Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#84 - Putgedachten

3 maart 2016 - 10:26
HERSCHRIJF IN #11 Nadat hij me geholpen heeft om in de put te geraken, blijf ik zakken tot het donkerste duister. Als mijn blote tenen de bodem raken, verwacht ik een goed gevoel, maar nee. Zeiknat is het hier beneden. Ik voel me nietig en rillerig in mijn volledige naaktheid. Is dat normaal? Gewoon mijn verstand op nul zetten, me afsluiten van elke indruk van buitenuit. Het zal niet gemakkelijk zijn. Dit is hét moment om te weten waartoe ik in staat ben. Overleven of sterven. En toch… Mijn hoofd richt zich reikhalzend naar boven, wil de hemel aanraken. Ik wil op de toppen van mijn tenen staan om het onbereikbare zo snel mogelijk te bereiken. Als ik dit overleef… Ik heb visioenen. Groots en machtig wil ik worden. Beter, levendiger dan degene die in de put naast de mijne zit. Alle zuurstof hier aanwezig, en nog meer, in me opnemen. Elk streepje zon dat me nu kan bereiken ben ik dankbaar. Mijn tranen zullen vloeien als het stortregent. Geen middel bij de hand om kletsnatte tenen te drogen. Schimmelvorming die hier niet kan behandeld worden. Ze krommen zich allemaal van ergernis bij de gedachte wat ik nog over me heen zal krijgen. Kruiperige beestjes die hun kaken om me heen klemmen. Enge beestjes die ziektes met zich meebrengen. Ogen die me zullen zien, waarvan ik alleen het lichaam voel.. De onverschilligheid waarmee voor me gezorgd wordt, is onrustbarend. Er werd me voedsel beloofd. Niet te veel. Voldoende om te overleven. Meer, ik wil meer. Ik wil mijn armen kunnen spreiden, mijn lichaam het beste van het beste geven. Breed en omvangrijk worden, om dan alles terug uit te spuwen. Ik realiseer me dat mijn einde ooit komt. Zonder vruchten ben ik niets.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 maart 2016 - 12:11
Houd hoop! Zoek het midden, niet de hoogte en de diepte, geef niet op! Zijn gewoon zijn, aan alles komt een einde, Marlie. ....Mooi geschreven.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 maart 2016 - 14:32
Is het een zaadje dat een boom wil worden? Ik vind het een intrigerend verhaaltje, marlie, maar hier en daar een beetje verwarrend. Paar dingetjes: 'spleetje zon' is een beetje vreemd. Zuurstof die heerst, dat is ook vreemd. Zuurstof die in de lucht zit? Je begint twee zinnen vlak bij elkaar met 'Mijn tenen'. Graag gelezen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 maart 2016 - 15:16
Ostinato, Ik had verkeerd geschreven, spleetje moet streepje zijn, verbeterd, met dank. Wat betreft de zuurstof, ik moest een beetje denken en schuiven, mijn woordenaantal zat er aan te komen! Je bent er bijna, :D het is een personificatie van een aanplant van een jong appelboompje. Had ik wortels geschreven in plaats van tenen, dan was het ook direct geweten!

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 maart 2016 - 15:20
leuk idee! ik zou de zuurstof schrappen, planten gebruiken daar maar weinig van, geven het juist vooral af aan de lucht. elk streepje, zonder e de schimmel, natte en kromme tenen zinnen volgen elkaar net niet lekker op

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 maart 2016 - 15:33
Ik was het geheel net aan het herlezen, Schrijvenmaar, die zinnen na elkaar staan me ook niet aan. Even erover nadenken. 300 woorden, ben bijna aan de limiet! Dank je wel voor je groene feedback, ofwel verander ik die zin nog, ofwel moet ik ze weglaten. Ik laat het bezinken.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 maart 2016 - 17:42
@marlie, ik heb je tekst graag gelezen, begreep dat het om een boom ging maar persoonlijk vind ik je tekst minder sterk/vaag worden vanaf de schimmelvorming. Zoals ik niet weet wie zich gaan krommen. Is het van buitenuit of van buitenaf?

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
4 maart 2016 - 20:44
Ik dacht ook van buitenaf. Ik neem aan dat het plantje net uit de grond komt. Doe 300 woorden mag je best met een paar overschrijden. Het komt niet op een woord of minder aan. Toch? Sommige verhaaltjes zijn minder dan 300 woorden. Een mooie putgedachte, Marlie.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
8 maart 2016 - 12:09
Dag lieve menskes van SOL! N.a.v. jullie feedback, heb ik wat kleine wijzigingen aangebracht. Dank aan allen om mijn boompje te laten groeien! Nadat hij me geholpen heeft om in de put te geraken, blijf ik zakken tot het donkerste duister. Als mijn blote tenen de bodem raken, verwacht ik een goed gevoel, maar nee. Zeiknat is het hier beneden. Ik voel me nietig en rillerig in mijn volledige naaktheid. Is dat normaal? Gewoon mijn verstand op nul zetten, me afsluiten van elke indruk van buitenaf. Het zal niet gemakkelijk zijn. Dit is hét moment om te weten waartoe ik in staat ben. Overleven of sterven. En toch… Mijn hoofd richt zich reikhalzend naar boven, wil de hemel aanraken. Ik wil op de toppen van mijn tenen staan om het onbereikbare zo snel mogelijk te bereiken. Als ik dit overleef… Ik heb visioenen. Groots en machtig wil ik worden. Beter, levendiger dan degene die in de put naast de mijne zit. Elke vorm van aardse rijkdom hier aanwezig, en nog meer, in me opnemen. Ik hunker naar mijn leven, maar erger me bij de gedachte aan wat ik daarvoor zal moeten doorstaan. Kruiperige beestjes die hun kaken om me heen klemmen. Enge beestjes die ziektes met zich meebrengen. Ogen die me zullen zien, waarvan ik alleen het lichaam voel. Elk streepje zon dat me nu kan bereiken, ben ik dankbaar. Als het stortregent, zal ik meehuilen. Kletsnatte tenen zal ik er van krijgen. Niets om ze te drogen. Schimmels zullen groeien. Kunnen me genadeloos de grond in boren. De onverschilligheid waarmee voor me gezorgd wordt, is onrustbarend. Er werd me voedsel beloofd. Niet te veel. Voldoende om te overleven. Meer, ik wil meer. Ik wil mijn armen kunnen spreiden, mijn lichaam het beste van het beste geven. Breed en omvangrijk worden, om dan alles terug uit te spuwen. Ik ben me ervan bewust dat mijn einde ooit komt. Zonder vruchten ben ik niets.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 maart 2016 - 16:31
Wow wat een mooi verhaal! Ik heb alleen de herschrijf gelezen. Prachtig om het zaadje van een boom als uitgangspunt te nemen, heel origineel.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
7 maart 2016 - 15:22
Iemand een idee wanneer de schrijfcoach van start gaat? Er zijn hier heel veel verhaaltjes die op haar wachten! Ik vrees dat een volledige lezing weer onmogelijk zal worden :(

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 maart 2016 - 21:48
Hoi Marlie, Geen enkele opmerking. Niks. Een erg mooie invulling van de opdracht. Vond ik overigens ook al van de eerste versie.