#71 Laten zitten

Ik vind het mooi. :thumbsup: Verrassend dat ze in een rolstoel zit. Eigenlijk wil ik helemaal niet weten hoe dit komt. De pure liefde voor de hulpbehoevende vrouw vind ik voldoende/ mooi genoeg om te weten. Wat mij betreft mag de info over de Arabische lente eruit. Dat opstaan uit dromen begrijp ik niet zo goed. Heb je dat gebruikt als bruggetje naar haar rolstoel? Ik denk dat als jij het op 10 zinnen houdt dat dan, wat mij betreft, het verhaal al compleet is. :nod:

Marietje, Dank voor je mooie reactie. Het wakker worden en opstaan staat voor bewustwording. Wanneer je iemand "wakker maakt" (bewust maakt) moet je ook voor de consequenties daarvan staan. Wanneer de Hp de vrouw bewust maakt van zijn gevoelens heeft dat consequenties. De Arabische lente heb ik daarvoor als metafoor gebruikt. Hp wil alleen de droom, niet de realiteit, zoals het Westen ook alleen de droom wil (vrijheid voor iedereen) en niet de realiteit (opvang van vluchtelingen).

Marietje, Dank voor je mooie reactie. Het wakker worden en opstaan staat voor bewustwording. Wanneer je iemand "wakker maakt" (bewust maakt) moet je ook voor de consequenties daarvan staan. Wanneer de Hp de vrouw bewust maakt van zijn gevoelens heeft dat consequenties. De Arabische lente heb ik daarvoor als metafoor gebruikt. Hp wil alleen de droom, niet de realiteit, zoals het Westen ook alleen de droom wil (vrijheid voor iedereen) en niet de realiteit (opvang van vluchtelingen).

Door je eerste mooie zin waande ik mezelf in een koffieshop, gezellig rumoer om me heen en gefocust op het slagroomtoefje op de hoek van de mond van een mooie vrouw. Toen ging ineens de tv hard aan met het nieuws over de vluchtelingen in hun benarde situatie en werd mijn droom verstoort. Begrijp je wat ik bedoel? Ik ben benieuwd of anderen die metafoor hier op zijn plaats vinden.

Ik ben het met Marietje eens. Ik vond het jammer dat je me uit je mooie verhaal haalde. Ik denk dat het sterker is zonder dat metafoor, bovendien snapte ik hem niet echt. Ik vind dat je de verliefdheid mooi hebt omschreven. Ik vind het een prachtig verhaal.

Willemina, Over die metafoor: Niet doen. De lezer (ik) zit in een verhaal, de fictieve droom en wenst geen opgeheven vingertje van de schrijver tegen te komen. verder vind ik het een mooi en beeldend stuk. dingetje: 'en rijdt haar met rolstoel en al naar buiten' - 'en rijdt haar rolstoel naar buiten' is voldoende.

@Willemina, sta op alle punten achter de reactie van @janp.

zie #5 of #6 ;)

Marietje, Dank voor je mooie reactie. Het wakker worden en opstaan staat voor bewustwording. Wanneer je iemand "wakker maakt" (bewust maakt) moet je ook voor de consequenties daarvan staan. Wanneer de Hp de vrouw bewust maakt van zijn gevoelens heeft dat consequenties. De Arabische lente heb ik daarvoor als metafoor gebruikt. Hp wil alleen de droom, niet de realiteit, zoals het Westen ook alleen de droom wil (vrijheid voor iedereen) en niet de realiteit (opvang van vluchtelingen).

Door je eerste mooie zin waande ik mezelf in een koffieshop, gezellig rumoer om me heen en gefocust op het slagroomtoefje op de hoek van de mond van een mooie vrouw. Toen ging ineens de tv hard aan met het nieuws over de vluchtelingen in hun benarde situatie en werd mijn droom verstoort. Begrijp je wat ik bedoel? Ik ben benieuwd of anderen die metafoor hier op zijn plaats vinden.

Marietje, wat heb je dat schitterend gezegd :) Door het beeld van die storende tv is het mij volkomen duidelijk wat je bedoelt. Bedankt voor het wakker maken en helpen met opstaan ;). Ik kieper het Arabische stuk eruit en maak van de overgebleven 9 zinnen wel 10.

