Een paar maanden geleden schreef ik voor de lol een grappig verhaaltje over zeven trollenkinderen. Het was onderdeel van een maandelijkse mini-wedstrijd. De trollenkinderen leven in een omgekeerde wereld. Wat wij vies vinden, is voor hen heel normaal, vinden ze zelfs lekker. Ze hebben geen angst voor spinnen, maar ze gruwen van honingkoekjes, en ze leven in een soort van ongewapende vrede samen met de elfen. Ze vinden "lief zijn" ook helemaal niet lief. Omdat ze juist lief zijn, is dit een paradox (die echter werkt). Omdat dat eerste trollenverhaaltje in zo goede aarde viel, heb ik de daarop volgende maanden voor de mini-wedstrijden af en toe een nieuw verhaal geschreven. Het gaat hier om verhaaltjes van gemiddeld 3500 woorden. De verhaaltjes blijven op de lachspieren van zowel kinderen als volwassenen werken, maar nu krijg ik de kritiek dat de kleine trollenkinderen niet genoeg diepte hebben. Ik krijg "goede raad" dat ik de kinderen stoute dingen moet laten doen, zodat hun karakters meer diepte krijgen en zodat er aan het eind van het verhaal een moraal is. Maar dan vraag ik mij af, is dat nu echt zo belangrijk? Het gaat hier om korte verhaaltjes, en in de eerste plaats wil ik dat ze grappig blijven. Ik kreeg de suggestie dat één van de kinderen iets zou moeten stelen, dat dat daardoor Groetmoe trol doodziek zou moeten worden. Het kind zou dan op het eind van het verhaal zijn misdaad opbiechten. Wat is daar nog grappig aan? Ik schrijf tegelijkertijd ook aan mijn magnus opus, een epos van een boek of 5 à 6, waarin ik karakters heb die men van hoofdstuk tot hoofdstuk kan volgen, die men ziet groeien, enzovoort. Die hebben (verd...) veel diepte. Het is dus niet zo dat ik zoiets niet kan. Zie ik dat zo verkeerd dat ik de karakterdiepte in mijnt lange verhaal kan gooien, en dat ik de kinderverhaaltjes gewoon luchtig kan laten? Het is niet zo dat de trolletjes volledig ééndimensionaal zijn. Ze hebben wel hun karaktertrekjes, maar in het algemeen zijn ze echt wel lief (ook al zouden ze dat zelf nooit toegeven). Het is ook zo dat een lezer die de diverse trollenverhaaltjes achter elkaar leest, een zekere groei zal kunnen zien. Vraag is dus tenslotte, hoe belangrijk is de diepte van een grappig kinderverhaal dat ochgot ocharme 3.5K woorden lang is? Alvast bedankt voor jullie goede raad, en vrolijke kerst!