Wat maakt jouw hoofdpersoon een sterk personage?

Hmmm.. ^^ interesant stuk in die link! ik werk in de verkoop, kijk graag naar de mensen die vaak langs komen en probeer te ondekken wat voor personen het zijn. Het verbaast me hoeveel mensen karikaturen zijn zoals in verhalen. De zeurende echtgenote, de slome magere man, de vrolijke volle vrouw. Ik lees graag over een realistisch iemand. En een realisitsch persoon heeft altijd; -het bij het rechte eind in zijn eigen inzicht. - fouten die ze zelf niet zien. - hun eigen drama's ( het valt me op hoeveel mensen er wel niet ziek zijn op de een of andere manier) ookal zijn ze soms niet even dramatisch als dat ze het zelf voelen - behoefte aan contact met andere mensen (dit wordt vaak gemist in actie/thrillers) ik hoop dat je hier wat aan hebt en dat het je kan helpen geen Mary-Sue te ontwerpen voor je verhaal

Een sterk hoofdpersonage is in mijn ogen iemand die het verhaal laat draaien. Door zijn/haar keuzes wordt het verhaal een bepaalde kant op gestuurd. De eerste gebeurtenissen mogen best mét het personage gebeuren, maar daarna moet het personage zelf aan de slag, zelf beslissingen nemen, die al dan niet totaal verkeerd uitpakken, waarna het hoofdpersonage zélf probeert het weer op te lossen. Dat is voor mij de definitie van een sterk hoofdpersonage. Waarom mijn hoofdpersoon mijn hoofdpersoon is? Meerdere redenen: zij heeft het meest te verliezen, en zij is degene die het meeste doet. Als ik een ander personage zou kiezen als gezichtspunt, zou zij het nog steeds zijn die het verhaal voortstuwt. Door haar keuzes gaat het de goede of de slechte kant op. De keuzes van de andere personages hebben natuurlijk ook invloed, maar een stuk minder. Als ik het verhaal vanuit een ander personage zou vertellen, dan maakt het niet uit hoe badass of hoe uitgewerkt dat personage is. Het zal altijd een passief personage blijven. Wat mijn personage onderscheidt van andere hoofdpersonages? Mij valt op dat veel hoofdpersonages in mijn genre (fantasy en young adult-fantasy) inderdaad wel het verhaal voortstuwen, maar zich niet echt verantwoordelijk gedragen. Ook als ze de leider zijn van een of andere groep zijn ze alsnog gedreven door emoties en door zichzelf. Mijn personage heeft ook sterke emoties, maar ze voelt sterk de verantwoordelijkheid die ze over haar groep heeft. Ze geeft om die groep, enorm veel, en zij is degene die de keuzes maakt. Dus moet ze gevaren inschatten, overleggen, kalm blijven in situaties waarbij haar woede helemaal door haar heen tolt. Dat vind ik ook altijd sterk overkomen.

Ik zie dat ze dat "agency" noemen in jouw link. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Al het andere -internal conflict, angst, external conflict, connections- leidt daartoe. Doordat je personage bang is, of gehecht aan andere personages, maakt hij/zij keuzes die het verhaal voortstuwen.

Aangezien er meerdere topics gaan over wat voor elementen een sterk personage maken, wilde ik dit topic een beetje een twist geven door naar specifieke voorbeelden te vragen voor mensen en hun eigen ervaring :) Dus bedankt Suicune, voor de voorbeelden uit jouw verhaal! Anyways, je zegt dat als je het verhaal vanuit een ander personage zou schrijven, dat dat personage altijd passief zou blijven. Zelf heb ik altijd het idee dat een 'passief' personage een 'slecht' personage is, maar naar aanleiding van wat jij zegt lijkt het er op dat we ook passieve personages in verhalen hebben. Ik vind het feit dat jouw hoofdpersoon het meeste te verliezen inderdaad een goede reden. En naar aanleiding daarvan vraag ik me even hardop af (in schrift dan) of dat altijd het geval is voor de hoofdpersoon. Dat er te veel voor hun op het spel staat, dat er veel te veriezen is?

De rol van het hoofdpersonage, en welke eigenschappen hij/zij nodig heeft, hangt natuurlijk erg van het verhaal zelf af. Er zijn geen regels waar je simpelweg aan voldoet en 'dan komt het wel goed'. Voor mij brengt een hoofdpersonage de kern van het verhaal naar boven, en dat kan op allerlei manieren. Passieve(re) karakters kunnen volgens mij zelfs als hoofdpersoon zeker werken, maar het vraagt een andere insteek. Voor veel verhalen ligt daarom de voorkeur bij actieve hoofdpersonages. Het is nou eenmaal lastiger om interessant te maken wanneer het belangrijkste personage slechts wordt meegesleurd in gebeurtenissen die buiten hem om in beweging zijn gezet. Opnieuw, dit hangt sterk af va het verhaal af. Zelf zie ik mijn hoofdpersoon ook niet als een traditioneel 'sterk' karakter (ik schrijf een tragedie binnen fantasy). Natuurlijk neemt ze actief beslissingen, maar in de kern van mijn plot - de val van het keizerrijk - speelt ze een beperkte rol. Toch draagt zij het verhaal: haar innerlijke conflicten, haar interactie met de andere personages, de invloed die zij uitoefent. Het verhaal zou drastisch veranderen als zij niet langer de hoofdpersoon is: juist haar positie tussen de andere personages in, met haar eigen sterke ideeën en wil, is wat deze tragedie in mijn ogen kracht geeft.

Met "passief" bedoel ik dat het plot als het ware het personage voort duwt, in plaats van dat het personage het plot aandrijft. Denk bijvoorbeeld aan oude Griekse verhalen, waar de held iets doet omdat de goden dat van hem vragen. In fantasy zie ik dat vaak terug: het hoofdpersonage reageert dan eigenlijk alleen maar, op goden, ouders, koningen, enzovoorts (zoals de prinses die zogenaamd onafhankelijk is, maar eigenlijk wordt alles wat ze doet bepaalt door de intriges van het koningshuis rondom haar. Ze kan er wel wat van vinden en het niet leuk vinden dat ze wordt uitgehuwelijkt of iets dergelijks, maar als ze er niets mee dóet, dan blijft ze passief) in plaats van dat het personage actief handelt. In de eerste acte is alleen reageren op externe gebeurtenissen nog prima, maar daarna moet het personage echt vanuit zichzelf iets gaan proberen.