Ik ben het met Marietje eens. Ik vond het jammer dat je me uit je mooie verhaal haalde. Ik denk dat het sterker is zonder dat metafoor, bovendien snapte ik hem niet echt. Ik vind dat je de verliefdheid mooi hebt omschreven. Ik vind het een prachtig verhaal.

Bedankt voor je mooie reactie Anne!

Willemina, Over die metafoor: Niet doen. De lezer (ik) zit in een verhaal, de fictieve droom en wenst geen opgeheven vingertje van de schrijver tegen te komen. verder vind ik het een mooi en beeldend stuk. dingetje: 'en rijdt haar met rolstoel en al naar buiten' - 'en rijdt haar rolstoel naar buiten' is voldoende.

Janp, De metafoor: zie mijn reactie op de tv van Mieke. Het dingetje: jouw suggestie geeft inderdaad een mooier beeld. Dankjewel! En ook bedankt voor "mooi en beeldend" :)

Willemina, ik heb het verhaal twee maal moeten lezen om me de situatie goed voor te kunnen stellen. Je maakt zinnen nodeloos ingewikkeld. Bijvoorbeeld de eerste. Ik hoef niet te weten waar dat toefje slagroom precies zit; op haar onderlip is meer dan voldoende. ‘vloeit mijn buik in’ vind ik niet mooi >> voel een aangename warmte in mijn buik ‘Dan vang ik onverwacht haar blik van herkenning, wanneer ze over zijn schouders kijkt op het moment dat hij zich met haar kopje koffie in zijn beide handen naar haar toebuigt.’ Die blik van herkenning in deze ingewikkelde zin kan ik niet plaatsen. Zo ook de zin die daarop volgt. ‘want hij draait hen beiden om’, vreemd als je bedoelt dat hij zichzelf en haar omdraait. waarom op woensdagmiddag? Is die tijdsaanduiding van belang? Ik snap de tendens van je verhaal en die is mooi. Ik onderschrijf #5 en de synopsissen #6 en #7

Hoi Willemina, Er is niet iets wat ik nog kan toevoegen, Alles is al gezegd. Ook ik begreep de metafoor niet. Verder vond ik het verhaal heel fijn en dromerig om te lezen. Het voerde me echt weg naar een andere plek dan achter mijn laptop.

Mili, dank voor het lezen en reageren.

Schrijvenmaar, Ik lees je zo graag, zelfs je commentaren en nu schrijf je alleen maar cijfers met een hekje :crybaby: . Toch bedankt voor het lezen en reageren ;)

Dos, Dank voor het grondig lezen en reageren. Ik vond het leuk om de precieze plek van de slagroom neer te zetten om het contrast groot te maken tussen de man die de vrouw begeleidt (en haar niet echt lijkt te zien) en de hp (die haar juist gedetailleerd bekijkt), maar blijkbaar is het niet gelukt om dat op deze manier tot uitdrukking te brengen. "Vloeit" ben ik het mee eens, ik maak er "stroomt" van. De blik van herkenning en de woensdagmiddag hebben met elkaar te maken. Elke woensdagmiddag zitten ze allebei in hetzelfde restaurant, daardoor ontstaat de afstandelijke verliefdheid van hp en de herkenning van de vrouw. Zou je de tendens van het verhaal ook hebben gesnapt wanneer ik die niet aan Marietje had uitgelegd? (vraag ik in het belang van de duidelijkheid van het schrijven voor de lezer) Ik heb intussen een bijgewerkte versie en plaats die hieronder, in #16

