#55 - ik aanschouw

Lilithx, Een haiku is zo kort, woordherhaling zou ik (misschien) niet doen. Ik ga voor nr. 1 :)

Lilithx, Een haiku is zo kort, woordherhaling zou ik (misschien) niet doen. Ik ga voor nr. 1 :)

Je bent de eerste die reageert, dus ik heb het maar gauw aangepast :) Is het zo beter? Want je hebt natuurlijk gelijk. Ik wist alleen niet of het zou storen.

Het eerste gedicht komt het dichts in de buurt van een haiku, omdat het om een zintuiglijke waarneming gaat (iets dat je ziet). Ik snap alleen niet wat je bedoelt met de juiste kleren? Het tweede gedicht is geen haiku. Een gedicht dat bestaat uit 5, 7 en 5 lettergrepen is daarmee nog geen haiku. De basis van een goede haiku is de zintuiglijke waarneming. Dat ontbreekt hier.

Robin ik weet dat jij natuurlijk een kenner bent, maar ik volg je niet. Bij schrijvenmaar het haiku over de ipad daar spreek je over verwondering en dat is goed. Maar verwondering is bij mijn weten ook geen zintuiglijke waarneming. Maar in je artikel staat natuurlijk duidelijk dat gevoel mag. Waarom mag het gevoel van liefde bij Jan en Karin dan niet? Want dat is toch duidelijk tastbaar, voelbaar in hun niet-haiku?Wat is dan nu juist een haiku? Je kan natuurlijk niet verwachten dat wij als leken direct een (voor jou) perfecte haiku neerpennen. Jouw opmerking die je dus overal als reactie zet, vind ik m.a.w. niet echt opbouwend. Misschien kan je ons aangeven hoe we het wel kunnen doen. Ik weet in ieder geval wel dat de haiku mijn petje te boven gaat :) desalniettemin wil ik toch graag zoveel mogelijk bijleren net als zovelen hier. Straf ons dus niet af om onze probeersels, maar help ons, alstublieft. Dan i.v.m. de juiste kleren: Ik heb dit eigenlijk geschreven uit twee perspectieven die ik mijn hoofd had en die ik op deze manier mooi kon combineren. In het eerste geval: als je kleren aan hebt die je passen (en dus geen maten te klein zijn) zie je geen vetranden meer. Ik probeer (tevergeefs) even een voorbeeldfoto te posten Of in een ander geval kan je het ook zien dat als 'je de juiste kleren' draagt, dat je beter in je vel zit, waardoor je plots minder last gaat hebben van de complexen die je eventueel hebt. in dit voorbeeld: jezelf te dik vinden.

Ook al is volgens de coach de tweede niet een echte, toch gaan mijn twaalf punten naar jouw tweede. Hierbij voel ik de sensatie die ik altijd zoek

Wel Pim, daar ben ik blij om.

Hoewel 'varken' wel wat cru overkomt, is dit een erg sterk beeld. Aan de hand van het tweede gedicht blijkt dat naar buiten toe misschien alles in orde lijkt, maar de innerlijke strijd blijft. Beetje confronterend, maar to the point. Knap.

Hoewel 'varken' wel wat cru overkomt, is dit een erg sterk beeld. Aan de hand van het tweede gedicht blijkt dat naar buiten toe misschien alles in orde lijkt, maar de innerlijke strijd blijft. Beetje confronterend, maar to the point. Knap.

Ik had er eerst varkentje van gemaakt, maar dan kwam ik niet aan mijn 5-7-5. Omdat ik het zelf ook nog al hard vind, ik ben wel blij met het (sterke) beeld dat het geeft. Dank je wel!

@Lili, @Marcker lijkt je te begrijpen en ik tast nog wat in het duister. Refereer je aan 'de keizer zonder kleding', te weten een 'koninklijke familie'? Met name 1. vind ik sterk maar help me even verder ...

Mili, de keizer zonder kleren zat niet in mijn gedachten. Ik ben eigenlijk van twee 'perspectieven' vertrokken. Enerzijds zag ik het beeld voor mij van een vrouw die een te strakke broek aan heeft, waardoor ze er veel dikker uit ziet dan ze eigenlijk is. Dus in de juiste kleren (= in de kleren die passen) smelt al het vet (dit is ook vrij cru) zo weg, want de uitpuilende vetranden of rollen zijn er niet meer. Anderzijds zag ik het beeld van elke vrouw (of man) die onzeker is. In dit voorbeeld heeft de persoon ontzettend veel problemen met zijn/haar gewicht en zelfbeeld i.v.m. dik en dun. Maar in de juiste kledij (= de kledij waar de persoon zich lekker in voelt) verdwijnen die kopzorgen (even). Begrijp je me nu een beetje? Wat wel in mijn hoofd zat was: 'al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding.' Hoewel ik een compleet andere weg bewandel, dan bij dit gezegde.

