten. Hij stuurde me veel berichtjes. Dat hij onderweg is, dat ik geduld moet hebben. Het is zomer, herfst, winter geworden. Hij blijft trouw schrijven. Soms met lange tussenpozen. Gelukkig begint vandaag een nieuwe lente. Wat voelt het plein onstuimig en fonkelend vanochtend. Hij is vast niet ver meer. Ik ben er bijna. Ik wil eigenlijk nog een stukje vliegen. Naar Amsterdam. En dan huur ik daar een fiets. Het is niet logisch, maar ik heb altijd van een mooie fietstocht gedroomd. Morgenochtend vroeg stap ik in het eerste vliegtuig. Zaventem-Amsterdam zal niet zo duur zijn. Ik slaap wel in de vertrekhal. De tweede ochtend van de lente alweer. Het is half acht, het plein dommelt nog. Vanavond zal ik over onze eerste ontmoeting schrijven. Hoe mooi ik hem vind, hoe dapper. Ik voel het. Rond acht uur nu. Een plas inkt schuift traag over schaduwen. Er valt ergens iets aan scherven. De hemel dondert omlaag. Er komen paraplu's aanrennen. Ik staar naar restjes kaars van toen het nog kerstmis was. Een nat blad valt op een parasol. De seizoenen halen mij in terwijl andere mannen komen en gaan.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 maart 2016 - 20:06
Je begint heerlijk. En dan worden we wel heel wreed uit de droom gehaald. Het is inderdaad niet logisch en ik twijfel nog of ik de combinatie binnen dit verhaal geslaagd vind, al vind ik beide delen los van elkaar wel erg geslaagd.

Profile picture for user elysevdr
elysevdr

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 maart 2016 - 5:17
@schrijvenmaar, je hoeft niet te twijfelen, de combinatie klopt ook niet, precies zoals ik de gebeurtenissen van dinsdag niet met de opdracht van woensdag kon combineren. Een leeg verdriet dat met niets te combineren valt, zelfs niet met het absurde. Zoals in deze absurd/tragische tekst. @Richard, ik denk dat je gevoel klopt. Het fonkelende is ook verdreven.

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 maart 2016 - 8:21
Elyse, als de seizoenen je alsmaar inhalen en je alleen maar berichtjes krijgt over geduld oefenen. Laat hem toch vallen. Je zegt het zelf, zoveel mannen komen en gaan. Of je kan wachten tot de herfst van je leven! Waarschijnlijk zitten de knapste mannen veel dichter bij huis dan je denkt! :nod: Een mooie Elyse tekst met de nodige tragiek en verdriet.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 maart 2016 - 9:04
Prachtig, gelaagd verhaal, Elyse met een ondertoon van verdriet en melancholie. Vooral dit stukje raakte me:
Rond acht uur nu. Een plas inkt schuift traag over schaduwen. Er valt ergens iets aan scherven. De hemel dondert omlaag. Er komen paraplu's aanrennen.

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 maart 2016 - 12:57
Elyse, Lente en chaos. Arabische lente, Europese lente, meteorologische lente... Kerstmis, de tijd van vrede op aarde... In het komen en gaan van andere mannen lees ik persoonlijk dat het leven doorgaat - het zal alleen nooit meer hetzelfde zijn. Iets is stuk. Respect!

Geen afbeelding
maddbrug

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 maart 2016 - 15:07
Elyse, een tekst die mooi is in de tragiek van je woorden. Je eerste zin raakt mij, 'Mij is een lente beloofd" het zegt alles Hoe je op de lente in de tweede alinea terugkomt, en je laatste alinea nadert. Pijnlijk. 'Paraplu's die rennen', hoe beeldend kan je iets neerzetten. Zo dus. Ben er stil van.

Profile picture for user elysevdr
elysevdr

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 maart 2016 - 21:33
@marlie, ze lieten elkaar niet vallen, het was een wederzijdse belofte, hij ging tot het uiterste, hij was er bijna. Zij zouden samen lente zijn, die lente komt nooit weer. Dank je wel voor het lezen en je compliment. @Nel, mijn oprechte dank voor je mooie reactie. @Wilhelmina, ja, van toen er ergens nog vrede was. Het is wat ik wilde vertellen, het zal nooit meer hetzelfde zijn. De chaos (onrust, onlogische wending, het lot) heb je ook goed aan voelen komen. Dank voor je mooie compliment. @Madd, hoe wonderlijk dat je de laatste alinea al voelde naderen. Het was mijn bedoeling. Een (blij)moedige (symbolische) worsteling naar een lente, een mooie belofte die keihard weggevaagd wordt. Het is helaas het verdriet van velen. De elementen zijn slechts koeriers. Je reactie en compliment betekent veel voor me. :{}

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 maart 2016 - 19:05
@Elyse, ontroerend en mythisch, jou zou eigen. In tegenstelling tot @Marlie lees ik - op Zaventem - ziekenbroeders, ambulanciers. Een bijna absurd detail is het hoesje. Een waterdichte nog wel. Is het metaforisch op de lange tocht naar liefde? Een rukwindentekst die je het dagelijkse doet ontstijgen. * !@#$%^&*() mijn eerste lange fb werd niet opgeslagen door de site *

29 maart 2016 - 10:36
Hallo Elyse, Buiten dat hij trouw is, valt er door mij geen reactie te geven op de beschrijving van je date, want tot een ontmoeting is het niet gekomen. Het was een ontmoeting die niet mocht zijn. Mooi hoe je de opdracht hebt omgebogen om er iets van je gevoel over de gruwelijkheden in België in kwijt te kunnen. Schrijfcoach Corrie

Geen afbeelding
Annemieke Brink

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 maart 2016 - 23:23
'De hemel dondert omlaag'. - heel erg mooi. Inderdaad een echte Elyse (denk ik dan). Dat metaforische schrijven is af en toe moeilijk om te lezen. Maar je doet het altijd zo prettig.