# 74, aan tafel

Ze schuift de aardappelen wat naar links, probeert zorgvuldig de saus te ontwijken die als een vettige stroperige vloeistof de aardappelen besmet. De ogen van haar moeder die haar smekend aankijken maar het niet meer zeggen.

Hallo, dank je wel voor je sympathieke commentaar op mijn stukje tekst. Het lijkt me dan ook vanzelfsprekend dat ik een blik op jouw bijdrage werp.

Krachtig geschreven verhaal. Je doet de lezer goed meevoelen wat het hoofdpersonage doormaakt. Hier en daar heb ik niettemin vragen of suggesties (of beide). 't Is mijn eerste crit hier, dus ik hoop dat ik dit goed doe, en niet te hard ben. 

De ogen van haar moeder die smeken maar het niet meer zeggen.

Dit vind ik een vreemde zin. Als de ogen van de moeder smeken, dan zeggen ze wel degelijk iets. Mogelijk bedoel je dat de moeder niets meer zegt, maar dat haar ogen nog wel spreken?

Haar maag trekt samen, honger en misselijk, die geur in haar neus.

Idem hier. Dit geeft mij het gevoel dat de maag honger "is" en misselijk is. Ik vermoed dat je te veel probeert te zeggen met te weinig woorden. Het lijkt me duidelijk dat de geur in de neus van dat meisje plus de honger haar misselijk maken. Gebruik beter 2 kortere zinnen om duidelijk te maken wat je precies wil zeggen.

Voorzichtig stopt ze een stukje broccoli in haar mond, goed gekookt, niet te zacht maar ook niet te hard. Beetgaar.

Als het beetgaar is, hoef je niet te zeggen dat het niet te zacht is maar ook niet te hard. Dus gewoon: Voorzichtig stopt ze een stukje broccoli in haar mond, beetgaar gekookt.

Voordat ze het groene roosje met haar kiezen verpulvert laat ze het even op haar tong rusten.

Komma tussen verpulvert en laat.

Rolt het naar links, tegen haar kiezen.

Is het relevant of ze dat brokje naar links, rechts of ergens anders naartoe rolt?

Plus, je kan dit dan weer beter tot één zin maken. Suggestie: Dan rolt ze het tegen haar kiezen.

Ze haalt haar kiezen van elkaar en bijt.

Je gebruikte zonet al het woord "kiezen".

Zacht, weinig kracht voor nodig, na twee keer kauwen is het klaar om doorgeslikt te worden.

Als het beetgaar is, kan ik me niet echt voorstellen dat je het met twee keer kauwen voldoende gemalen hebt. Ik begrijp wel dat je wil aantonen dat ze weinig kauwt, met tegenzin. Suggestie: "Zacht, weinig kracht voor nodig" weglaten. Suggestie: Met twee keer kauwen moet het maar voldoende gemalen zijn.

Met moeite duwt ze de gemalen brei naar achteren, klaar voor de weg naar beneden.

Ook het woord "klaar" heb je zonet nog gebruikt. En brei is iets anders dan brij.

Even legt ze haar vork neer, haar hand trilt als ze haar glas water pakt.

Ik ben niet zeker, maar ik denk dat tussen beide zinnen een puntkomma hoort of een punt.

Ze hoort de klok de seconden wegtikken, terwijl haar moeder vergeet te ademen

"Ze hoort" zou ik weglaten. Suggestie: De klok tikt de seconden weg. Haar moeder vergeet te ademen. (of: Haar moeder houdt de adem in).

De stilte is oorverdovend, terwijl er in haar hoofd een gevecht plaats vind.

Oorverdovende stilte vind ik zo een vreselijk cliché.

Vindt met dt.

Nu het vlees, nee nee dat kan echt niet, duw het onder de aardappelen, je moet eten.

Hier zie ik je even worstelen met je point-of-view. Ga je voor alwetend of personeel?

Je stukje heeft dan weliswaar wat schoonheidsfoutjes, maar al bij al is het met flink wat emotie geschreven. Dat maakt het dan weer heel erg goed.

Blijf schrijven!

Groetjes,

Tarragon Slayer

Wat alwetende en personeel zijn weet ik niet, nooit van gehoord

dank je janp voor de link...heb het doorgelezen maar snap niet alles.