@Lili, duidelijk, het is overgekomen. Zwaardere vrouwen kunnen beter ruimere kleding dragen. De kneep zit hem dus in varken versus vet hoewel zij natuurlijk geen varkens zijn. ;)

@Lili, duidelijk, het is overgekomen. Zwaardere vrouwen kunnen beter ruimere kleding dragen. De kneep zit hem dus in varken versus vet hoewel zij natuurlijk geen varkens zijn. ;)

Niet zozeer ruimere kleding als in geen te strakke/te kleine kleding. Je hebt het vast al gezien. Vrouwen die zich in hun broek van vroeger wurmen waardoor ze plots uit hun broek puilen, letterlijk! Ook magere mensen kunnen dit doen, dus het gaat eigenlijk niet perse over mensen die iets dikker zijn, dan wel over mensen die zich zo voelen/die er zo uitzien door een foutieve kledingskeuze. Ik wil niemand dus een varken noemen, maar de varkens stellen in dit geval wel de mensen voor. Hier in dit stukje. Vandaar dat ik varkentje wou gebruiken, dat klinkt dan weer vriendelijker. Daarbij ik heb zelf een paar broekmaten te veel, het is ietwat zelfspot dus.

Lilithx, ik sluit me aan bij de meerderheid en de haiku-guru. De eerste is zeker de mooiste. Knap stukje werk!

Dank Olaf, ik heb amper een idee wat ik doe ;)

De eerste haiku heeft inderdaad uitleg nodig, hoewel ik wel in die richting dacht. De tweede gaat over de levensvraag waar veel mensen mee worstelen en de derde is een mooi beeld die ik zal onthouden als ik weer eens mijn tijd sta te verdoen in een langzaam rijdende file tijdens het spitsuur. Dit geeft een vrolijker beeld! :thumbsup: :D

Als kind (en nu eigenlijk nog steeds) vind ik echt dat de auto's dansen. Zeker op een kruispunt en tijdens de spits. Het is als het ware een spel :)

Volgens mij is (als ik het artikel goed begrepen heb) de derde het mooist: zintuiglijke waarneming, simpel, maar toch een krachtig beeld. Ik vind de eerste te ingewikkeld - maar ik ben dan ook geen poezie-mens. De tweede vind ik wel heel erg mooi, maar ik denk dat de kritiek van de coach ontstaat doordat het uitgangspunt geen zintuiglijke waarneming is. Volgens mij mag je na die waarneming ermee doen wat je wilt, maar moet er wel iets zintuiglijks inzitten ofzo. Ach, ik doe ook maar wat hoor :)

Het varken haiku is erg leuk en die auto haiku vind ik nog leuker. Ik zie alleen niet zo snel 1 auto botsen :)

