#72 Spareribs

@Willemina, met alle respect, ik lees twee keer je post en reageer nu primitief. Je vertelt, je vertelt, je vertelt zo veel. En ik raak er niet wijs uit maar dat heb ik meer. In willekeurige volgorde: Persoonlijk vind ik het idee om spareribs van/bij een overledene te eten, en dan nog wel om twaalf uur, knap onsmakelijk. Maar de maag die op het einde in opstand komt, heeft te maken met de al even onsmakelijke buurman en zijn praktijken? [die ze heel toepasselijk "Trijntje" noemde,] Je zegt mij dat het toepasselijk is en ik heb geen flauw idee. [We moesten er samen om lachen] We houdt toch al in dat jullie samen waren? Hoe kan je spareribs gaan eten wetende dat de crematie een uur later is? Je kan me niet doen geloven dat de buurman zijn troep in de bewaardoos in tantes ijskast deed, Je liet hp eerst ruiken, die dingen zijn gemarineerd. Waarom lees ik steeds meer, zoals bij jou: [tante haar buurman] of Jaap zijn auto. Waarom niet tantes? Of Jaap's auto? Het spijt me, ik vind je verhaal onwaarschijnlijk en te 'tell'.

Persoonlijk vind ik het idee om spareribs van/bij een overledene te eten, en dan nog wel om twaalf uur, knap onsmakelijk. Maar de maag die op het einde in opstand komt, heeft te maken met de al even onsmakelijke buurman en zijn praktijken? Er zijn mensen die geen hap door de keel krijgen van/bij ... er zijn er ook die juist gaan bunkeren. Allebei uitingsvormen van stress. Ik weet niet of de buurman onsmakelijke praktijken heeft hoor, echt niet, geen idee, maar het kán wel .... ; [die ze heel toepasselijk "Trijntje" noemde,] Je zegt mij dat het toepasselijk is en ik heb geen flauw idee. Ehm... Betuwelijn? Trijntje? (Ik heb het niet zelf bedacht); [We moesten er samen om lachen] We houdt toch al in dat jullie samen waren? Ja, foutje .. dankjewel. Ik maak er "allebei" van; Hoe kan je spareribs gaan eten wetende dat de crematie een uur later is? Je kan me niet doen geloven dat de buurman zijn troep in de bewaardoos in tantes ijskast deed, Je liet hp eerst ruiken, die dingen zijn gemarineerd. Zoals ik al zei: de een gaat in hongerstaking, de ander gaat (vr)eten, allemaal stress. Tuurlijk zijn die dingen gemarineerd. Weet ik veel wat buurman deed? Hp zit gewoon te stressen dan ga je rare dingen denken (denk ik); Waarom lees ik steeds meer, zoals bij jou: [tante haar buurman] of Jaap zijn auto. Waarom niet tantes? Of Jaap's auto? Het kan hier niet anders want hier is geen sprake van tante haar buurman in de zin van tantes buurman, maar: tante verdacht haar buurman ergens van. En ja ... er werd veel verteld .. door de hp, niet door mij als schrijver dacht ik :) Ik ben een beetje onder de invloed van Halloween geloof ik. Dat komt door het verhaal van Marieke dat maar door mijn hoofd blijft spoken ;) Dankjewel voor je uitgebreide reactie. PS Hoe doen jullie dat, stukjes citeren in gedeelten en daar commentaar op geven in gedeelten? Bij mij wordt het nu een grote brei.

@Willemina, tante haar buurman verkeerd gelezen. Je hebt gelijk. Gefocust als ik ben de laatste tijd op die voor mij lelijke schrijfwijze. Citeren doe je door de rode knop rechtsonder.

Begrijp ik :) die lelijke schrijfwijze. En in gedeelten citeren? Hoe doe ik dat? En nu ik toch bezig ben: waarom @ voor de naam, dat zie ik vaker. Heeft dat een functie? Of is het gewoon "at" in de zin van "aan" ....?

@Willemina, ik citeer niet middels de knop. Kopieer en plak. Iemand anders kan je vast verder helpen. Ja, aan @ Willemina. Vind het duidelijk. Ook als je anderen citeert.

