75 - het boze oog

Een jong stel verstoort de schijnbare rust van de middag. De vrouw kijkt nieuwsgierig rond en de man loopt naar een tafeltje. Hij pakt een menukaart van de tafel en bekijkt deze kritisch. ‘Goedemiddag’, zeg ik terwijl ik het gepoleerde bestek op te tafel schik. De man groet terug. De vrouw zwijgt en loopt wat rond. ‘Ik had u gebeld’, zegt de man. Op het terras zie ik een hoofd draaien en een paar donkere ogen een blik naar binnen werpen. Daarna zie ik een trage hand een sigaret uitdrukken op de tegel onder de stoel. ‘U moet de nieuwe eigenaar zijn’, zegt de man. Voordat ik kan reageren komt ze binnen en zet met een snel gebaar haar wijnglas in de vensterbank achter een kandelaar. Snel trekt ze haar shirtje recht maar dit kan haar rolletje dat over de broek hangt niet verbloemen. Het shirt zit scheef. De blik in de donkere ogen worden nog killer wanneer ze mij kort recht aankijkt. Ze draait het hoofd en als bij toverslag verschijnt er een vriendelijke lach op het gezicht. Het drietal gaat aan een tafeltje zitten. ‘Eén thee en twee cappuccino’ wordt er over het schouder geroepen. Ze heeft niet in de gaten dat de bovenrand van haar string duidelijk zichtbaar is. Het shirtje zit nog schever. Nadat het stel vertrokken is, pakt ze het wijnglas achter de kandelaar weg. ‘Zet jij die kratjes in de kelder?’ De stem is bijna vriendelijk te noemen. ‘En veeg het terras even aan’. Ze wenkt me. Ik zie een blik van woede en walging. Ze sist: ‘Voortaan draag je je haar in een strakke knot. broeken en shirts met lange mouw. Geen jurkjes!’ Terwijl ik een kratje rechtzet in de kelder gaat de tl verlichting uit en hoor ik de kelderdeur dichtknallen.