Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#65 Nu

 12 September 2015 - 19:37
De gekleurde blaadjes vallen op de voorruit. Een reiger staat langs de sloot. Is mijn tijd op? De verpleegkundige vindt nog een ader boven op mijn hand, de zak met vloeistof hangt als een wapen aan de stang. Ik krijg het koud. De tijd staat stil. Naast mij ligt een jonge vrouw. Haar blik raakt mij diep. Wat is leeftijd? De rode cijfers van de wekkerradio geven 00:13 aan. Ik heb een galsmaak in mij keel. De nacht duurt eindeloos. Van een duizendpoot gereduceerd tot een slak. De klok tikt langzaam de minuten weg, ben ik de enige die het hoort? Een roodborstje zit in de besneeuwde conifeer. Met zijn donkere oogjes kijkt hij mij aan. Tijd is een kostbaar bezit. Een krokus steekt moedig zijn gele kopje tussen de verdorde blaadjes omhoog. Ik krijg weer hoop. In het nu ligt een heel leven.

Profile picture for user RichardOtten
RichardOtten

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 7:34
Subtiel beschreven. Hoe fragiel het leven kan zijn. Hoop dat de persoon er bovenop komt. Lijkt me een heftige operatie te zijn geweest.

Geen afbeelding
Annemieke Brink

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 9:57
Naar buiten kijken. Het leven binnen gaat langzaam. Buiten gaat alles door in normaal tempo. Een mooi stukje. Persoonlijk zou ik iets minder witregels gebruiken.

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 10:13
Dankje voor je reactie Annemieke. In dit verhaal heb ik juist voor de witregels gekozen, omdat het allemaal momentopnames zijn die volgens mij op deze manier beter tot hun recht komen.

Geen afbeelding
pim2000

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 10:52
Hoi Meta, Een mooie invulling van je opdracht, toch heb ik wat vraagtekens. Als het 0:13 uur is denk ik dat de blik van je overbuurvrouw niet opvalt, laat staan het roodborstje dat buiten op een tak zit. Verder niets dan lof, maar het verminderde wel de geloofwaardigheid voor mij.

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 11:36
Hoi Pim Als je het aandachtig leest, zie je dat het in de herfst begint en in het voorjaar eindigt. Het zijn fragmenten uit het leven van HP. Maar misschien is dit schrijftechnisch niet goed. Ik heb geen idee. Bedankt voor je reactie.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 12:02
Meta Boonstra, Kort en krachtig proza over het verstrijken van de tijd. Leest prettig. Dingetje: Galsmaak (1 woord)

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 15:55
Mooie, aaneengeschakelde tijdswaaier. Met slechts enkele woorden beschrijf je een heel verhaal. De bijpassende beelden laten zich makkelijk oproepen. Een zeurtje: vallen op de voorruit >> vallen tegen de voorruit. Ik waande me in een auto.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 16:45
Voor mij leest het als flarden van een verhaal waardoor ik geen duidelijk beeld van het geheel krijg. De beelden die ik mee krijg zijn triestig mooi. De HP krijgt een auto ongeluk of een ziekte de maanden erna zijn gevuld met revalideren en dat kost tijd. Je gebruikt mooie beelden om het weer te geven. :thumbsup:

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 19:42
Mooie, aaneengeschakelde tijdswaaier. Met slechts enkele woorden beschrijf je een heel verhaal. De bijpassende beelden laten zich makkelijk oproepen. Een zeurtje: vallen op de voorruit >> vallen tegen de voorruit. Ik waande me in een auto.
Dankje voor je reactie Dos. HP zat ook in de auto, ze was onderweg naar het ziekenhuis.

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 19:45
Voor mij leest het als flarden van een verhaal waardoor ik geen duidelijk beeld van het geheel krijg. De beelden die ik mee krijg zijn triestig mooi. De HP krijgt een auto ongeluk of een ziekte de maanden erna zijn gevuld met revalideren en dat kost tijd. Je gebruikt mooie beelden om het weer te geven. :thumbsup:
HP krijgt inderdaad een ziekte. Bedankt voor je reactie, Marietje.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 19:47
Mooie, aaneengeschakelde tijdswaaier. Met slechts enkele woorden beschrijf je een heel verhaal. De bijpassende beelden laten zich makkelijk oproepen. Een zeurtje: vallen op de voorruit >> vallen tegen de voorruit. Ik waande me in een auto.
Dankje voor je reactie Dos. HP zat ook in de auto, ze was onderweg naar het ziekenhuis.
Dat had ik zelf natuurlijk ook kunnen bedenken. Oen, die ik ben.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 21:44
@Meta Voor mij werkt het format niet. Het worden flarden en je krijgt een poëzie-effect. Ik vind het te weinig samenhangend. Ik denk dat het wel kan werken in een langer stuk (met langere alinea's) waar de witregels tijdsprongen aangeven. Overigens ben ik wel fan van je schrijfstijl. Je weet emoties subtiel en rakend te verwoorden.

