Verschillende perspectieven

Sure, als je met een goede reden en duidelijk effect van perspectief wisselt; geen probleem. Halverwege het verhaal ontdekken dat ik als lezer vanaf nu ook mag meekijken met zijn vriendin, lijkt me een coole ontdekking (mits het goed wordt ingeleid en zij een interessant personage is om bij mee te kijken). Ik voel echter nattigheid bij je omschrijving van je andere perspectiefwisseling: een plottwist onthullen vanuit een personage wat helemaal nooit een perspectiefpersonage is geweest behalve nu op het allerlaatste moment? Dat klinkt - zo op het eerste gezicht - als goedkope trucage; als een zwaktebod van de schrijver. Weet je zeker dat deze perspectiefwisseling de ontknoping sterker maakt en niet alleen is bedacht als makkelijke weg omdat je niet weet hoe je de onthulling anders naar voren kunt brengen? Alles kan werken. Misschien is deze ontknoping op deze manier wel briljant; ik ken je verhaal niet. Maar wees voorzichtig, wees er zeker van. Want het klinkt niet als iets wat in ieder verhaal zomaar zou werken.

Ik weet niet of je de boeken van Anne Rice kent? Zij wisselt regelmatig per hoofdstuk van verteller. En er zitten ook vertellers tussen die maar 1 hoofdstuk aanbod komen. Dit is verder niet storend. Het belangrijkste is dat het in het begin van het hoofdstuk duidelijk is wie de verteller is en dat het een meerwaarde voor het verhaal is

Ik ben het met Diana eens. Personages die na een bladzijde of 300 het woord overnemen als ze nog niet eerder in beeld zijn geweest, doet naar mijn mening je verhaal geen goed. Blijven vriend en vriendin gedurende de hele reis samen of gaan ze na verloop van tijd hun eigen weg om uiteindelijk misschien weer samen te komen?

Dat lijkt me geen probleem. Ik zou het broertje wel eerder een rol laten spelen.

TwainLove,

Nu is het mijn intentie om, aan het einde, een enorme plottwist in te lassen, waarbij een familiegeheim onthuld wordt door het kleine broertje van het mannelijk hoofdpersonage.

Zou ik niet doen - deus ex machina

Personages die na een bladzijde of 300 het woord overnemen als ze nog niet eerder in beeld zijn geweest, doet naar mijn mening je verhaal geen goed.

Nou, het personage van het kleine broertje komt vanaf het begin af aan in beeld. Hij komt echter pas aan het einde aan het woord, maar tegen die tijd is de lezer al vertrouwd met zijn personage. Verandert dit je mening misschien (een héél klein beetje?) :o

Naar mijn mening moet dat zeker kunnen, maar ik snap heel goed dat de meningen hierover zo verdeeld zijn. Je loopt namelijk wel het risico dat men het als inconsequent schrijfgedrag ziet of (zoals eerder in dit topic aangegeven was) als een goedkoop trucje. Zorg dus voor een goede uitwerking en een grote meerwaarde. Omdat je de eerste hoofdstukken vanuit één jongen schrijft en pas daarna zijn (toekomstige) geliefde toevoegt als vertelstem, is een derde perspectief later in het verhaal niet eens zo vreemd. Voorwaarden zouden wel kunnen zijn dat de lezer het personage al kent (vanuit de perspectieven van de andere twee) en dat er een meerwaarde in de wisseling zit die niet (of nauwelijks) te ondervangen is vanuit het perspectief van de andere personages. Wellicht dat dit helemaal niet bij je verhaal past, maar je zou ook kunnen overwegen om het broertje in het eerste of tweede hoofdstuk al een keertje (kort) aan het woord te laten, zodat de wisseling op het einde minder 'uit het niets' komt. Al met al; doe wat jij denkt dat goed is voor het verhaal en laat het daarna eens door iemand proeflezen om te kijken hoe diegene de perspectiefwissel ervaart. Succes!

Het scheelt dat het broertje al in het begin voorkomt. Maar als hij verder geen rol in het verhaal speelt, lijkt het me niet verstandig om hem er op het laatst pas weer bij te roepen. Je kunt hem tussendoor vast wel even laten zien. Ook al is het alleen maar dat hij gefascineerd is door kikkers en ineens een grandioos idee krijgt.

Nou, het personage van het kleine broertje komt vanaf het begin af aan in beeld. Hij komt echter pas aan het einde aan het woord, maar tegen die tijd is de lezer al vertrouwd met zijn personage. Verandert dit je mening misschien (een héél klein beetje?) :o

Dat het kleine broertje een onderwerp van gesprek oplevert scheel een hoop, TwainLove. Maar zoals Tja al zegt moet hij inderdaad een rol spelen. Misschien kregen de HP en zijn broertje wel ruzie en is de HP daarom gaan reizen, om even afstand te nemen. Als hij 'on the road' zijn grote liefde ontmoet, en haar vertelt over zijn moeilijke relatie met zijn broertje, overtuigt zij hem vervolgens om het goed te maken met dat broertje... Bijvoorbeeld Het is maar een idee. Jij bent de schrijver, dus jij bepaalt. Maar je zult het broertje — ook al is het door de ogen van een ander — tot leven moeten brengen.

Oké iedereen, héél erg bedankt voor alle meningen. De gevoelens over de perspectiefwisseling zijn gemengd... ik ga het verhaal in z'n geheel nog eens bestuderen en uiteindelijk zal ik knopen moeten doorhakken... De optie die het meest aantrekkelijk lijkt, is het broertje een iets grotere rol laten spelen in het verhaal. Op hoop van zegen, dan maar! Echt heel erg bedankt, iedereen! :)

Ik wil zelf wat inbrengen. Ik heb 6 mensen, waarvan er 1 een paar hoofdstukken spreekt. Nu heb ik het idee om een ander te spreken, omdat die dichter bij de actie zit. Zou dit kunnen? En dan nog iets. Kan je ook in 1 hoofdstuk meerdere perspectieven doen? Of is dat te vergezocht? Ik hoop snel op reacties. Veel succes allemaal! Young Adult

Ik heb 6 mensen, waarvan er 1 een paar hoofdstukken spreekt. Nu heb ik het idee om een ander te spreken, omdat die dichter bij de actie zit. Zou dit kunnen?

Ik zou dit zelfs aanbevelen. Het is dikwijls het beste om het perspectief te volgen van het personage dat op dat moment het meeste op het spel heeft staan.

En dan nog iets. Kan je ook in 1 hoofdstuk meerdere perspectieven doen? Of is dat te vergezocht?

Dat kan zeker, maar zorg ervoor dat altijd duidelijk is vanuit welk perspectief je aan het vertellen bent (zeker als je in de ik-vorm schrijft).