Een betere wereld #67

21.00 ‘Vijf jaar hebben we gewacht en nu, nu wordt ons geduld eindelijk beloond. We zijn uitgenodigd om deel te nemen aan een nieuwe samenleving, een hogere intelligentie heeft haar poorten geopend. Kom hef samen met mij het glas en start deze transitie naar een beter leven!’ Een groep van 39 mannen en vrouwen hield gezamenlijk hun glas hoog en proosten op hun nieuwe toekomst. ‘Drink mijn vrienden, mijn gelijken, mijn medereizigers. Laat jullie lichamen achter en treed toe tot een samenleving, zonder angst, zorgen en consumptie. Wordt één met het nieuwe volk. Word perfectie!’ ‘Hoera voor de Meester!’ galmde er door de ruimte. Iedereen dronk zijn glas leeg en klapte. 21.15 Eén van de volgers greep zijn arm vast. ‘Meester, ik zie de nieuwe wereld, het is prachtig!’ Thomas ging rustig met zijn hand door de lange blonde haren van de jongeman. ‘Dat is goed om te horen, mijn zoon, laat het maar rustig over je heen komen.’ Er verscheen een glimlach op het gezicht van de jongen en hij liet Thomas los. Langzaam gleed hij weg. ‘Tot zo.’ zei Thomas kalm. Hij controleerde de volledige ruimte. Hier en daar kroop er nog een enkeling kermend over de vloer. Ze hoestten bloed. ‘Meester, het doet pijn, het brand vanbinnen.’ Thomas keek peinzend naar beneden en zag een oudere vrouw. ‘Ik had allang daar moeten zijn Meester, waarom moet ik nog lijden?’ ‘Het lichaam kan wel eens tegenstribbelen, ook al wilt de ziel zo graag. Kom lieverd, ik zal je verlossen.’ Hij pakte zijn jachtgeweer erbij en zette de loop tegen haar slaap. ‘U bent mijn Engel, dank u!’ De trekker werd overgehaald en de witte gewaden van de overleden lotgenoten kleurden rood. Het was voorbij. De missie was geslaagd. Thomas liep naar zijn altaar en opende het kastje dat zich eronder bevond. Hij nam een jerrycan en leegde de inhoud door de ruimte. Hierna ging hij in het midden staan en goot de resterende inhoud over zichzelf. Hij nam een aansteker uit zijn gewaad en bewoog zijn vingers over de gegraveerde naam: Lisa. ‘Ik kom eraan schat.’ fluisterde hij zachtjes.