#77 Drie kusjes extra

'Vertrek nu maar gauw', riep ze door de telefoon. 'Het briefje ligt klaar'. Ik duwde op het rode telefoontje en trok mijn jas aan. Het was dinsdagavond, haar vaste dag waarop mijn lieve vrouw van huis was tot middernacht. Even voor zessen belde ze me om te vertellen hoe haar, meestal chaotische dagje, geweest was, om daarna af te sluiten met 'het briefje ligt op het aanrecht'. En daarna ging haar mobiel op stil. Tijdens de avondopleiding die ze volgde mochten onder geen beding telefoons gebruikt worden. Soms ging ze tegen die regel in en stuurde ze me stiekem een hartje. Met drie kusjes extra. Het was buiten min drie. Reden genoeg om een dikke sjaal aan te trekken. Het briefje. Het plaatsje waar normaal gezien het boodschappenlijstje zou moeten liggen was leeg. Ik moest me haasten want de winkel sloot over precies een halfuur. Na een tevergeefse zoektocht van een volle vijf minuten besloot ik het zonder briefje te doen. Moedig trok ik de voordeur achter me dicht. De koude noordenwind deed me denken aan Alive, die film waarin een rugbyploeg neerstort in een hooggebergte. Bovendien regende het stevig. De supermarkt liep stilaan leeg en mijn winkelkar lag vol met opwarmmaaltijden, fruit, groenten en aardappelen. De rekening was hoger, veel hoger dan anders en de kar leek voller dan de vorige keer. Veel voller. Zouden die koekjes en zakken chips wel nodig zijn? Ik duwde de glazen deur die je tot in de woonkamer brengt open. Wanneer ik mijn winkeltassen op de grond zette viel mij plots een vierkante briefje onder de tafel op. Hoe kon ik dat missen? Ik bukte me en raapte het op. 'Vandaag hoef je niet naar de winkel. De boodschappen staan al in de kast. Ik hou van je. Tot straks.' Met drie kusjes extra.