Bedenken van einde uitstellen?

Is het problematisch dat ik mijn einde pas later wil bedenken, dus dat ik gewoon ga schrijven en halverwege een goede climax bedenk?

Dat ik niet problematisch - niet halverwege - zelfs niet één hoofdstuk - voor het einde.

Iedere schrijver heeft zijn manier van werken. Er zitten nadelen aan geen einde voor ogen hebben. Maar als ik voor mijzelf mag spreken is het wel eens prettig om met iets te beginnen waarvan je nog niet weet hoe het gaat aflopen.

Persoonlijk heb ik het einde meestal al in gedachten als ik aan een verhaal begin, zodat ik effectief naar dat moment toe kan schrijven (al leiden mijn personages me soms al schrijvende toch naar een ander einde dan ik in eerste instantie in gedachten had ;) ) Er zijn echter ook veel schrijvers die wel gewoon bij het begin beginnen en al schrijvende een passend slot verzinnen. Dus nee, het is helemaal niet erg dat je het op die manier aanpakt! In een verhaal maakt een hoofdpersoon meestal een persoonlijke ontwikkeling door. Je zou dus even kunnen reflecteren in hoeverre je hoofdpersoon al is veranderd en deze ontwikkeling kunnen gebruiken om wanneer je op zoek gaat naar een einde voor je verhaal. Oftewel: waar wil je dat de hoofdpersoon (op persoonlijk vlak) staat aan het einde van het verhaal? En welke gebeurtenissen zijn daarvoor nodig? Je gaf aan wel een (bizar) einde in gedachten te hebben. Bizar is geen probleem, zo lang het maar in de lijn ligt van jouw verhaal. Als je met 'bizar' ongeloofwaardig bedoelt, dan zou ik dat afraden. Dat kan voor lezers namelijk erg frustrerend zijn en geeft het gehele verhaal dan een bittere nasmaak. Je geeft ook aan dat dit einde een mogelijk deel 2 in de weg zou kunnen staan. Leuk dat je vooruit kijkt, maar zorg er ook dat het je niet belemmert in het schrijven van dit verhaal, want zonder deel 1 zal er immers ook nooit een deel 2 komen ;) Qua stijl: er zijn veel verschillende tijdschriften met verschillende eigen stijlen. Misschien kun je wat specifieker zijn? Wat is het exact aan de stijl, waardoor jij er niet tevreden mee bent?

Persoonlijk heb ik het einde meestal al in gedachten als ik aan een verhaal begin, zodat ik effectief naar dat moment toe kan schrijven (al leiden mijn personages me soms al schrijvende toch naar een ander einde dan ik in eerste instantie in gedachten had ;) ) Er zijn echter ook veel schrijvers die wel gewoon bij het begin beginnen en al schrijvende een passend slot verzinnen. Dus nee, het is helemaal niet erg dat je het op die manier aanpakt! In een verhaal maakt een hoofdpersoon meestal een persoonlijke ontwikkeling door. Je zou dus even kunnen reflecteren in hoeverre je hoofdpersoon al is veranderd en deze ontwikkeling kunnen gebruiken om wanneer je op zoek gaat naar een einde voor je verhaal. Oftewel: waar wil je dat de hoofdpersoon (op persoonlijk vlak) staat aan het einde van het verhaal? En welke gebeurtenissen zijn daarvoor nodig? Je gaf aan wel een (bizar) einde in gedachten te hebben. Bizar is geen probleem, zo lang het maar in de lijn ligt van jouw verhaal. Als je met 'bizar' ongeloofwaardig bedoelt, dan zou ik dat afraden. Dat kan voor lezers namelijk erg frustrerend zijn en geeft het gehele verhaal dan een bittere nasmaak. Je geeft ook aan dat dit einde een mogelijk deel 2 in de weg zou kunnen staan. Leuk dat je vooruit kijkt, maar zorg er ook dat het je niet belemmert in het schrijven van dit verhaal, want zonder deel 1 zal er immers ook nooit een deel 2 komen ;) Qua stijl: er zijn veel verschillende tijdschriften met verschillende eigen stijlen. Misschien kun je wat specifieker zijn? Wat is het exact aan de stijl, waardoor jij er niet tevreden mee bent?

Een paar maanden geleden heb ik wat proeflezen-dingen ingezonden, waar o.a. uit bleek dat de beschrijvingen die ik had gemaakt vrij wikipedia-achtig waren. Het gevoel ontbrak. En gevoel creëeren, sfeer beschrijven, is juist uitermate belangrijk. Je kan een kamer beschrijven door middel van alle meubels en materialen opnoemen op een manier zoals een Deutschland-Funk nieuwslezer emotieloos het nieuws overbrengt (nu overdrijf ik een beetje hè ;) ), maar je kan ook een paar dingen noemen en bij ieder ding de sfeer die het oproept opnoemen. Verder twijfel ik nog altijd over de dialogen-in-conlang. Daar is ook al een hele thread over, maar ik noem het nog eens op: ik heb een taal, Bløjhvåtterskyll, gemaakt en de dialogen schrijf ik zowel in die taal als in een Nederlandse vertaling, en sommigen die geen bovengemiddelde linguïstische interesse hebben vonden dat niet zo lekker lezen.