Hallo Lilith, Ik zal proberen om het op een andere manier uit te leggen: 1. Zintuiglijke waarneming De basis van een haiku is een zo'n exact mogelijke beschrijving van iets dat je ziet, hoort, ruikt, proeft of voelt (kou/warm, ruw/glad). In geval van jouw eerste haiku is dat het zien van een dikke vrouw die er toch slank uitziet, of in ieder geval alsof ze geen vetrolletjes heeft. 2. Verwondering Bij voorkeur roept de beschrijving van de zintuiglijk waarneming bij de lezer een bepaald gevoel op zonder dat gevoel te benoemen. Bij de meeste haiku's gaat het om verwondering. Bij jouw haiku is dat de verwondering dat een dikke vrouw er slanker kan uitzien door het dragen van de juiste kleren. 3. Emotie Naast verwondering kan een haiku bij de lezer ook een andere emotie oproepen. Een voorbeeld is de volgende haiku van de Japanse haiku-meester Issa: In het ziekenhuis dooft een flakkerend licht uit een sneeuwstorm steekt op. Dit zijn allemaal zaken die je kan zien: een ziekenhuiskamer, een flakkerend licht dat uitgaat, een sneeuwstorm die opsteekt. Daarmee is de haiku een beschrijving van een zintuiglijke waarneming. Echter bij het lezen van deze haiku heb ik een associatie met sterven en voel ik de daarbij horende emoties. Nu kan een haiku niet zonder nummer 1, de zintuiglijke waarneming, de beschrijving van iets dat je ziet, hoort, ruikt, proeft of voelt (kou/warm, ruw/glad). Mist een gedicht een beschrijving van de zintuiglijke waarneming, dan kan het een mooi gedicht zijn, maar het is geen haiku. In een goede haiku zit ook nummer 2, verwondering en/of nummer 3, emotie, maar de basis blijft nummer 1, de zintuiglijke waarneming. Dit moet er gewoon in zitten. Jouw 1e gedicht en 3e gedicht bevatten een zintuiglijke waarneming. Daarmee voldoen ze aan de basisvoorwaarde. Met betrekking tot jouw eerste gedicht, vind ik de term 'varken' ongelukkig gekozen. Het is een nogal onaardig scheldwoord en ik vind het niet passen bij de sfeer van je haiku. Daarnaast is 'varken' eigenlijk een metafoor en daarmee moet je voorzichtig zijn in een haiku. In jouw 3e gedicht zit ook een metafoor (dansen), maar hier is het minder storend. Ik zou gewoon 'dikke vrouw' gebruiken. Jij beargumenteert dat je voor 'varken' hebt gekozen i.v.m. de 5/7/5-regel. Hoewel ik ervoor pleit dat beginnende haiku dichters zich zoveel mogelijk aan deze regel houden, is het stramien niet heilig. Uiteindelijk is de inhoud belangrijker. Daarom zou ik het in dit geval niet erg vinden, als je in de tweede regel iets afwijkt van het 5/7/5-stramien. Verder vind ik het erg goed dat je nog een poging hebt gewaagd. Oefening baart kunst. Ik vind jouw derde gedicht een geslaagde haiku. Een sprekend beeld en een leuke wending, maar het beeld is niet heel origineel. Als je de term 'varken' in jouw eerste haiku vervangt door iets beters, dan vind ik dat jouw beste haiku. Anders gaat mijn voorkeur uit naar nummer 3. Heb ik je met deze uitleg geholpen?

Ik vind ze alle drie leuk. Haiku's zijn moderner geworden. Dus kun je doen wat je wilt. De laatste zin van die auto die botst, zou ik veranderen.

Ja, dank je Robin. Nu begrijp ik het al wat beter. Ja varken.. doordat het vel van varken zo goed op mensenvel lijkt was de associatie snel gemaakt. Ik ga wel eens denken op een eventueel passender woord. Tja, ik heb er zelf ook al zitten over denken. Ik vind de auto die botst ook niet zo leuk, en ik had een alternatief maar dat vond ik dan weer niet beter. Ik moet nog heel wat bijschaven....

Hoeft niet, hoor.

Hallo Lili, ik heb alles met interesse gevolgd en ook nog eens zitten denken over dat smeltende vet in de juiste kleren. (Hoewel het ook een kwestie van smaak/cultuur is; hier in Mexico zijn veel vrouwen reuze trots op hun vetrollen en proppen zich het liefst in een paar maten te kleine t-shirts op dito leggings. Lekker elastisch. Maar dit terzijde). Nu zit ik met dat woord 'proppen' in jouw haiku. Ik stel me zo voor dat als je je bijvoorbeeld in heerlijk veel vloeiende zijde kleedt (waarbij het vet dan, zoals je schrijft, zo wegsmelt), je toch niet hoeft te proppen? Oftewel, in die juiste kleren zit je dan toch niet meer 'gepropt'? Mag ik zo vrij zijn om het eens met jouw beeld in mijn hoofd te proberen met de zintuigelijke waarneming 'voelen' (op aanraden van Robin de term 'varken' vermijdend) en vervolgens wat meer met het zintuig 'zien'? Ik zeg proberen hoor. Gewoon voor de oefening en omdat het beeld me aanspreekt (waarschijnlijk door die dagelijkse confrontatie hier in Mexico ;) ). meters vloeibaar zacht zijde strelen mijn huid voelt vetrollen smelten Of: waterval zachte zijde vloeit verhullend rond rollen smeltend vet :lol: Niet lachen hoor. Jouw tweede haiku die geen haiku is vind ik een mooi en veelzeggend gedicht! De derde is leuk, maar auto's spreken mijn verbeelding nooit zo aan. Ze zijn vooral praktisch. (Misschien, puur voor de logica, de laatste zin: tot er twee botsen)