#74 Hertoghoeve

Het geluid van de afzuigkap verried dat die slechts op stand twee stond. De weeë lucht van gebakken zalm had zich vanuit de open keuken door de hele huiskamer verspreid. Hij vermoedde dat die, via de open trap, ook de weg naar de slaapkamer had gevonden. Ze plaatste de borden op tafel. Op de zalmfilet prijkten blaadjes peterselie. De tagliatelle die ernaast lag, was bedekt met spinazie. 'Dank je,' zei hij toonloos. Haar lippen krulden zich tot een lach. Haar ogen deden niet mee. 'Smakelijk,' zei ze zacht terwijl ze vol aandacht haar mes en vork in de moot vis plantte. Hij pakte het glas bier, nam een slok en voelde hoe de alcoholvrije maltsmaak zich een weg baande naar zijn maag. Het deuntje van de vaste telefoon klonk. 'Ik neem hem wel,' zei hij, zijn uiterste best doend om niet te gretig te klinken. Aan de andere kant van de lijn vroeg ene Adriaan namens de Volkskrant of hij sprak met mijnheer Slavenburg. 'Dag Henk, wat is er?!' 'Nee, u spreekt met Adriaan Langen. Ik bel u omdat we een interessante aanbieding hebben.' 'Wat?! Ligt het hele systeem eruit? Ik kom meteen.' 'Maar...' Hij drukte de stem van de jong en hoopvol maar verward klinkende Adriaan weg. 'Noodgeval. Even de handleiding pakken,' riep hij, terwijl hij de trap oprende. Boven graaide hij snel een willekeurige ordner uit de kast van zijn werkkamer en snelde naar de slaapkamer om het raam open te zetten. 'Kan laat worden,' riep hij, vlak voor hij de deur van de hal achter zich dichttrok. Nadat hij de contactsleutel had omgedraaid, toetste hij het nummer van Henk in. 'Henk, met Justus. Zin in biefstuk, frites, bier en wijven in de Hertoghoeve?' 'Wat?! Het hele systeem eruit?! Ik kom eraan.' Hij snoof en rook een wild melange.