Persoonsnamen benoemen

Ik heb mijn verhaal ook gebaseerd op echte karakters en heb ook alle namen veranderd. Want ik denk dat als er teveel overeenkomsten zijn en het wordt duidelijk dat het over die persoon gaat, dat je problemen kan krijgen. In mijn uitgeverscontract staat de vraag of er mensen aanstoot kunnen nemen aan het boek of dat er mensen aanspraak kunnen maken op bepaalde inkomsten, omdat het verhaal op hun gebaseerd is. Maar je hebt inderdaad gelijk dat sommige namen een heel ander karakter vereisen. Ik heb mijn namen 4 of 5 keer veranderd, tot ik tevreden was.

Maar moet je dat willen? Mensen die je kent met eigennaam en/of karaktertrekken gebruiken? Onbewust doen we het allemaal, denk ik, af en toe. Maar ik vind het kwetsbaar om te doen en probeer het meestal te vermijden.

Hoi Johanna en Els, bedankt voor de reacties. Het gaat om twee namen waarvoor ik nog een invulling moet geven. Uiteraard heb ik de setting volledig veranderd en gaat het om een periode van bijna veertig jaar geleden. Die mensen ken ik verder niet maar toch, als ze het lezen zullen ze het wel herkennen. Dan is het nog de vraag of het kwetsend is of alleen maar heel erg leuk, maar ik ben dan toch liever aan de veilige kant. Bedankt voor de hulp.

ik heb ook een boek geschreven over de oude schooltijd. Eerst heb ik de mensen gevraagd of ze het een probleem vonden als ik de werkelijke namen noemde. Dat was bij één het geval. Ik heb ze dan ook niet slecht gemaakt.

Als het non fictie is, dan denk ik dat tja's methode het beste is inderdaad. Vraag of ze er problemen mee hebben. Zelf maak ik altijd een spiekblad met kenmerken hoe de persoon eruit ziet, wat hij lekker vind te eten, muziek, kleur haar etc en als het verhaal loopt, dan komt er meestal een passende naam bij. Andersom kan natuurlijk ook, dat je geinspireerd wordt door een naam. Een naam veranderen kan inderdaad de lading van het verhaal (meestal voor jezelf) veranderen, maar voor een lezer wellicht niet. Kijk of een proeflezer er moeite mee heeft dat je een bepaalde naam gebruikt. Succes

Bedankt voor de tips, iedereen. @Darkvalley: Goed idee. Ik ga eens uitproberen of het voor de lezer enig verschil maakt. Het kan best meevallen, en dan maak ik me druk om niks.

Ik schrijf het verhaal meestal eerst met de naam van de daadwerkelijke persoon, zodat voor mij de energie goed is. Daarna gebruik ik de zoekfunctie van word om de naam te veranderen. Ik denk dat de energie van de naam niet zoveel uitmaakt, dat is namelijk heel persoonlijk (tenzij je een naam hebt met een duidelijke positieve of negatieve betekenis). Anderen die jouw verhaal lezen met de veranderde naam, zullen dat verschil in energie waarschijnlijk niet voelen.

Ik doe het inderdaad ook zo. Mijn verhaal is ontstaan uit frustraties naar mijn (ondertussen ex-)baas toe. Ik heb toen op papier m'n hele hart gelucht en de remmen (in dit geval de pen) helemaal losgegooid. En nadien heb ik inderdaad de naam veranderd. En nog eens ... Tot het goed zat. Daar is de zoekfunctie van word wel heel goed voor.

De mensen vinden het ook wel leuk om iets over zichzelf te lezen.

:) Daar ben ik met mijn verhaal nog niet zeker van haha.

Ik ben heel aardig geweest. Het was ook speciaal voor die reünie bedoeld. Dan kun je mensen niet voor het blok zetten. In mijn andere verhalen maal ik daar niet om.

Nou bij mij is enkel de aanleiding een bestaand feit, de rest is echt pure fictie.

Dan kun je je lekker uitleven.

Ik had voor de eerste versie van het boek waar ik nu aan werk, alleen de setting gebruikt, dus de plek waar het zich afspeelt, van een huis en buurt waar ik heb gewoond in Engeland. Het verhaal zelf was helemaal verzonnen. Toch lieten twee beta-readers (die ook in die buurt woonden) mij weten dat ze het te herkenbaar vonden en onmiddellijk een van de hoofdpersonen projecteerden op een ex-huisgenoot van mij, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Ik had bovendien alle namen verzonnen. Er was dus blijkbaar maar heel weinig voor nodig om oud-buurtgenoten associaties te geven. Nu in de inmiddels vierde versie is het verhaal dusdanig veranderd en ligt de nadruk niet meer zo op het huis, dat ik echt hoop dat er geen (of heel weinig) associaties meer zijn. Dat is wat ik wil, want het is fictie en ik had alleen een buurt nodig voor de achtergrond en verder niets. Maria

Ik had voor de eerste versie van het boek waar ik nu aan werk, alleen de setting gebruikt, dus de plek waar het zich afspeelt, van een huis en buurt waar ik heb gewoond in Engeland. Het verhaal zelf was helemaal verzonnen. Toch lieten twee beta-readers (die ook in die buurt woonden) mij weten dat ze het te herkenbaar vonden en onmiddellijk een van de hoofdpersonen projecteerden op een ex-huisgenoot van mij, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Ik had bovendien alle namen verzonnen. Er was dus blijkbaar maar heel weinig voor nodig om oud-buurtgenoten associaties te geven. Nu in de inmiddels vierde versie is het verhaal dusdanig veranderd en ligt de nadruk niet meer zo op het huis, dat ik echt hoop dat er geen (of heel weinig) associaties meer zijn. Dat is wat ik wil, want het is fictie en ik had alleen een buurt nodig voor de achtergrond en verder niets. Maria

Hoi Maria, bedankt voor het advies. De setting had ik al veranderd en de namen nu ook, ik laat de verschillende versies nog even proeflezen. Ben benieuwd wat men ervan vindt.

Volgens mij klopt het wat Allie zegt. Zelf heb je een duidelijke energie bij elke naam, maar die is heel erg persoonlijk. Hij ontstaat vaak gewoon doordat je iemand kent met deze naam, waardoor het lijkt alsof de persoon en de naam onlosmakelijk verbonden zijn. Ondertussen hebben allerlei mensen totaal verschillende associaties bij de naam. Het is volgens mij altijd goed te doen een naam te veranderen; uiteindelijk is de naam vaak niet eens echt zo belangrijk.