Spareribs # herschrijf Ik krijg trek. Het is ook al bijna twaalf uur. Het huis leegruimen is nog een hele klus, en dat terwijl tante toch behoorlijk sober leefde. Wat staat daar nou in de koelkast? Een grote bewaardoos met daarin een paar flinke spareribs, tantes lievelingseten. Zo, die gaan de magnetron in. Ik werk het vlees aan de lege tafel in de kale keuken naar binnen, sluit mijn ogen en denk terug aan de zomer van 2011. Tante Jet zit naast me aan dezelfde tafel, waar dan nog een plastic tafelkleed op ligt. Voor ons staat een pan vol dampende spareribs. Terwijl we de botten kaal kluiven, vertelt tante over de vrouw die in 1997 in Hardinxveld-Giessendam tijdens de aanleg van de Betuwelijn werd opgegraven. Opgetogen, omdat ze er als archeologe bij werd geroepen en ze in plaats van een paar beenderen of ribben het complete skelet van een vrouw blootlegden. Ze noemden de vrouw heel toepasselijk "Trijntje" en later bleek uit onderzoek dat ze rond 5500 voor Christus geleefd moet hebben. We fantaseren over het DNA en de genen en de vraag hoe het zou zijn wanneer we uit de oude Trijntje een nieuwe Trijntje konden klonen. Tante merkt op dat je van oude botten misschien wel nieuwe mensen kunt maken, maar dat ze de evolutie missen. "Misschien maak je wel iemand, die in z'n hart nog een kannibaal is. " We lachen allebei, want ik weet dat tante haar buurman jarenlang stiekem verdacht van kannibalisme, omdat hij wassen beelden maakt van dode mensen, in opdracht van de nabestaanden. Daarvoor gaat hij regelmatig naar het sterfhuis, om een goed beeld van de overledene te krijgen, en soms komt hij thuis met dingen die verdacht veel lijken op ... Ik open mijn ogen. Verdomme, mijn maag! De kist! Over een uur begint de crematie! Had buurman niet ook een sleutel van tantes huis?

Tip: citeren dmv van de knop maar wil je in gedeelten citeren dan moet er voor elk citaat [ quote=naam van degene ] staan en aan het einde van het citaat [ /quote ], zonder de spaties. :ontopic: Een luguber stukje. Je geeft genoeg aanwijzingen om de lezer een bepaalde kant op te wijzen. :thumbsup: [Wat staat daar nou in de koelkast? Een grote bewaardoos met daarin een paar flinke spareribs, tantes lievelingseten. Zo, die gaan de magnetron in.] Je laat de HP eerst een vraag stellen aan zichzelf en geef daarna antwoord in de handeling. Ik denk dat het mooier is als volgt, bijvoorbeeld: -Ik open de koelkast, frons mijn wenkbrauwen en pak de grote bewaardoos met daarin tantes lievelingseten. De spareribs gaan de magnetron in.- Speel met de volgorde van de woorden, hussel ze en lees de zinnen hardop om te kijken wat het beste loopt. Enne, niet mij de schuld geven van dit lugubere onderwerp. ;) Anders krijg ik de naam en ik ben liever van de chicklite en feelgood. :D

Marietje, Dank voor je uitleg! Ik heb de monoloog nog niet helemaal te pakken maar ik vind het een mooie opdracht waar ik veel van geleerd heb, vooral ook door het lezen van de verhaaltjes en opmerkingen van collega schrijvers/sters. Het was niet mijn bedoeling jou de schuld van mijn onderwerp te geven (lieg ik ter plekke ;) ). Bedankt voor je tips!

Een dode, een skelet, een vermeend kannibaal en het eten van spareribs bracht bij mij wel wat lugubere beelden voor mijn geestesoog. Een mooie close-up, zo uit een Alex van Warmerdam-film.

Met plezier gelezen. De toepasselijke naam ging wel even aan mij voorbij. Verder vond ik het een geweldig plot. En inderdaad, de ene wil juist wel eten op zo'n moment en de ander niet. Persoonlijk heb ik me daar helemaal niet aan gestoord.

Marcus en Initum, dankjewel voor jullie reacties. Ik heb intussen een nieuwe versie van Spareribs geüpload. Het is gelukt om een monoloog te maken van deze versie. Het is uiteindelijk wel een ander soort verhaal geworden:)