schrijfopdracht #75 het boze oog

Het boze oog, ik vind hem prachtig. Hij is van glas met een diameter van vijf centimeter en paarsblauw van kleur. Ik kreeg hem van een Turkse jongen in een broodjeszaak. Wat ik deed weet ik niet meer, maar na een gesprekje kreeg ik dit oog van hem. Hij zei: ‘Het boze oog beschermt je, maar alleen als je hem krijgt van iemand. Het werkt niet wanneer je er een koopt, het moét een cadeau zijn.’ Hij wist niet waarom, wel dat het zo was dus neem ik het van hem aan. ‘Hoe werkt het dan, weet je dat?’ ‘Ja, als je dit oog naar anderen richt, denken die mensen goed van je. Maar, als jij kwaad denkt over een ander beschermt het oog je om deze gedachten niet te hebben. Je moet altijd goed denken over een ander, dat staat in de Koran geschreven. Moslims moeten goed zijn.’ ‘Oh, wat een mooie gedachte. En, niet alleen moeten moslims goed denken, ook andere geloven moeten dat. Als iedereen dat zou doen, hadden we nu geen oorlogen meer. Dank je wel. Thuis hang ik het oog op zodat het naar buiten kijkt en tegelijk mij aankijkt. Dan vang ik twee vliegen in eén klap.’ Hij glimlacht naar me en ik besef dat hij deze oer-Hollandse uitdrukking waarschijnlijk niet kent. ‘Weet jij wat ik bedoel met die twee vliegen?’ vraag ik. ‘Nee, maar ik denk wel dat ik het begrijp,’ reageert hij. Ik vraag hem niet wat hij dan wel denkt. ‘Volgende week een onderwerp voor de NTII les?’ vraag ik. Een glimlach van oor tot oor is zijn antwoord en ik ga naar huis.