#57 - Het interview

God weet wat ik aankan en wat goed voor me is. (om toch nog wat in het thema van vorige week te blijven) Als onervaren journalist en groentje van de groep probeer ik me door de mensenmassa heen te wurmen. Ik ben op zoek naar de vrouw waarover men in alle boekjes, kranten en nieuwsuitzendingen praat. Ze is een nieuw fenomeen, een nieuwe marginale en daar houdt de media van. Ik ken haar echter nog als Lieve, het meisje dat naast me zat bij wiskunde. Ze wordt omcirkeld door de bende aasgieren en ik zit vast tussen de camera van een televisieploeg en zijn presentator, die mij met een zure blik blijft aanstaren en net niet tegen me snauwt. Gefascineerd staar ik enkele seconden naar zijn über-snor, waarna ik me mijn belofte aan de redactie herinner. Ik steek mijn armen in de lucht en begin hardnekkig te zwaaien. ‘Lieve, Lieve, kijk hier dan. Ik ben het, Meike.’ Ze kijkt niet op, dus ik probeer het nog eens, en nog eens, en... mijn pogingen zijn vruchteloos. Maar wanneer Lieve haar ogen even over de meute laat dwalen, vangt ze mijn blik. Ik ben opnieuw aan het zwaaien en roepen, als er bij haar een glimlach verschijnt. Ze stoot de man naast haar aan, fluistert iets en wijst naar mij. Ik kon wel een vreugdesprongetje maken: exclusief interview met Lieve Hardmann voor NVD door Meike Treus. Wat een start van mijn carrière! Iets later word ik door de bodyguard, of toch iets dergelijks, van Lieve uit de massa gehaald en brengt hij mij naar een donkere auto met geblindeerde ruiten. ‘Wacht hier.’ Als Lieve uiteindelijk haar benen in de auto zwiert, stuiter ik haast van opwinding. ‘Meike, hoe gaat het met je. Je ziet er fantastisch uit. I really love your new hairstyle!’ Niet wetend wat te denken, kijk ik Lieve aan en stotter ik iets dat lijkt op: ‘Haha, jij ziet er anders ook wel goed uit.’ Wat er verder volgde was een diep gesprek over de moord en haar gevoelens die ze daarbij had. Ik herinner er mij niet veel van. - Halleluja voor audioapparatuur! - Ik was te gechoqueerd door de verklaring die ze mij gaf: ‘God wist dat dit goed voor me is en dat ik het aankan, dus gaf hij mij de taak de wereld te verbeteren.’ Ik kon niet anders dan besluiten dat het eens zo rationele meisje uit wiskunde veranderd was in een gehersenspoelde trien.