#61B Overspel

Ik zou eerlijk gezegd niet begrijpen waarom dit geen verhaal is, irriteer me overigens ook vaak genoeg aan schrijvers die twintig zinnen nodig hebben om iets uit te leggen wat ook in 1 zin had gekund. Wel vraag ik me af of je nu niet de lezer het verhaal laat verzinnen, in plaats van dit zelf te doen. Dit is wel een wat inactieve houding als schrijver, naar mijn mening.

Dag Dos, Je haalt naar mijn idee slechte voorbeelden aan. De combinaties roepen wel gedachten en beelden op, maar die zijn gekaderd en voorspelbaar . Dat is meer zo iets van 'kruis aan welke woorden - of zelfs begrippen - bij elkaar horen.' Dat het wel zou passen in een één-á-twee-zinnen-verhaal, maar hier niet? Dan is het daar dus wel een passend verhaal en hier niet? Het Hemingway verhaal stuurt vooral, denk ik, omdat de meeste mensen het lezen met - de mogelijke - verklaring erbij en het dan als een gesloten boek zien. Maar zou het niet zo kunnen zijn dat een notoire winkeldief dat dat verhaal zonder toelichting leest, denkt: 'Wie gaat nu baby-schoenen stelen?'

Dag Virtuosuo,

I Wel vraag ik me af of je nu niet de lezer het verhaal laat verzinnen, in plaats van dit zelf te doen. Dit is wel een wat inactieve houding als schrijver, naar mijn mening.

Klopt. De lezer gaan invullen.Maar hij heeft iets van houvast. Bij poëzie is dat vaak niet anders. En ik heb bij de combinatie van titel en woord wel een invulling in mijn hoofd, maar ik dring die niet op. Nog eentje? Alpe d'Huez Remkabel.

Alpe d'Huez Remkabel.

Bergop of naar beneden?

Alpe d'Huez Remkabel.

Bergop of naar beneden?

Het kan allebei, Dos. Maar naar beneden lijkt me meer voor de hand te liggen. Naar boven is de kabel van ondergeschikt belang, alhoewel ook omhoog in de remmen wordt geknepen om af te stappen en op te geven. Maar de benen stilhouden en dan afstappen zou volstaan. In de afdaling is de remkabel van levensbelang.

Ik vond je overspel-invulling sterker dan Hemmingways babyschoentjes, omdat ik bij jouw 'verhaal' inderdaad aan de mogelijkheden van alledrie de deelnemers dacht, en een overkoepelend geheel aan ellende die het overspel dus met zich meebracht las in twee woorden (bij Hemmingway denk ik toch steeds weer: nou en? wie trekt een baby nou schoenen aan, ze lopen niet eens! maar dat zal aan mij liggen). Ik vond het desalniettemin ook grappig. Grappig dat een woord zoveel kan zeggen. Ik heb er dus stiekem toch ook om gelachen. Op een hoe-komt-ie-erop-manier. Je invulling getuigde voor mij van originaliteit. En ik vind dit forum bij uitstek een plek om alle grenzen van je kunnen als schrijver proberen te verkennen, dus ook hoe weinig woorden je nodig hebt om iets te vertellen.

Dag schrijvenmaar. Dank je.

En ik vind dit forum bij uitstek een plek om alle grenzen van je kunnen als schrijver proberen te verkennen, dus ook hoe weinig woorden je nodig hebt om iets te vertellen.

Juist. Of, hoe weinig woorden heb je nodig om een verhaal op te roepen :) Bij dat van Hemingway, en de veel gehoorde invulling van de dode baby, denk ik altijd: stel dat dat de beoogde invulling is, welke bedroefde ouder biedt die schoentjes dan te koop aan? En waarom dan niet meteen het hele interieur van de kinderkamer?

aha het kindje werd zonder voetjes geboren ... :confused:

@ Woodpecker. Ik had bij dat verhaal een aantal associaties: Dode baby, Verkeerde maat schoenen, Roze schoenen ipv blauwe. Of de ouders bedroefd waren of niet, dat kan je niet uit het verhaal afleiden. Wellicht waren ze erg blij, (op elk van de associaties van toepassing wat mij betreft). De context ontbreekt, wat ik bij jouw verhaal sterker vind. De titel geeft al aan wat er aan de hand is. Overigens snap ik het venijnige commentaar niet. Wij zijn hier inderdaad om te leren en ik vind dat de ene opdracht beter ingevuld wordt dan de andere, door de ene of andere schrijver.

Ik vind je opdracht geslaagd. Je probeert mij inderdaad een verhaal te vertellen met slechts een titel en één woord, dat is gelukt. Ik heb gelijk een beeld voor me.