# 71 Zoet

@Angus - lang geleden! Leuk dat je er weer bent! Een originele invulling van de opdracht. Omdat je elke zin op een nieuwe regel begint, voelt het voor mij als poëzie. Is dat je bedoeling?

Hallo Leonardo, Je hebt het gegeven goed vertoond. Er is mooie interactie tussen de twee personages en de hommel. Er staan fijne zintuiglijke details in het stukje, zoals het geluid van de stroomversnelling. Dat suggereert meteen een versnelde hartslag of andere emotionele reactie. Het witte strand met palmen is wel een cliché, hoor. Misschien kun je daar iets originelers voor bedenken. Groet van Wilma

mooi mooi verhaal.....de details zijn heel beeldend.

Dag Angus, De hommel stijgt op als een kolibri, ja, zo zien verliefde ogen (met de roze bril op), de hen omringende wereld. Mooi beeld. Je voelt het verlangen..... :o Knap stukje.

Een mooi, ingetogen verhaal. :thumbsup:

Angus, Dit is prettig zoet met goedgekozen beelden/details -vooral het dobberen op een kriebelend ritme. (Na de stroomversnelling mag de hommel voor mij opstijgen) Mooie invulling.

Dank voor de reacties. Ik begon iedere zin op een nieuwe regel omdat dat naar mijn idee verstilt (en dat past volgens mij bij momenten waarop verliefdheid zich doet gelden.) Dat dat een poëtisch bijeffect geeft, is uiteraard mooi meegenomen. Het witte strand met palmen is inderdaad cliché. Dat besefte de hp ook. Vandaar de lichtblauwe rietjes die uit de kokosnoten staken. (Bij verliefdheid zijn clichés trouwens moeilijk te vermijden. Goed, ik had beiden bijvoorbeeld als liefhebbers van SM-praktijken kunnen neerzetten. Maar ja, dat dromen over knallende zwepen of tepelklemmen, hoe cliché is dat wel niet? Niets ten nadele van de liefhebbers van. Leef u vooral uit. Maar zorg voor een vrijstaande woning of goede isolatie van uw kerkerkamer.) En laten we wel zijn. De stroomversnelling is ook een cliché, zij het gemaskeerd. Als de hommel eerder was opgestegen, zou ik een deel van de opdracht niet hebben vervuld. De reactie van de begeerde moest immers (op een laat moment) blijken. Die reactie, de gefluisterde woorden, maakte van de hommel een kolibrie. Zo vlak achter de stroomversnelling zou dat op louter lust hebben kunnen duiden. Voor Leonardo. Zo lang was ik niet weg. Ik moest mijn verenkleed voor een week afleggen ten gevolge van een schorsing. (Eerder trok ik dat over de kale kop van mijn avatar omdat ik een gematigder toon wilde aanslaan. Dat bleek in ultimo toch niet te werken). Na die week, twee weken vruchteloos inloggen. Uiteindelijk maar een mail verzonden. Kreeg ik die kale kop weer terug. Wat mij betreft prima. Ik plaats hier mijn weekopdrachten. Vind ik leuk, haal ik inspiratie uit. Voor de rest bemoei ik me nergens meer mee en heeft niemand last van me. :thumbsup: :) :thumbsup:

@Angus, op de een of andere manier heb ik genoten van je tekst. Alsof je de tijd/de wereld even stopzette. Kleine kanttekening: strand/zon/palmen/kokosnoten/rietjes viel me nét iets te veel op.

Bedankt voor de toelichting, Angus. Die week schorsing impliceert dat je er voor die week was. Hmmm, ik heb jou een jaar of twee niet gezien dus betekent dat een alias? Ik vind het poëtische ritme op zichzelf niet zo geslaagd, maar dat is ongetwijfeld persoonlijk. Ik voel geen verstild effect maar een verzameling zinnen waarbij de langere stop (einde alinea vis-à-vis een "gewone" punt) de verbinding tussen de zinnen afzwakt. Dat helpt mij niet de gemoedstoestand van de hp te voelen, te doorgronden.

Ach die heerlijke liefde die de wereld voor even weer zo mooi maakt. Mooi die verbinding met die hommel en het rietje.