Wekelijkse schrijfopdracht #63B / Stopper-spil

Het is nauwelijks voor te stellen, zoals hij hier zit; oud en stil, dat ook hij ooit heeft gevoetbald, veelbelovend stopper-spil. De herinneringen aan de slidings die hij door het natte gras trok, zijn overwoekerd door het mos dat grafstenen bedekt. Hij probeert ze te tellen, het aantal levens dat hij uitwiste, maar hij komt niet verder dan drie. Na dat cijfer komen namen en beelden en gedachten aan gezinnen die vaderloos werden door zijn hand. Hij weet nog dat hij met zijn bajonet altijd een kerf maakte in zijn kolf. Na ieder dodelijk schot. Hij herinnert zich ook nog dat de kolf niet meer prettig tegen zijn wang lag, door het toenemend aantal streepjes. Het begon te schuren. Maar hij was goed, misschien wel de beste, en de linkerborst van zijn uniform vertoonde een bont palet van kleuren. Zwart, wit en grijs ontbraken. Nu lijkt alles grijs te worden. Steeds vaker loopt hij de hele dag door de nevel, dolend door een eindeloos doods landschap van kale rotsen en bomen zonder bladeren. Er doemen gezichten op die hij slechts van afstand kende, van dat ene moment dat hij zonder aarzeling de trekker overhaalde. Er kruipen wormen uit de ogen en de borstkasten van de gestalten die uit het niets opduiken, pulseren slechts door het golven van zich volvretende maden. Als hij ze ziet begint hij te rennen, op zoek naar de zon, in de gangen van het verpleegtehuis. Hij weet dat ze niet meer langs de zijlijn staat, allang niet meer. Toch maakt hij weer die ene sliding die voorkomt dat de derbywedstrijd verloren wordt. Weer proeft hij haar kus in het spelershome en hoort haar smeekbede om niet te gaan. Hij huilt en iedereen houdt afstand. Op het groene linoleum vormt zich een zoute plas waarin hij het gezicht herkent van iemand anders; een veelbelovend stopper-spil. https://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&so…