#61b - Een rare collaboratie

“Actie” ‘Zeg, lieverd, wat doe je daar bovenop de buurman, terwijl we af hadden gesproken dat onze relatie een gesloten circuit zou zijn?’ ‘Oh, Jezus, schat, verdomme, wat ben je vroeg thuis. Het is niet wat het lijkt.’ ‘Nee, tuurlijk is dat het niet. Dit is vast en zeker verbeelding. Een Fata Morgana of wat dan ook. Tenslotte werk ik maar zestig uur per week om jouw dure hobby's te kunnen bekostigen. Momenteel vorm ik vast geen realistisch beeld meer.’ ‘Dat is het hem juist. De acteerlessen die je me cadeau hebt gedaan. Of ben je het alweer vergeten? De acteercoach heeft ons gevraagd om thuis een geloofwaardige seksscène te oefenen. Aangezien jij steeds maar op kantoor bent, heb ik Jacques gevraagd om me te helpen. Kijk hij heeft zelfs een boxershort aan.’ ‘Dat is geen boxershort. Dat is verdorie een Sloggi slip. Wie draagt dat nog tegenwoordig? Ik ga hierover met de buurvrouw bellen.’ ‘Daar kan Jaqcues ook niets aan doen. Gezien hij in de oorlog zijn stem en een deel van zijn verstand verloor, is het knap dat hij zo maatschappelijk aanwezig is. Hij staat tenminste klaar voor mij en Clara juicht het alleen maar toe. Goed zo, Jacques knik maar, laat hem maar weten wat hij allemaal mist.’ ‘Wie is Clara in hemelsnaam? Heeft de buurman dan ook al een buitenechtelijke relatie? Ben ik echt de enige die nooit vreemdgaat?’ ‘Verdomme, Clara is de buurvrouw! Wat is er met je aan de hand, Albert?’ ‘Dat is pertinent niet waar. De enige die ik ken met de naam Clara is mijn moeder.’ ‘Je moeder is al vijf jaar dood.’ ‘Wat wil je me nu wijs maken? Mijn leven verandert in een nachtmerrie. Het idee is onuitstaanbaar. Hoe is het mogelijk dat Jacques het met mijn moeder doet?’ ‘Jaqcues, hou op met knikken, debiel, je werkt niet mee.’ ‘Kan Jacques niet gewoon oprotten? Dit is toch verdomme een privémoment tussen ons?’ ‘Jaqcues is vastgebonden, het maakte deel uit van de scene, echt waar. Ik denk dat jij beter kan gaan.’ ‘Maar...maar.... Dat is mijn scoutingtouw. Die heb ik zelf gemaakt toen ik vijftien was. Je weet hoe gehecht ik aan dat touw ben! Hoe kun je?’ ‘Zucht, het wordt tijd dat je een andere bindende factor gaat zoeken.’ ‘Misschien. Mag ik het touw terug? Dan zoek ik een balk waar het touw aan kan worden gebonden.’ ‘Jaqcues wat doe je nu, ga hem nou niet knuffelen.’ ‘Ik wil gewoon mijn touw. En jarenlang dacht ik goede vrienden met hem te zijn. Gun me mijn afscheid.’ ‘Ik kan het niet toelaten, we houden van je Albert, dit is allemaal niet echt. Kijk daar zit de regisseur en de cameraman, zie je de geluidsman daar in de hoek? We hebben samen voor deze acteerlessen gekozen. Jij zit nu al een jaar in je karakter. Het wordt tijd om te stoppen.’ ‘Maar waar is die cameraman dan? Je bedoelt de naakte man die in de kast staat? Die met de mobiele telefoon? Of bedoel je die man onder het bed met handboeien om?’ ‘Dat zijn figuranten, daar moet je niet op letten.’ ‘Natuurlijk.’ ‘Wat zeg je ervan dat we een hapje gaan eten en deze hele zooi achter ons laten?’ ‘Ja, goed plan. Er schijnt een nieuw restaurant in de stad te zijn. Ik geloof een Italiaans restaurant. Volgens mij heet het 'Siffredi'.’ ‘Dat klinkt hardcore, kom laten we gaan, Jaqcues, volgende keer boxers alsjeblieft.’ ‘En doe de groeten aan je vrouw. Wegwezen nu.’ "Cut"