Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#58 Icarus

Ik huil. Ik huil want ik vlieg. Het is gelukt! Kijk die blauwe zee onder ons! De kleine dansende witte golfjes. De zonlichtjes die op het water weerkaatsen en in mijn ogen prikken. Eilanden, links, rechts, overal. Ons prachtige, geliefde Griekenland. Straks zijn we weer in Athene. Ik hang rustig op mijn buik in de warme wind en voel me veilig en vrij. Straks kunnen we verder met ons leven, samen, thuis, ver weg van koning Minos. Ik kijk opzij en lach door mijn tranen heen naar papa, mijn stoere, slimme, lieve papa. Hij lacht terug. Ik schater het uit, wiek met mijn vleugels en voel me opgetild. Hoger wil ik, almaar hoger. De hemel trekt aan mij. Hoger is mooier. Dit is mijn kans. De eilanden worden snel kleiner, de schuimkopjes zijn niet meer te zien. Het wordt stil om mij heen. Dan papa’s stem, van heel ver weg: “Icarus! Icarus, kom terug!” Nog even, papa, ik kom, echt, ik kom zo. Shit, mijn vleugels, waarom doen ze het niet? Oh shit, papa zei nog, de was... Over mijn schouder zie ik hoe de smurrie in sliertjes loslaat. Misselijk word ik.... Ik val! Ruggelings in de wind, steeds sneller, auauau, zeer doet het, die wind in mijn oren maakt me gek, ik buitel, krijg geen adem, mijn maag verkrampt, ik moet kotsen, papa, zijn lijkbleke gezicht, doodsbang nu, ohkutohkutohkut, de zee steeds dichterbij, de grijnzende witte schuimkoppen, ik zet me schrap, ik..... “Papaaaaa!”...

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel subtiel. De schuimkopjes worden grijnzende schuimkoppen. 'Shit' en 'ohkutohkutohkut', vind ik , euh, onplechtstatig Grieks :) ,maar wel leuk passen bij je tekst. En inderdaad, positief tegenover papa. Mag ook wel eens.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het een knap geschreven stuk! Ik ben niet zo'n voorstander van de ohkutohkut, maar dat is pure mening en ook het beeld van 'ik hang op mijn buik' vind ik niet zo goed passen in een monoloog. Daarbij komt nog eens dat ik het beeld zelf niet snap.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reacties! Ik stel me voor dat ik zelf echt zo zou vloeken en schelden, vandaar mijn woordkeuze. Hangend op mijn buik: als je vleugels hebt, op je rug, dan zweef je toch met je buik naar beneden? Je wordt a.h.w. gedragen door de wind. Zo had ik het in elk geval bedoeld :-). Misschien was 'zweef' beter geweest?

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het mooi dat je de paniek niet alleen beschrijft, maar ook weergeeft in de taal. Ik hou daar wel van. Bernlef doet dat in Hersenschimmen bijvoorbeeld ook.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
'nog even, papa, ik kom, echt, ik kom zo' vind ik erg mooi; het is realitisch, begrijpelijk, herkenbaar en gelijk zo wrang, omdat de afloop van het verhaal anders wil een fijne, menselijke Icarus neergezet

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Krintje Het is heel mooi vanuit het gevoel geschreven. Bij 'shit' moest is glimlachen, zo lekker alledaags, en was ik vreselijk nieuwsgierig naar de rest. Ik vind vooral het laatste deel, als hij valt, erg origineel.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Naarmate de paniek toenam begon ik vanzelf sneller te lezen. Knap gedaan! :thumbsup: Het
onplechtstatig Grieks :)
vind ik leuk gedaan, eigenzinnig! :nod: