#83 - Hemels bezoek

Versie 1 "Oma?" "Ja kind." "Bent u het echt? ik kan het niet geloven." "Ik mocht één uur terug naar de aarde." "Hoe heeft u mij gevonden?" "Dat was niet zo moeilijk. Ik ben hier gebracht en word weer opgehaald. Ik kreeg de vrijheid om één persoon op aarde ontmoeten." "En u koos mij ...?" "Jij was de enige van de familie, die niet op mijn begrafenis was. We hebben nooit afscheid kunnen nemen." "Waarom stierf u, toen ik ver weg was op een eiland?" "Ik had geen keuze, de dood kwam mij halen. Ik heb je nog wel een bericht gestuurd. Ik wist dat je het zou begrijpen." "Oma, was u het, die mijn horloge stilzette precies om half twee? Die dag trok de mist maar niet op. Ik was koud tot op mijn botten. Toen ik zag dat mijn horloge stilstond, wist ik dat u dood was." "Ja ..." "Ik was liftend met mijn vriend naar het eiland Skye gegaan en kon niet op tijd terug zijn om afscheid te nemen. Jarenlang ben ik in mijn dromen uw huis voorbijgegaan en zag ik u binnen zitten. Nooit belde ik aan. Als ik wakker werd, voelde ik me schuldig, omdat ik u alleen liet." "Maar dat hoefde toch niet, kindje, je weet toch dat ik je die vakantie van harte gunde. Je had er zo naar uitgekeken?" "Oma, weet u nog, dat ik altijd naar uw handen keek, als u de aardappelen schilde of sokken stopte?" "Ja, je vroeg me hoe die kleine bruine vlekken op mijn handen kwamen." "Als ik nu naar mijn eigen handen kijk, zie ik die van u." .., "Ik moet nu gaan, ze staan voor het raam om me op te halen." Ik kijk op mijn horloge: het is precies half twee, als ze vertrekt. Mijn huis geurt naar vanille, Boldoot en lavendel. Haar geuren. Versie 2 "Oma?" "Ja kind." "Bent u het echt? ik kan het niet geloven." "Ik mocht één uur terug naar de aarde." "Hoe heeft u mij gevonden?" "Dat was niet zo moeilijk. Ik ben hier gebracht en word weer opgehaald. Ik kreeg de vrijheid om één persoon op aarde ontmoeten." "En u koos mij ...?" "Jij was de enige van de familie, die niet op mijn begrafenis was. We hebben nooit afscheid kunnen nemen." "Waarom stierf u, toen ik ver weg was op een eiland?" "Ik had geen keuze, de dood kwam mij halen. Ik heb je nog wel een bericht gestuurd. Ik wist dat je het zou begrijpen." "Oma, was u het, die mijn horloge stilzette precies om half twee? Die dag trok de mist maar niet op. Ik was koud tot op mijn botten. Toen ik zag, dat mijn horloge stilstond, wist ik, dat u dood was." "Als je mijn teken begreep, waarom ging je niet meteen terug?" "Ik was liftend met mijn vriend naar het eiland Skye gegaan. Toen ik hem vertelde, dat ik zeker wist, dat u was overleden, vroeg hij mij of ik helemaal gek geworden was." "En toen bleef je daar?" ... "Jarenlang ben ik in mijn dromen uw huis voorbijgegaan en zag u binnen zitten. Nooit belde ik aan. Badend in het zweet werd ik wakker. Nu u hier bent, wil ik het weten: voelde u zich door mij in de steek gelaten?" "Nee, ik gunde je de vakantie waar je zo naar uitgekeken had. Ik heb je wel gemist. Heel erg zelfs." ... "Oma, weet u nog, dat ik altijd naar uw handen keek, als u de aardappelen schilde of sokken stopte?" "Ja, je vroeg me hoe die kleine bruine vlekken op mijn handen kwamen." "Als ik nu naar mijn eigen handen kijk, zie ik die van u. Ook heb ik zelf een kleindochter sinds kort." "Daarom ben ik juist nu teruggekomen." "Ik moet nu gaan, ze staan voor het raam om me op te halen." Ik kijk op mijn horloge: het is precies half twee, als ze vertrekt. Mijn huis geurt naar vanille, Boldoot en lavendel. Haar geuren.