Een paar maanden geleden heb ik wat proeflezen-dingen ingezonden, waar o.a. uit bleek dat de beschrijvingen die ik had gemaakt vrij wikipedia-achtig waren. Het gevoel ontbrak. En gevoel creëeren, sfeer beschrijven, is juist uitermate belangrijk. Je kan een kamer beschrijven door middel van alle meubels en materialen opnoemen op een manier zoals een Deutschland-Funk nieuwslezer emotieloos het nieuws overbrengt (nu overdrijf ik een beetje hè ;) ), maar je kan ook een paar dingen noemen en bij ieder ding de sfeer die het oproept opnoemen. Verder twijfel ik nog altijd over de dialogen-in-conlang. Daar is ook al een hele thread over, maar ik noem het nog eens op: ik heb een taal, Bløjhvåtterskyll, gemaakt en de dialogen schrijf ik zowel in die taal als in een Nederlandse vertaling, en sommigen die geen bovengemiddelde linguïstische interesse hebben vonden dat niet zo lekker lezen.

Bedankt voor de toelichting :) Zo te zien heb je qua stijl al veel opgestoken van de feedback in proeflezen.

Een paar maanden geleden heb ik wat proeflezen-dingen ingezonden, waar o.a. uit bleek dat de beschrijvingen die ik had gemaakt vrij wikipedia-achtig waren. Het gevoel ontbrak. En gevoel creëeren, sfeer beschrijven, is juist uitermate belangrijk. Je kan een kamer beschrijven door middel van alle meubels en materialen opnoemen op een manier zoals een Deutschland-Funk nieuwslezer emotieloos het nieuws overbrengt (nu overdrijf ik een beetje hè ;) ), maar je kan ook een paar dingen noemen en bij ieder ding de sfeer die het oproept opnoemen.

Een zakelijke stijl kan, mits het een functie heeft, juist heel effectief zijn.Toevallig noem je nou onze oosterburen. Je zou 'Die Verlorene Ehre der Katharina Blum' eens moeten lezen. Dat leest als een documentaire en heeft de ondertitel 'Wie Gewalt entstehen und wohin sie führen kann'. Maar goed, uit de rest van je antwoord leid ik af dat je in het speculatieve genre zit. Dan zul je inderdaad een wereld moeten beschrijven die ademt.

Ik heb inmiddels een einde bedacht en een hoop dingen aan het plot toegevoegd (beste ideeën zoals gewoonlijk gekregen onder de douche ;) ). Wat mij betreft zit het verhaal nu beter in elkaar, heeft alles meer onderlinge verbanden en is er veel meer sprake van een spanningsboog. Maar ja, dat is het plot. Nu nog opschrijven ;)

Super! De beste dingen komen inderdaad als je onder de douche staat ;) pidpa (in België dan toch) zal ons dankbaar zijn ;)

Leuk om je door dit proces te zien gaan, EenBrabander. Mag ik opmerken dat je bovenstaande posts uitstekend geschreven zijn? Direct, duidelijk. Persoonlijk. Met ritme. Prettig om te lezen. Als je je verhaal ook zo schrijft, wordt het wel wat. Ik wens je veel succes. Volgens mij had ik je stevig aangepakt in die andere draden - maar het was goed bedoeld :) (Overigens betekende mijn kritiek op jouw conlang-experimenten niet dat ik geen bovengemiddelde linguïstische interesse heb - excuus voor de dubbele ontkenning.)

Leuk om je door dit proces te zien gaan, EenBrabander. Mag ik opmerken dat je bovenstaande posts uitstekend geschreven zijn? Direct, duidelijk. Persoonlijk. Met ritme. Prettig om te lezen. Als je je verhaal ook zo schrijft, wordt het wel wat. Ik wens je veel succes. Volgens mij had ik je stevig aangepakt in die andere draden - maar het was goed bedoeld :) (Overigens betekende mijn kritiek op jouw conlang-experimenten niet dat ik geen bovengemiddelde linguïstische interesse heb - excuus voor de dubbele ontkenning.)

Voor de conlangdialogen heb ik tijdens het herschrijven wat ik al had ook een oplossing gevonden: conlang wanneer nodig wel gebruiken, en anders niet. Wanneer de dialecten waardoor enkele personages elkaar niet begrijpen in het spel komen, gebruik ik bijvoorbeeld de conlang wel. (Geen zorgen, het zal zeker duidelijk zijn, ook voor de niet-linguïsten onder ons ;) ) Bij een gewoon één-op-één-gesprek is het niet nodig. Ik kan nog wat proefleesstukken hier neerzetten, maar de laatste kreeg één reactie... van mezelf, om aan te geven dat er wat mis was gegaan met dat hier plaatsen - ik had minder dan 4500 tekens, maar toch zei het systeem dat het er meer waren... Nog iets (excuus voor deze offtopicheid): ik zou ook graag feedback hebben op mijn plot, maar - ik begin weer na te denken over copyright - moet het einde er wel of niet bij? Als hier een apart draadje voor moet worden aangemaakt, meld het dan aub, ik wil niemand tot last zijn hier :P