Laten zitten. (Bijgewerkte versie) Er zit een toefje slagroom in het hoekje bij haar onderlip. Een aangename warmte stroomt mijn buik in bij de gedachte dat ik met mijn wijsvinger, of liever nog met het puntje van mijn tong, dat witte dotje bij haar wegpoets maar de tijd heeft me geleerd dat wanneer je mensen wakker maakt, je er ook voor moet zorgen dat ze kunnen opstaan. Ik kan de mooie jonge vrouw met het slagroompuntje niet laten opstaan. Dus laat ik haar onwetend over mijn gedachten en zie ik hoe de man die haar begeleidt, met de tip van zijn servet haar lippen en daarna haar vingers schoonveegt zonder haar te zien of zelfs maar aan te kijken. Hij roert met haar lepeltje in haar koffie en steekt het vervolgens in zijn mond. Niet in haar mond, denk ik blij. Dan vang ik onverwacht haar blik van herkenning, wanneer ze over zijn schouders kijkt op het moment dat hij zich met haar kopje koffie in zijn beide handen naar haar toebuigt. Een seconde, een eeuw, een tel, een leven en dan is het voorbij en kan ik weer ademhalen hoewel mijn hart een radslag heeft gemaakt. Als ze haar koffie op heeft zet de man het kopje neer, staat op en zegt iets tegen haar waardoor ze even glimlacht en met haar bruine ogen ook mij betrekt in haar lach, kort, want de man draait haar rolstoel om en rijdt haar naar buiten. Ze wuift even als ze voor het raam langs schijnt te zweven, en zoals iedere woensdagmiddag zwaai ik terug.

Turtle, Bedankt voor het lezen en reageren.

Hoi Willemina, Ik ben het ook eens met Marietje. Ik haakte bijna af bij de Westen en Midden Oosten omdat ik het niet direct in het geheel kon plaatsen. Het verhaal leest verder heel lekker weg en het plot vind ik super.

Laten zitten. (Bijgewerkte versie) Er zit een toefje slagroom in het hoekje bij haar onderlip. Een aangename warmte stroomt mijn buik in bij de gedachte dat ik met mijn wijsvinger, of liever nog met het puntje van mijn tong, dat witte dotje bij haar wegpoets maar de tijd heeft me geleerd dat wanneer je mensen wakker maakt, je er ook voor moet zorgen dat ze kunnen opstaan. Ik kan de mooie jonge vrouw met het slagroompuntje niet laten opstaan. Dus laat ik haar onwetend over mijn gedachten en zie ik hoe de man die haar begeleidt, met de tip van zijn servet haar lippen en daarna haar vingers schoonveegt zonder haar te zien of zelfs maar aan te kijken. Hij roert met haar lepeltje in haar koffie en steekt het vervolgens in zijn mond. Niet in haar mond, denk ik blij. Dan vang ik onverwacht haar blik van herkenning, wanneer ze over zijn schouders kijkt op het moment dat hij zich met haar kopje koffie in zijn beide handen naar haar toebuigt. Een seconde, een eeuw, een tel, een leven en dan is het voorbij en kan ik weer ademhalen hoewel mijn hart een radslag heeft gemaakt. Als ze haar koffie op heeft zet de man het kopje neer, staat op en zegt iets tegen haar waardoor ze even glimlacht en met haar bruine ogen ook mij betrekt in haar lach, kort, want de man draait haar rolstoel om en rijdt haar naar buiten. Ze wuift even als ze voor het raam langs schijnt te zweven, en zoals iedere woensdagmiddag zwaai ik terug.

:thumbsup: Alleen bij de uitleg over het opstaan trok ik mijn wenkbrauwen op. Wat wil je daar precies mee zeggen?

Het is de schuld van JanP, die snel mijn commentaar gepikt had! Bovendien ken ik je nog niet zo goed dat ik zeker weet of je het waardeert als ik altijd maar in details ga wroeten. En daarbij heb ik ook niet altijd even veel tijd. Altijd te weinig eigenlijk. Maar ik wil je natuurlijk niet aan het huilen maken, dus over je herschrijf (en het is allemaal maar mening): -Zonde dat het hoekje rechtsonder gesneuveld is; dat was nou juist zo'n sprekend detail - niet alleen over de slagroom als wel over het observeren door de hp -De verliefde observatie was idd geen plaats voor politieke vergelijkingen, dus dat is goed geschrapt, maar het moeten kunnen laten opstaan (kijk nou wat een vreselijke constructies je me laat schrijven, genant gewoon ;) ) hangt er nu een beetje vreemd bij; het is niet een algemeen bekende of erg logische wijsheid en de vooruitverwijzing naar de rolstoel is volgens mij niet nodig; dus je kunt je afvragen waarom je hem erin stopt. (Ik twijfel nog wat me stoort in 'warmte stroomt mijn buik in' Geen idee wat het is, maar iets daaraan stoort me.) -'haar blik van herkenning' vind ik niet mooi. Hij vangt haar blik. En hij kan daar eventueel herkenning in zien. - 'zonder haar te zien of zelfs maar aan te kijken' vind ik erg mooi. -'met zijn beide handen' zou ik schrappen - en dan nog een kommaatje tussen 'heeft' en 'zet' Maar dat betekent niet je altijd als je gaat huilen zoveel aandacht krijgt, hoor. Dat heb je ook helemaal niet nodig; enkel verdiend door de moeite van de herschrijf (en een beetje doordat ik geen zin heb om de vloer te dweilen). ;)

Initium, zie bijgewerkte versie onder #16. Dank voor het lezen en reageren.

Marietje, Bedankt voor het lezen en beoordelen van de herschreven versie! Ik ga eens zitten voor dat `opstaan´. In een langer verhaal zou ik het misschien wel kunnen gebruiken maar ik begrijp dat het in dit korte stukje niet werkt zonder uitleg.

Het is de schuld van JanP, die snel mijn commentaar gepikt had! Bovendien ken ik je nog niet zo goed dat ik zeker weet of je het waardeert als ik altijd maar in details ga wroeten. En daarbij heb ik ook niet altijd even veel tijd. Altijd te weinig eigenlijk. Maar ik wil je natuurlijk niet aan het huilen maken, dus over je herschrijf (en het is allemaal maar mening): -Zonde dat het hoekje rechtsonder gesneuveld is; dat was nou juist zo'n sprekend detail - niet alleen over de slagroom als wel over het observeren door de hp -De verliefde observatie was idd geen plaats voor politieke vergelijkingen, dus dat is goed geschrapt, maar het moeten kunnen laten opstaan (kijk nou wat een vreselijke constructies je me laat schrijven, genant gewoon ;) ) hangt er nu een beetje vreemd bij; het is niet een algemeen bekende of erg logische wijsheid en de vooruitverwijzing naar de rolstoel is volgens mij niet nodig; dus je kunt je afvragen waarom je hem erin stopt. (Ik twijfel nog wat me stoort in 'warmte stroomt mijn buik in' Geen idee wat het is, maar iets daaraan stoort me.) -'haar blik van herkenning' vind ik niet mooi. Hij vangt haar blik. En hij kan daar eventueel herkenning in zien. - 'zonder haar te zien of zelfs maar aan te kijken' vind ik erg mooi. -'met zijn beide handen' zou ik schrappen - en dan nog een kommaatje tussen 'heeft' en 'zet' Maar dat betekent niet je altijd als je gaat huilen zoveel aandacht krijgt, hoor. Dat heb je ook helemaal niet nodig; enkel verdiend door de moeite van de herschrijf (en een beetje doordat ik geen zin heb om de vloer te dweilen). ;)

Schrijvenmaar, Ik hoop dat Janp grote schoenen heeft ;) Ik ken jou ook nog niet zo goed, maar wel al goed genoeg om te weten dat je erg mooi kunt schrijven en dat je de vinger precies op de zere plek legt in je commentaren. Geloof me, ik waardeer het als je in (mijn) details gaat zitten wroeten. Dat gebrek aan tijd: ik vergeef het je... als je intussen tenminste begonnen bent aan dat boek dat ik zo graag in mijn kast wil hebben. - dat hoekje, oké, dus toch... - over dat 'moeten kunnen laten opstaan' .. ik voel met je mee :nod: en laat mijn eigen wijsheid los; - de warmte in de buik zal ik zich dan maar laten verspreiden, ofzo, want vloeit was het geloof ik ook niet helemaal; - veranderen in "met zijn handen" of helemáál weglaten... ga ik nog over nadenken; - gelukkig vindt je "zonder haar te zien of zelfs maar aan te kijken" mooi, want daar was ik zelf ook best tevreden over :) Bedankt voor je uitgebreide reactie :D :D :D Zie je nou hoe blij je me hebt gemaakt met je commentaar?! Nu zal ik je niet langer afhouden van je boek. Succes met schrijven!