schrijfopdracht #62a Het geheim van het leven

“Lieverd, we gaan nu al ruim drie jaar met elkaar om en met iedere minuut dat we samen zijn, hou ik meer van je. Ik geniet van ons samenzijn. Onze gesprekken, onze intieme momenten. Ik vind het heerlijk. We zijn geen pubers meer, zelfs geen twintigers. We zijn rijpe, volwassen mensen met onze ervaringen op het liefdesgebied met zowel goede als minder goede .... En toch, uit de grond van mijn hart vraag ik je om met mij te trouwen. Ik wil met je opstaan en ik wil met je naar bed gaan. Ik wil de goede uren met je delen en de minder goede. Hier heb ik een juwelendoosje. Neem het alsjeblieft aan. Maak het open. Kijk of de ring je bevalt. Ik wil je graag zo gelukkig maken. Ik hoop dat je blauwe ogen even stralend zullen blijven als de saffier die in de ring verwerkt is!” “Maar Roger toch. Sta alsjeblieft op uit je knielende houding. Je maakt me verlegen als een schoolmeisje en zoals je zegt: ik ben geen puber meer. Je overvalt me wel een beetje met dit plechtige aanzoek.” “Toe Sarah, neem de ring aan en maak van mij de gelukkigste man van de wereld. Ik zal je op handen dragen voor de rest van ons leven." Maar lieve Roger, je hoeft mij niet gelukkig te maken; ik bèn al gelukkig!” “Dat is fijn, Sarah, heel fijn. Kom op de bank zitten en laten we over de toekomst praten. Kom nog een beetje dichterbij zodat ik mijn arm om je heen kan slaan. Ja,zo zitten we knus. Toe lieverd, steek de ring aan je vinger en zeg JA.” “Maar echt, Roger.....” “Sarah, liefste, hou je van me?” “Natuurlijk, Roger, ik hou heel veel van je, maar er zijn zaken die je niet van mij weet en...” “Heb je geheimen voor me? Is het dat? Ik heb natuurlijk ook mijn geheimpjes. Ik ga je alles opbiechten. Jij kunt mij ook alles vertellen. We mogen geen geheimen voor elkaar hebben. Wacht, laat me je eerst kussen en kom dan maar op met je geheim.” "Roger, we kennen elkaar alleen maar van de gezellige weekends, van de etentjes, de uitstapjes en de museumbezoeken en niet te vergeten van onze heerlijke wandelingen in de natuur. Jij hebt het druk met je werk en ik heb het druk met mijn bezigheden. Ik ken jou eigenlijk niet zo goed, net zoals jij mij eigenlijk niet zo goed kent. Ik heb geen geheimen voor je en als jij al geheimen hebt, hoef je mij die niet te vertellen. We zijn toch vrije, volwassen personen, hè?! Maar om met elkaar te trouwen lijkt me geen goed idee!” “Huh?” “Weet je, Roger, het is niet aan mij om jou gelukkig te maken. Als ik deze ring aanneem houdt dat dan automatisch in dat ik je gelukkig moet maken? Dat kan ik niet. Niemand kan een ander gelukkig maken. Een mens kan alleen zichzelf gelukkig maken. Je moet je eigen beste vriend worden. Gelukkig met jezelf zijn.” “Huh?” “Hier lieve Roger, ik geef je deze mooie ring terug. En kunnen we niet op de oude voet verder gaan?”