Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#67 Believe it, or not

24 September 2015 - 12:08
Hij roerde zijn koffie, toen het gebouw – waar hij al jaren werkte – getroffen werd. Schilderijen vielen plotseling, als een veroordeelde door het galgluik. De deur vloog open en luchtdruk herstructureerde alle ramen tot een onoplosbare legpuzzel. Papier werd naar buiten geblazen; een confettibom die de mensen op straat zou bedekken met onbeduidende memo’s en klaagbrieven van klanten. Alles in de ruimte werd bekleed door oud stof dat wolkte uit de plafondplaten. Hurman, op puur instinct onder zijn bureau beland, tastte nu op het blad naar zijn mobieltje – de druppende koffie ontwijkend. Hoewel altijd trots dat hij geen kantoor hoefde te delen, vervloekte hij dat op dit moment. Wat was er gebeurd? Een ontploffing ofzo, of wat…? De rust leek weergekeerd, afgezien van een koude tocht die het stof en achtergebleven insteekhoezen deed dansen. Hij hoestte, probeerde een collega te bellen maar zag dat hij geen bereik had en stak het apparaat in zijn binnenzak. Behoedzaam kroop hij richting de deur, niet voorbereid op het decor wat zich daarachter had gevormd. Dwars door de vlammen op de gang zag hij duidelijk het enorme gat in de gevel van de tegenoverliggende kantoorruimte. Waar gewoonlijk Leonora en Pietsje de administratie deden, maar die zag hij niet. Bang voor het vuur trapte hij zijn deur dicht en bleef door het zijruitje turen naar de verwoesting, zolang vlammen en rook dat toelieten. Hoe lang zou de deur nog bestand zijn tegen de hitte, vroeg hij zich af. Hij stak zijn hoofd door de ruit die eerder niet open had gemogen vanwege de airco en keek naar beneden. Oei, elf verdiepingen was toch wel hoog! Gedachten aan zijn vrouw, kinderen en, vreemd genoeg, ook de hond doorkruisten zijn afwegingen: verbranden op de gang, of te pletter vallen. ‘Welkom!’ ‘Wa- wat? Waar ben ik?’ ‘Jij, Hurman, bent bij de hemelpoort. Ik ben de Poortwachter.’ Hurman keek om zich heen. Het felle witte licht deed denken aan de filmscene waar vrouwe Galadriël ineens voor je neus stond. ‘Dus ik ben dood?’ ‘Jep, maar dat is hier geen probleem. Kom verder.’ ‘Waarnaartoe?’ ‘Naar de hemel natuurlijk.’ ‘Ik geloof niet, Poortwachter.’ ‘De meesten hier niet.’ ‘En als ik nu niet wil? Hoe kan ik naar de hemel als ik denk dat die niet bestaat?’ ‘Voor een pasgestorvene heb je nogal wat praatjes, Hurman. Dit is hoe wij werken, daar heb je je in te schikken!’ ‘Dus ik heb geen keus?’ ‘Nu ja, er is natuurlijk altijd die andere optie. Maar die raad ik nooit aan. Bekijk jezelf toch eens. Je bent er helemaal klaar voor.’ Hurman wierp een blik in de spiegel die hem eerder niet was opgevallen. ‘Hm, wit flatteert me niet echt.’ Hij draaide zijn lijf. ‘Die vleugels staan me wél goed, trouwens.’ ‘Goed dan,’ zei de Poortwachter tevreden. ‘Verder nog vragen?’ ‘Ik wil graag weten hoe ik aan mijn einde gekomen ben. Welke keus heb ik gemaakt, ben ik gesprongen of verbrand?’ ‘Het einde maakt niet uit, wij kijken alleen naar wat eraan vooraf ging.’

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 September 2015 - 16:30
Norman R, Ja, ik vind het ook een originele invulling en het leest prettig. Dingetje: 'Schilderijen vielen (meervoud) plotseling, als een veroordeelde (enkelvoud) door het galgluik' - dat klopt dus niet. Zo staat er nog wat slordigheden in het stuk.

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 September 2015 - 20:01
Hallo Norman, heel origineel verhaal. Met een mooie plot op het einde. Ik vind in deze tekst heel interessante zinnen zoals hoe de gesprongen vensters een onoplosbare puzzel :o vormden. Proficiat. Graag gelezen.

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
25 September 2015 - 19:09
Een interessant verhaal. Met plezier gelezen. Komma achter als kan weg. Hoezo kommaneuker? Je hebt het over schilderijen, dan ook veroordeelden.

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 September 2015 - 10:56
Met name 'Jep, maar dat is hier geen probleem' vond ik erg leuk gevonden. Origineel verhaal, mooi gevonden.
Dank je, het was ook leuk om te schrijven.

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 September 2015 - 10:58
Beide delen zijn spannend en trekken me in het verhaal. Heeft het constant houden van de ruimte een bepaald effect? Zou je deze opzet nog een keer gebruiken?
Dat zijn goede vragen die je stelt. Ik ben nog te kort met techniek bezig om daar een passend antwoord op te geven. Maar ik ga er meer op letten vanaf nu.

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 September 2015 - 11:00
Norman R, Ja, ik vind het ook een originele invulling en het leest prettig. Dingetje: 'Schilderijen vielen (meervoud) plotseling, als een veroordeelde (enkelvoud) door het galgluik' - dat klopt dus niet. Zo staat er nog wat slordigheden in het stuk.
Dank je, Janpmeijers, Ik leer hiervan. Het wordt al beter. Ik heb nog een aantal foutjes ontdekt, moet ik in het vervolg meer op letten!

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 September 2015 - 11:02
Hallo Norman, heel origineel verhaal. Met een mooie plot op het einde. Ik vind in deze tekst heel interessante zinnen zoals hoe de gesprongen vensters een onoplosbare puzzel :o vormden. Proficiat. Graag gelezen.
Dank, Blavatski. Fijn om te horen dat je het leuk om te lezen vindt.

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 September 2015 - 11:03
Een interessant verhaal. Met plezier gelezen. Komma achter als kan weg. Hoezo kommaneuker? Je hebt het over schilderijen, dan ook veroordeelden.
Hoi Tja, Dank. Er zitten inderdaad wat foutjes in. Dat is een aandachtspunt.

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 September 2015 - 11:04
Origineel, interessant zijn toch de woorden die bij je verhaal horen. Met veel plezier gelezen dan ook.
Maddbrug, dank voor je woorden!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
28 September 2015 - 17:58
Ik houd van stof dat wolkt en meer van dat. Ik denk dat ik gesprongen was in de hoop dat er zo'n trampoline geval klaarstond daar beneden. Lekker nuchter geschreven Norman. :) :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 September 2015 - 10:48
Ik houd van stof dat wolkt en meer van dat. Ik denk dat ik gesprongen was in de hoop dat er zo'n trampoline geval klaarstond daar beneden. Lekker nuchter geschreven Norman. :) :thumbsup:
Hm, lastige keus, lijkt me! Als je niet oplet met zo'n trampoline stuiter je zo weer terug naar waar je net vandaan kwam... :-) Bedankt voor je reactie.