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 22:48
Mooie, aaneengeschakelde tijdswaaier. Met slechts enkele woorden beschrijf je een heel verhaal. De bijpassende beelden laten zich makkelijk oproepen. Een zeurtje: vallen op de voorruit >> vallen tegen de voorruit. Ik waande me in een auto.
Dankje voor je reactie Dos. HP zat ook in de auto, ze was onderweg naar het ziekenhuis.
Dat had ik zelf natuurlijk ook kunnen bedenken. Oen, die ik ben.
Ik zal de volgende keer de ruitenwissers aanzetten 8)

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 September 2015 - 23:00
@Meta Voor mij werkt het format niet. Het worden flarden en je krijgt een poëzie-effect. Ik vind het te weinig samenhangend. Ik denk dat het wel kan werken in een langer stuk (met langere alinea's) waar de witregels tijdsprongen aangeven. Overigens ben ik wel fan van je schrijfstijl. Je weet emoties subtiel en rakend te verwoorden.
Ontzettend bedankt voor je compliment, het voelt voor mij als een lintje! Bovenstaand stuk ontstond spontaan. Ik zal de langere alinea's in gedachten houden, mocht zoiets zich nog een keer aandienen ;)

Geen afbeelding
-Thijs-

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 September 2015 - 11:39
Ik vind die 'flarden' juist helemaal geweldig. Ik ben een fan van fragmentarisch schrijven. Zeker in zo'n kort stukje. Wordt het langer kun je de fragmenten varieren in lengte. Het wit geeft dan telkens een soort overgang aan in tijd, ruimte, perspectief etc. etc. Dit is een van de procedés, waarmee ik een boek schrijf.

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 September 2015 - 13:00
Ik vond uit de lange periodes die stil voorbijgaan onderbroken met een enkele observatie spreken dat de tijd stilstaat, terwijl hij elders voorbijgaat.
Dat was ook precies wat ik wilde overbrengen, Odile. Als je namelijk ernstig ziek bent is dat wat er gebeurd, je leeft in een soort cocon, afgesneden van de buitenwereld waar je niet meer aan deelneemt, en af en toe een blik op werpt. Bedankt voor je reactie :)

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 September 2015 - 13:08
Ik vind die 'flarden' juist helemaal geweldig. Ik ben een fan van fragmentarisch schrijven. Zeker in zo'n kort stukje. Wordt het langer kun je de fragmenten varieren in lengte. Het wit geeft dan telkens een soort overgang aan in tijd, ruimte, perspectief etc. etc. Dit is een van de procedés, waarmee ik een boek schrijf.
Hallo Thijs Wat interessant om te horen. Toen ik dit stukje schreef had ik genoeg woorden over. We mochten immers 300 gebruiken. Toch kwam niets meer bovendrijven wat iets toevoegde aan het verhaal, sterker nog het deed afbreuk aan het geheel. Succes met je boek! En bedankt voor je reactie.

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 September 2015 - 22:49
Dag Meta, af en toe worden we met onze neus op harde feiten geduwd en worden we ons bewust dat we hier maar tijdelijk zijn. En krijgen we oog voor de kleine pure zaken zoals een roodborstje in de sneeuw en de gele crocusjes die ieder voorjaar weer dapper hun kopjes opsteken bij het eerste zonlicht. Ik hou van dit soort verhalen. Dank je wel. :)

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 September 2015 - 23:13
Mooi stukje. Wanneer je ziek bent kruip je in jezelf. En je kijkt naar buiten, naar het leven dat zonder jou gewoon doorgaat. Je verandert en beseft dat het gaat om de kleine dingen in het grote geheel. Alles draait om tijd. Wanneer "is mijn tijd op"...

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 September 2015 - 14:34
@Blavatski - De kunst is om daarna niet weer in het leven te verdwalen ;) @Willemina - Jammer dat je het vaak pas zien als het leven tot stilstand komt. Bedankt voor jullie leuke reactie.